1 vaqif aslan
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Namiq-kamalın dediklərindən XIV
85 badəni isə o nüfuzlu təşkilatın partkomunun şərəfinə qaldırsın. Sonra da növbə ilə davam etsin. Məclisdə kənar adam yox idi. Əl-ayaq verənlər də özləri idilər. Məcid müəllim şəst ilə ayağa qalxıb ilk qədəhi qaldırdı, qonaqları salamladı, onlara bir daha “xoş gəldiniz” deyib, bağını və süfrəsini gəlişi ilə şərəfləndirən Faiq Bağırzadə haqqında elə gözəl sözlər söylədi ki, Qumru xanım lap heyran qaldı. Utanmasaydı, belə bir sağlığa özü də qədəh qaldırardı. Aradan bir az keçdi, növbəti sağlıq zərurəti yarandı. Məcid müəllim hörmət əlaməti olaraq yenə də ayağa qalxdı. Qumru xanım özünü lap bəxtəvər sanırdı. Bəs necə? Kişi onun ssenarisi əsasında iş görürdü. Məclisdəkilər partkomun sağlığına qədəh qaldıracaqlarını fikirləşirdilər. Məcid müəllim isə xəyala dalmış kimi əlində qədəh bir xeyli fikrə getdi. Onun baxışları sanki gələcəyə zillənmişdi. Sonra başını sinəsinə endirdi, elə bil ki, dünəninə baxırdı. Birdən başını döndərib ətrafındakıları nəzərindən keçirməyə başladı, yəqin ki, indiki zamanın necəliyini bilmək istəyirdi. Hamı susurdu. Onun nə deyəcəyini gözləyirdilər. Məcid müəllimin baxışları yenidən gələcəyə tuşlandı: - Bunu da içək Yusifin sağlığına! Aralarında Yusif adlı bir kimsənin olmadığını görən adamlar təəccüblə soruşdular: -O kimdir? Məcid müəllim sanki qarşısında ayaq üstə duran Yusifi məclisdəkilərə təqdim edirmiş kimi qürurla dilləndi: -O, Yusifdir! Mənim tələbəmdir! O, böyük adamdır! O, böyük alim olacaqdır! Məclisdəkilər bir ağızdan:-Yaşasın!-dedilər və qədəhlər cingildədi. Sonra da hamının üzünə xoş bir təbəssüm yayıldı. Məclis beləcə şən əhval-ruhiyyə ilə davam etdi. Məcid müəllimin məclisdə olmayan adamın şərəfinə qədəh qaldırması Qumru xanımın kefinə bir qədər soğan doğrasa da, məclisin şingamlı keçməsi ona hər şeyi unutdurdu. Qaş qaralana kimi beləcə yeyib içdilər. Salamatlaşma zamanı Qumru xanım qonaqlardan üzrxahlıq etməyi də unutmadı: -Məcid müəllim bu yaşda da ərköyünlüyünü əldən qoymur. Ürəyi istəyəni edir. Qonaqlardan kimsə Qumru xanımın sözünü kəsib zarafatla dedi: - Nə danışırsınız, Qumru xanım? Çox sağ olsun ki, tələbəsinin şərəfinə bizi ayaq üstə qədəh qaldırmağa məcbur etmədi. Gülüşdülər, adamların kefi bir az da duruldu. Qonaqlar deyə-gülə və çox böyük təəssüratla dağılışdılar. ***************************** ***** Namiq-kamalın dediklərindən XIV Əmimə ilk kitabına görə 4.500 manat vermişdilər. Üstünə 1.000 manat da qoyub “M-21” –“Volqa” maşın almışdı. Şəkiyə gəlmişdi. Maşının başına yığışıb atılıb düşürdük. Əmim maşını dala verməli olmuşdu. Mehribanlıqla əlini çiynimə qoyub dedi: 86 -Namiq, əmi gözünü yisin, divara dəyəndə deyərsən. Dedim: “Baş üstə!” Əmim maşını dalı-dalı verməyə başladı. Mən də: -Bir az da, bir az da!- deyə ucadan səslənirdim. Axır ki, maşın divara dəydi. Hündürdən qışqırdım: “Əmi, saxla, maşın divara dəydi!” Əmim maşından düşdü. Gördü ki, maşın doğrudan da divara dəyib. Əmim özündən çıxdı: - Düdük, sənə demədim ki, divara dəyəndə deyərsən? Ağlamsına-ağlamsına cavab verdim: “Dedim də, ay əmi, divara dəyən kimi dedim!” Ağlamsındığımı görən əmim yumşaldı, başımı sığallaya- sığallaya dedi: -Ağlama, görüm! Cəhənnəmə olsun maşın da, zad da! *** * Tələbə ikən yataqxanada qalırdım. Bir dəfə pulum tərtəmiz qurtardı. Otaq yoldaşlarımın da pulu yox idi. Hansı dostumdan borc istədimsə, üzürxahlıq elədi. Əlacım üzüldü. Əmimin yanına getdim. Əsas binanın giriş qapısındakı pilləkənlərdə qabaq-qabağa çıxdıq. Görüşdük. Özünəməxsus şəkildə soruşdu: “Nə istəyirsən?” Sıxıla-sıxıla dedim: “Pul lazımdır.” -Nə qədər? -25 manat. Elə o dəmdə akademik Faiq Bağırzadənin xidməti maşını gəlib düz yanımızda dayandı. Faiq müəllim cəld bir hərəkətlə maşından düşüb əmimə tərəf gələndə o, portmanatını cibindən çıxarıb mənə uzatdı: -Oradan götür! Portmanat götürüb açdım: orada təkcə bir 25-lik var idi. Onu götürüb portmanatı əmimə qaytardım. Sən demə, evə gedəndə əmim çörək almaq istəyib, portmanatını boş görüb. Satıcı qadın onu tanıdığından bu işi yola verib. Görüşəndə barmağını silkələyib dedi: - Ay qırışmal, heylə də olur? Cavab vermədim. Günahkarcasına başımı aşağı saldım. Mənim pərt olduğumu görən kimi yaxınlaşıb mənibağrına basdı. *** * Əmimgildə idim. Qumru xanım işdə idi. Adi vaxtlara nisbətən bir qədər gec gəldi. Əmim soruşdu: -A Qumru nə gec gəldin? Qumru xanım özünəxas bir əda ilə cavab verdi: -Səmədin Dürrəsi ilə qarşılaşdım. -Nə dedi? -Dedi ki, Səmədi Səməd edən mən olmuşam. -Niyə demədin ki, evdəkini də Səməd edəydin. *** 87 * Bir gün necə oldusa, əmimin kafedrasına girdim. Gördüm ki, kafedranın əməkdaşları divara yapışıb qalıblar. Hamısının da rəngi ağarıb. Əmim hirsli-hirsli ortada var-gəl edirdi. Gedib düz əmimin qabağında dayandım. Sadəlövh bir ərk ilə hündürdən soruşdum: -Əmi, niyə hirslənmisən? Əmim qəzəblə və hədələyici bir şəkildə, əllərini silkələyə-silkələyə dedi: -Niyə hirslənməyim? Niyə hirslənməyim? Sənin kimi qardaşım oğlu var! Ağlıma korluq vermədən o dəqiqə cavab verdim: -Adam var ki, heç o da yoxdur! Əmim güldü. Kafedranın bütün divarları da güldü. Elə yumşaldı ki, sanki bayaqkı o hirsli adam heç o deyilmiş deyərdin. Yenə məni qucaqladı. Yenə hər şey yoluna düşdü. Məcid Rəsulov yetirmələri və “Riyazi fizika tənlikləri” kafedrasının əməkdaşları arasında. Birinci sırada solda:1.Ofeliya. 2.Məcid Rəsulov. 3.Gülzar Vahabzadə. 4. Nailə xanım. İkinci sırada solda:1.Qurban Bağırov. 2.Yusif Məmmədov. 3.Ədalət Babayev. 4.Gülbahar xanım. Üçüncü sırada solda: 1. Abdel-el Kadi.(Səudiyyə Ərəbistanından). 2.Zakir Xankişiyev. 3.Q. Cəlilov. Əmimin özü də zarafatcıl idi. Özünün dediyinə görə, bir dəfə Moskvada metroda gedirmiş. Yanında da meşin yubkalı yaşlı bir qadın əyləşibmiş. Qucağında da nəvəsi varmış. Qatarın tərpənməyi ilə qıçında qəribə bir istilik hiss etməsi bir olubmuş. Özündən asılı olmadan cəld ayağa qalxıbmış. Nənə meşin yubkadan axıb əmimin şalvarını isladan suya görə üzr istəməyə başladıqda əmim deyir: Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|