edilir. İlkin mərhələdə bilinqv tərəfmdən linqvistik dəyişiklik norm adan
kənaraçıxma kimi qəbul edilir və bu hal gələcəkdə normaya da çevrilə
bilir (eyni zamanda çevrilməyə də bilir). Bu halda norm adan
kənaraçıxma dildə nəzərə çarpmır və o artıq inteqrasiya mərhələsinə
qədəm qoyur və dilin tərkib hissəsinə çevrilir. Buna misal olaraq müasir
Azərbaycan dilində işlənən məktəb, kitab, ailə, müəllim və s. sözləri
göstərmək olar. Belə ki, onlann ahnma olduğu ancaq bu sahənin
mütəxəsisləri tərəfmdən müəyyənləşdirilə bilir. Eyni sözləri fonetik,
morfoloji və sintaktik dəyişikliklər haqqm da da demək lazımdır.
Məsələn, buna misal olraq, Azərbaycan damşıq dilində işlənən bir çox
rus sözlərini də göstərmək olar: vabşe, plyaj, fortoçka, astanovka, şofer,
butka, prosto, zakaz və s. Bundan başqa, rus dilini zəif bilən
azərbaycanlılar «Mən səndən soruşuram»m təsiri ilə
«
5
\
o t
r e ö a
cnpauınBaK)»
deyirlər. Yaxud, Azərbaycan dilini zəif bilən (yeni
öyrənən) rusdilli
« y r p o M » , « B e n e p o M » ,
«b
npomjıoM roay» mənalannı,
müvafiq olaraq,
«səhərdə», «axşamda», «keçən ildə» kimi ifadə edir.
M araqlıdır ki, bu ancaq ikidillilərin nitqində baş vermir. Digər insanlar
da bu formada danışmağa öyrəşiblər. Bu cür hallara eyni zamanda
sintaktik səviyyədə də rast gəlinir. Məsələn, «hansı ki» birləşməli təyin
budaq cümlələri Azərbaycan dili qrammatikası üçün xarakterik deyil.
Lakin rus dihnin təsiri ilə bu cür cümlələr dilimizdə kifayət qədər çox
yayılıb. Bəzən hətta qəzet səhifələrində, televiziya ekranlannda belə, bu
cür cümlələrə rast gəlinir. Məsələn, O insanlar hansı ki, bu işləri görüblər,
öz cəzasma çatacaqlar və s. Bu hallara daha çox tərcümə ədəbiyyatmda
rast gəlinir. Şübhəsiz bu cur ifadələrdə Azərbaycan dilinin qrammatik
norm alanndan kənara çıxılması aydın sezihr.
Hər bir ikidillinin nitqində interferensiya hadisəsi qeyri-iradi baş verir
və bundan sonra unudulur. Ancaq bu halın bir neçə şəxsin nitqində
təkrarlanması nəticəsində bu haüardan bəziləri adiləşir, kollektivin digər
üzvləri tərəfmdən də işlədilir və onlann dil sistemində möhkəmlənir. Bu
hallann sonrakı istifadəsi artıq ikidillikdən asılı olmur. İnterferensiyanm
dildə möhkəmlənməsi üçün kollektivin bu hala münasibəti çox
mühümdür.
Birinci fəslin dördüncü yanmbaşhğı «İnterferensiyanm növləri. Fonetik
interferensiya» adlamr. Artıq qeyd etdiyimiz kimi, ikidilliliyin bütün
formalarmda interferensiya hadisəsinə rast gəlinir, lakin interferensiyaya
bir çox dilçilər məhz xarici dilin aksenti kimi yanaşmış və bu mənada
interferensiyamn ancaq fonetikada olduğunu iddia etmişlər. Dünya
dilləri içərisində hətta iki dil belə tapm aq olmaz ki, fonetik sistemləri tam
9
olaraq üst-üstə düşsün. Buna görə də əcnəbi dildə hər hansı bir sözü və ya
ifadəni demək cəhdi artikulyasiyamn və intonasiya vərdişlərinin yenidən
qurulmasını tələb edir. Lakin yeni dili öyrənən hər bir şəxs ilkin
mərhələdə xarici dilin səslərini öz doğma dilinin «fonetik sistemi»
prizmasmdan qəbul edir. Bu da öz növbəsində fonetik interferensiyamn
yaranmasma münbit şərait yaradır.
Möhkəm eşitmə və ifadə etmə vərdişlərinə yiyələnən bilinqvin dilindəki
səhvlərin səbəbləri qəbul etmə və ya artikulyasiya orqanlanndan deyil,
əksinə əlaqədə olan dillərin fonoloji sistemindən asılıdır. Başqa sözlə,
səhvlər nitqdə yaramr, amma onun səbəbləri qarşıhqlı əlaqədə olan
dillərin fonoloji sisteminə əsaslanır və mənşəyinə görə bu səbəblər dil
sistemi ilə bağhdır. Dilin fonetik sistemi təkcə fonemlərdən ibarət deyil,
fonetikada həm intonasiya, həm vurğu və həm də digər xüsusiyyətlər
vardır. Sözsüz ki, birinci dilin bütün bu xüsusiyyətləri ikinci dilin
öyrənilməsinin ilkin çağlarmda ikinci dilə keçir.
Fonetik hadisələrin də dildə baş verməsində bilavasitə interferensiya
hadisəsinin rolu vardır. Məsələn, Azərbaycan dilinin əlamətdar
xüsusiyyətlərindən biri də budur ki, söz daxihndə saitlər, sözün əwəli və
sonunda isə samitlər yanaşı işlənmir. Buna görə də alınmalarda qoşa
səslərin ardıcıl gəlməməsi üçün bu səslərin arasm a başqa səs artınlır.
Əlbəttə ki, bu da dildə interferensiyaya səbəb olur. Məsələn, aüə-ayilə,
aid-ayid, şair-şayir və s. Bundan başqa Azərbaycan dilində r səsi ilə
başlanan sözlər almmalardır. Buna görə də, belə almmalarda
azərbaycanlılar tələffüzdə sözün əwəlinə sait artınrlar. Məsələn, rayon-
irayon, razı-irazı, rus-urus, Rəvan-lrəvan və s. Eyni hal sözün əwəlində
qoşa samitlər işlənəndə də baş verir. Məsələn, stəkan-istəkan, şkaf - işkaf,
stul-ustul və s. Göriindiiyü kimi, belə hadisələrin çoxunda doğma dilin
alınmaya təsiri açıq-aydm seçilir. Sözsüz ki, bu, digər dildə damşanda da
özünü birüzə verir. Məsələn, rus dilini yeni öyrənənlər bu qaydalara
uyğun olaraq SpaTb sözünü bırat kimi tələffüz edirlər.
Əcnəbi dili yeni öyrənməyə başlayan şəxsə elə gəlir ki, xarici dihn
bütün əsasmı predmetlərin, anlayış və proseslərin başqa cür səslənməsi
təşkil edir. Belə insanlar hər şeydən əw əl nəyin necə deyilməsini
öyrənməyə tələsirlər və səslənməyə o qədər də fıkir vermirlər. Yeni dili
mənimsəyərkən onlar öz doğma dillərinin artikulyasiya vərdişlərini
istifadə etməkdə davam edirlər. Ancaq fərdin ikidillilik təcrübəsi artdıqca
o daha çox dəqiqlik əldə edir və xarici dil axınmı və onda olan aynca
komponentləri dəqiq ayırmağa başlayır.
Bəzən elə hallar da olur ki, bunu ancaq psixoloji amillə izah etmək
olar. Belə hal əksər vaxtlarda rus fonetik sistemində olmayan səslərin
ıo