320
Abid professional jurnalist fəaliyyətinə «Bakelektrikməişətcihaz» İstehsalat
Birliyinin «Nümunəvi texnika uğrunda» qəzetində müxbir kimi başlayıb. Bu
səmərəli fəaliyyətini 1972-1987-ci illərdə Xarici Ölkələrdə Dostluq və Mədəni
Əlaqələr Cəmiyyətinin «Vətənin səsi» qəzetində davam etdirib.
Yaşıd olsaq da mən onun imzasını xalq yazıçısı Elçinin böyük uğurla
rəhbərlik etdiyi «Vətən» cəmiyyətinin «Odlar yurdu» qəzetində çap etdirdiyi
yazılardan tanımışam. O zaman biz – Mövsüm Əliyev və mən daxildə, Abid isə
xaricdə unudulmuşlardan yazırdıq. Abid «Vətən» cəmiyyətində Avropa və
Amerika ölkələri şöbəsinin müdiri idi.
O, 1993-cü ildən Azərbaycan Respublikası Nazirlər
Kabinetinin məsul işçisi,
birinci dərəcəli dövlət qulluqçusu, Yazıçılar və Jurnalistlər birliklərinin üzvü,
H.B.Zərdabi və Məmmədquluzadə mükafatlarının laureatıdır.
A.Tahirli 1997-ci ildə böyük uğurla «Ceyhun Hacıbəylinin həyat və
yaradıcılığı (mühacirətəqədərki dövr)» mövzusunda namizədlik dissertasiyası
müdafiə etdi. Yeri gəlmişkən qeyd edim ki, o 2000-ci ildən BDU-nun jurnalistika
fakültəsinin doktorantı kimi başladığı «Azərbaycan mühacirət mətbuatında
publisistika (1921-1991)» mövzusunda doktorluq dissertasiyasını bu il başa
çatdırıb və əsər müzakirədən uğurla keçərək müdafiəyə təqdim edilib.
Bu faktları təfsilatı ilə yazmamaq da olardı. Çünki Azərbaycan ədəbi-ictimai
mühiti iki hissəli «Azərbaycan mühacirət mətbuatı», «Deyilən söz yadigardır»,
«Sözlə yarananlar, sözü yaşadanlar», «Azərbaycan mühacirəti», «İlyas
Əfəndiyevin publisistikası» və nəhayət bu günlərdə işıq üzü görmüş «Azərbaycan
mühacirət mətbuatında publisistika (1921-1991)» kimi kitabların, 150 elmi,
yüzlərlə publisistik məqalənin müəllifi Abid Tahirlini yaxşı tanıyır. Onun əsərləri
barəsində bizdə və xaricdə yüzə yaxın təqdiredici məqalə dərc olunub. Mən yaxşı
bilirəm ki, Abidin yazı masasının üstündə hələ çapa həsrət beş-altı kitab və
monoqrafiya yol gözləyir. A.Tahirli həm də bir neçə kitabın tərtibçisidir… Yenə
faktlara yol verdim. Neyləyim, faktsız mühakimə seyrçilikdir.
…A.Tahirlinin bütün kitabları dəyərlidir. Fəqət, mən belə hesab edirəm ki,
«Azərbaycan mühacirət mətbuatında publisistika (1921-1991)» adlı fundamental
monoqrafiyası ilə o, bu sahəyə yekun və möhür vurdu. Təsadüfi deyil ki,
unudulmaz Xeyrulla müəllim kitaba yazdığı ön sözdə belə deyib: «Abid Tahirlinin
monoqrafiyası ilə bağlı fikirlərimizi yekunlaşdıraraq, bu qənaətə gəlirik ki, elmi-
tədqiqat işini cəsarətlə sahənin lokomotivi adlandırmaq olar».
Bu monoqrafiyada müəllif külli miqdarda faktlar əsasında mühacirət
publisistikasının tarixini nəzərdən keçirir, mühacirət mətbuatının mərhələlərini
elmi-tarixi prinsiplərə təsnif edir. Bu əsasda da əsərdə mühacirət mətbuatının
təşəkkül prosesi ümumiləşdirilir. Monoqrafiyanın mahiyyətini təşkil edən dəyərli
cəhətlərdən biri də budur ki, burada rus əsarətinə və total bolşevizm ideologiyasına
qarşı milli mücadiləmizin tarixi öz əksini tapır.
Azərbaycan ziyalılarının milli istiqlal uğrunda mübarizə səhifələrini, istiqlal
mücahidlərinin portretlərini, tale yollarını əks etdirmək baxımından Abid
Tahirlinin kitabı böyük elmi, tarixi və ideoloji əhəmiyyətə malikdir.
321
«Azərbaycan
mühacirət
mətbuatında
publisistika
(1921-1991)»
monoqrafiyası mühacirət azərbaycançılığı və türkçülüyün ölməzliyi ideyası
haqqında sanballı tədqiqat əsəridir.
Mühacirət mətbuatında Qafqaz birliyi ideyasını əks etdirmək bu kitabın
novatorluğunu təsdiqləyən ciddi amillərdən biridir…
Sadaladığım faktlar bir insan ömrünün, bir alim həyatının tale yazıları,
A.Tahirlini mühacirətşünas alim kimi təsdiqləyən ədəbiyyat möhürləridir.
Həmişə yazdığım bir fikri burada da təkrarlamağa ehtiyac duyuram. İnsan
yaşadığı cəmiyyətdən çox, doğulduğu təbiətə bənzəyir. Quba və Qəbələ əzəmətli
Əliçapan dağının belindən asılmış heybənin iki gözünə bənzəyir. Abid Tahirli ilə
biz eyni dağların döşündən axan buz bulaqların saf suyunu içmişik. Şahdağdan
müqəddəs Babadağdan əbədi qarın, buzun əmrini gətirən küləklərin havasını
udmuşuq. Bakıda da bir həyətdə, bir binada yaşayır, içimizdə o suların saflığını, o
havanın ancaq dağ uşaqlarına yaxşı tanış olan ətrini qoruyuruq. O, saflıq və o ətir
bizi vüqarlı saxlayır, qürurumuzu sınmağa qoymur… Abid də belədir, sərt və
səmimi, təmkinli və təvazökar, lazım gələndə dağ çayı kimi coşub hər şeyi məhv
etməyə hazır. O, 50 ildir ki, belə yaşayır, arzu edirəm ki, 50 il də elə belə yaşasın.
Nizaməddin ġƏMSĠZADƏ
professor
“525-ci qəzet”, 2 dekabr 2005
ĠĢıq gələn tərəfə doğru
Adı müasir Azərbaycan ictimai-mədəni həyatında xüsusi hörmətlə
qiymətləndirilən Abid Tahirlini nə vaxt, necə tanıdığımı xatırlamıram, amma
ondan məmnunam ki, Abidlə bağlı yalnız xoş duyğuların şahidiyəm. Özünü
tanımamışdan əvvəl sözünü tanımışam, imzasını görmüş, məqalələrini oxumuş,
fikirlərini, duyğularını özümə doğma bilmişəm. O zaman hələ Azərbaycanda Sovet
hakimiyyəti süqut etməmişdi, lakin artıq totalitarizmin prinsipləri zəifləməkdə,
kommunist rejiminin yaratdığı sosial-siyasi steres tüğyan etməkdə idi.
Azərbaycanda yeni gənclik formalaşır, tarixə, milli yaddaşa, klassik irsə dönüş
sabaha gedən yolun başlanğıcı sayılır, xalqın özünüdərki, özünütəsdiqi,
özünütəşkili ümummilli vəzifə, təxirəsalınmaz vətəndaşlıq işi sayılırdı.
Bu işin yerinə yetirilməsində mətbuat xadimləri, jurnalist, yazıçı və digər
sahənin ziyalıları, xüsusilə fərqlənir, milli «mənlik» problemini qaldırır, vətəndaş
kimliyi məsələsini diqqət mərkəzində saxlayırdılar. Çünki azadlığa aparan yol
ruhən azad, kamil vətəndaş nümunəsi ilə mənzilə yetişir, xalqı «it hürən tərəfə yox,
işıq gələn»ə çatdırır. Abid Tahirli 1980-ci illərin əvvəllərindən etibarən jurnalistika
aləminə gəlməklə həmin istiqamətə ömür-gün sərf edən həmvətənlərimizdən biri
oldu. O işi, əməli, ideyası, əsərləri ilə fərqlənən, başqalarına örnək olan dost,
yoldaş, həmkar kimi tanındı. Əməyi, zəhməti hesabına ictimai-mədəni həyatda
uğurlar qazandı… filologiya elmləri namizədi və doktoru olmaq üçün ciddi elmi-