Abdug’opir qosimov, sidiq xo‘jaev chet el adabiyoti tarixi
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
| QAHRAMONLAR
BESH ASR Hesiodning «Mehnat va kunlar» dostoni asosida bayon etilgan Nurafshon Olimpda yashayotgan umriboqiy xudolar ilk inson zotini baxtli qilib yaratishgandi. Bu o‘ziga xos oltin asr edi. O‘shanda osmonda ma’bud Kron hukmronlik qilardi. O‘sha zamonlarda odamlar mas’ud ma’budlar yanglig‘ na tashvish, na mashaqqat va na g‘am-alamni bilardi. Ularga bemajol keksalik ham yot edi. Ularning qo‘l hamda oyoqlari hamisha kuchli va baquvvat edi. Beozor va saodatli hayotlari esa mangu ziyofatlardan iborat edi. Uzoq umr ko‘rgandan so‘ng boshga tushgan o‘lim ular uchun osoyishta va osuda uyquni eslatardi. Ularning tirik chog‘idagi turmushi farovon va badastur bo‘ldi. Erning o‘zi beqiyos boylik baxsh etardi, shu boisdan mehnat sarflab, yerga ishlov berishga to‘g‘ri kelmaydigan shirin-shakar mevalar keltiruvchi bog‘larni aytmaysizmi! Podalarining soni-sanog‘i yo‘q edi, ular sero‘t sayxonlarda bemalol o‘tlab yurardilar. Oltin asrda yashayotganlar tinch va osuda hayot kechirashardi. Xudolar odamlar bilan bamaslahat ish qilishardi. Biroq oltin asr abadiy emas ekan, tamom bo‘ldi, o‘sha odamlar avlodidan hech kim qolmadi. Oltin asr odamlari o‘lgandan keyin arvohlar yangi avlod kishilarining homiylariga aylanib ketdi. Ular tumanga chulg‘angan holda yelib, haqiqatni muhofaza qiladilar, yovuzlikni jazolaydilar. Ularni o‘limdan so‘ng Zevs shunday taqdirlagan edi. Ikkilamchi odam zoti va ikkilamchi asr birlamchisidek baxtli emasdi. Bu kumush asri edi. Kumush asri odamlari oltin asri odamlariga na kuch-qudratda, na aqlan teng edilar. Ular onalari bag‘rida aqli nuqsligicha yuz yillab yashar, voyaga yetar, o‘shandagina ularni tark etishardi. Kamolot yoshiga etganda ko‘p yashamasdilar, aqlsizliklari tufayli hayotda ko‘pincha baxtsizlik va g‘am-alamni boshdan kechirar edilar. Kumush asrining odamlari itoatkor emasdi. Umriboqiy ma’budlarga tobelik bajo keltirishmas, ularga qurbonlik keltirishni istamasdilar. Kronning buyuk o‘g‘li Zevs er yuzidan ularning urug‘ini butunlay quritdi. Zevs ulardan nurafshon Olimpda yashayotgan ma’budlarga tobe bo‘lmaganliklari uchun g‘azablanardi. Zevs ularni yer qa’ridagi zulumot saltanatiga ko‘chirdi. U erda ular 61 na shodlikni, na g‘am-alamni bilib yashaydilar. Ularga odamlar hurmat bajo keltirardilar, xolos. Hazrati Zevs uchlamchi zot va uchlamchi asr – mis asrini yaratdi. Lekin u kumush asriga o‘xshamasdi. Zevs nayza dastasidan dahshatli va qudratli odamlarni vujudga keltirdi. Mis asrining odamlari nolayu afg‘on keltiruvchi urush va takabburlikni ma’qul ko‘rishdi. Ular ziroatchilikni bilmas, ular bog‘lar va dalalar baxsh etayotgan samaralardan bebahra edilar. Zevs ularga ulkan bo‘y va engilmas kuch-qudrat ato etgan edi. Ularning qalbi sarkashlik va jasoratga to‘la, qo‘llari esa bukilmas edi. Ularning qurol-aslahasi misdan, uylari ham misdan bo‘lgan, ularning ish quroli ham misdan edi. O‘sha zamonlarda qora temirni hali bilishmasdi. Mis asrining odamlari bir-birovlarini o‘z qo‘llari bilan mahv etishardi. Ular ko‘p yashamasdan qop-qorong‘i va vahshatli Aid saltanati – Yer qa’riga kirib ketardilar. Nechog‘lik kuchli bo‘lishmasin, baribir ularni beshafqat o‘lim olib ketardi, shu zayl yorqin quyosh yog‘dusini bevaqt tark etardilar. Mazkur zot ko‘lankalar saltanatini ixtiyor etdi deguncha buyuk Zevs shu zahotiyoq hammani boquvchi zamin uzra ancha olijanob, ancha odil yarimxudolar deb atalgan qahramonlarga teng keladigan yangi odamzotni yaratdi. Ular ham manfur urush hamda dahshatli janglarda halok bo‘lib ketishdi. Ba’zilari yetti darvozali Fiva yonida, Kadm mamlakatida Edipdan qolgan meros uchun kurashib halok bo‘ldilar. Boshqalari zebo kokilli sohibjamol Yelenani o‘g‘irlash uchun o‘z kemalarida keng dengizni suzib o‘tib, Troya yonida halok bo‘lishdi. Ularning barchasi o‘limga duchor bo‘lgach, yashinchaqnatar Zevs ularni tirik odamlar ko‘zidan uzoqqa, yerning narigi chekkasiga ko‘chirdi. Yarimxudo qahramonlar O‘qyonusning suronli suvlariga yaqin orollarda saodatmand va beg‘am hayot kechirishardi. U yerlarda yer bir yilda uch marta asalday shirin hosil keltiradi. So‘nggi, beshinchi asr odamzotning temir davridir. U yer yuzida hamon davom etarkan, tun-kun tinim bilmay g‘am-anduh va tinkani quritadigan mashaqqatli mehnat odamlarni halok etadi. Ma’budlar odamlarni og‘ir tashvishlarga duchor qiladi. To‘g‘ri, xudolar yovuzlik va yaxshilikni bir-biriga aralashtirib yuborishsa-da, baribir yovuzlik ustun, u hamma joyda hukmrondir. 62 Bolalar ota-onani mensimaydilar. Do‘st do‘stga sodiq emas. Mehmon mehmonnavozlikdan mahrum. Aka-uka o‘rtasida mehru oqibat yo‘q. Kishilar ichgan ontlariga rioya qilmaydilar, haqiqat va ezgulikning qadriga yetishmaydi. Vijdon va odilhakamlik ma’budalari odamlarni mutlaqo tark etgan. Ular o‘zlarining oq liboslariga burkanib, sarbaland Olimpdagi umriboqiy tangrilar tomon parvoz etib ketdilar, odamlar og‘ir musibatga hukm etilgan bo‘lib, yovuzlikdan himoyalanishga ham ojizdirlar. Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|