Т Ü R K O L O G İ YA M I Z I N A F A D Q U R B A N O V U
39
banzadənin dilçiliyimiz üçün çox də yər li olan və heç vaxt
elmi əhəmiyyətini itirməyən fikirlər söy lə mə sinə imkan
vermişdir. (bax: səh.3-14). Ən maraq lısı isə budur ki, Bəkir
Çobanzadəyə qədər heç bir Azər bay can dilçisi M.Kaşğa-
rinin “Divan”ına müraciət etməyib. Digər tərəfdən, gör-
kəm li dilçilərimizdən Məmmədağa Şi rə liyev, Əbdüləzəl
Də mir çizadə və Muxtar Hüseynzadə də Bəkir Çobanzadə-
nin tələ bə ləri, aspirantları olub. Bu fakt lar isə onu deməyə
əsas verir ki,
M.Kaşğari ilə çoxsaylı Azərbay can dilçiləri
arasında mənəvi körpünü məhz Bə kir Çobanzadə yara-
dıb. Bu di namikanı isə şərti ola raq belə mo delləşdirmək
olar: Mah mud Kaşğari – Bə kir Çobanzadə – Məmmədağa
Şirəliyev, Əb düləzəl Də mir çizadə, Mux tar Hüseynzadə =
çoxsaylı Azərbaycan dilçiləri. Heç şübhəsiz ki, bu cərgə-
də dilçilimiyizin korifeyi Afad Qurbanovun adı xüsusi
olaraq vurğulanır.
Filologiya fakültəsində oxuduğum illərdə bizə dil -
çi li yə aid fənlərdən dərs deyən müəllimlərin əksəriy yə ti
müəllim, baş müəllim və dosentlər oldu. Bu da təbii idi.
Belə ki, filo lo giya fakültəsində cəmi iki nəfər dilçi pro-
fessor var idi: Ə.Də mir çizadə və Afad Qurbanov. Ə.Də-
mirçizadə 1979-cu ildə və fat etdiyi üçün biz onun tə lə bəsi
olmaq şərəfinə nail ola bil mədik (o vaxt Ə.Dəmir çi zadə,
əsasən, yuxarı kurs tələbələrinə dərs deyirdi, biz isə II kur-
sda oxuyurduq). Afad müəllim dekan olduğu üçün onun
dərsləri çox az olurdu. IV kursun VIII se mes trinə aid dərs
cədvəlində “Toponimika” fənni üzrə müəllim kimi pro-
fessor Afad Qurbanovun adını görəndə təkcə mən yox,
birləşməmizdəki bütün tələbələr (birləşmədəki tələbələrin
sayı 100 nəfər idi) sevindi. Hamımız onun deyəcəyi ilk dər-
si, mü hazirəni səbirsizliklə gözləyirdik. Bir neçə gün dən