Ağ göyərçinlər həsrəti
Yüklə 5,41 Kb. Pdf görüntüsü
|
Ağ göyərçinlər həsrəti 29 tuşlanmış silahlardan açılan atəş buna imkan vermirdi. İçəridən qarışıq səslər gəlirdi. Deyəsən güllə kiməsə dəymişdi. – Təslim olun, alçaqlar! Təslim olun! Yoxsa hamınızı it kimi qıracam! – deyə Tərlan qəzəblə qışqırırdı. Çəkməsinin içi isti qanla dolmuşdu. Qan onu aparırdı. Bir qədər sonra kəşfiyyat dəstəsinin o biri uşaqları da köməyə gəldi. Düşmənin təslim olmaqdan başqa çarəsi qalmadı. Dörd nəfər idilər. Biri yaralanmışdı. Onları hissəyə gətirib təhvil verdilər. Tərlan isə təcili xəstəxanaya çatdırıldı. Amma həkimlər heç nə edə bilmədi. Tərlan bir qıçını dizdən aşağı itirdi. ...Zakir yeməkləri süfrəyə düzdü. Sonra da iki xırda qədəhə araq süzüb birini Tərlanın qarşısına qoydu, ikincisini əlində saxlayıb nə isə demək isədi. Bir qədər fikrə getdi. Nə desin? Tərlanı tərifləsin? Məgər Tərlanın buna ehtiyacı var? Əlbəttə yoxdur. Bəlkə Babazadənin ünvanına bir neçə yağlı söz deyib ürəyini boşaltsın? Yox, buna da vaxt sərf etməyə dəyməz. Elə yaxşısı budur ürəyindən keçənləri desin. Zakir iftixar hissilə Tərlana baxdı. Cılız, nisbətən ucaboy, rəngi solğun. Zalım oğlu elə bil yemək yemirdi. Ancaq baxışlarından od çıxırdı. Adama elə gəlirdi ki, bəbəklərindən ocaq yanır. – Ay Zakir, nə yaman baxırsan. Elə bil məni birinci dəfə görürsən. – deyə Tərlan gülümsəyib dostuna baxdı. Zakir dərindən köks ötürdü: – Nə bilim? Deyirəm içək borcunu verənlərin sağlığına! Sağlıq olsun bu imtahanlardan sonra mən də gedib vətən qarşısında öz borcumu verim. Nə qədər ki, qulluq etməmişəm mənə elə gəlir ki, hamıya nə isə borcluyam. Çox narahatam. – Narahat olma, Zakir. Sənin kimi mərd oğlanlar Vətənə borclu qalmaz, – deyib Tərlan masadan tutaraq ayağa qalxdı: – Gəl bu sağlığı ayaq üstə içək. Solmaz Muxtarova 30 Zakir də ayağa durdu: – Haqlısan. Vətən qarşısında borcunu verənlərin sağlığına ayaq üstə içmək lazımdır. Onlar buna layiqdir!.. Qədəhlər cingildədi. Radioda çalınan “Cəngi”nin səsi də sanki bu sağlığa qoşularaq xoş bir avazla ətrafa yayıldı... Ağ göyərçinlər həsrəti 31 YALTAQ KÖPƏK OĞLU Solmaz Muxtarova 32 M üdirə şikayət gəldi. Məlum oldu ki, işçilər ara- sında dava-dalaş olub. İş o yerə çatıb ki, söz davası əl dava- sına keçib. Ara qarışıb, məzhəb itib. Döyən döyüb, döyülən də döyülüb. Müdir birinci döyüləni çağırdı. Döyülən qıçını çəkə- çəkə gəlib bir qıraqda dayanıb başını aşağı saldı. – A bala, nəyiniz ortaq düşüb bölə bilmirsiniz?.. Bir məni başa salın görüm nə məsələdir!.. – Heç, boş şeydir... – Boş yerə belə etmirlər. Sözünüz var işdən sonra gedib qıraqda həll edin. Bura dövlət idarəsidir. Döyülən günahkarcasına susub yenə bir söz demədi. Müdir çox çək-çevir etdikdən sonra axır ki, döyülən dodağının altında mızıldandı: – Vallah özüm də bilmirəm sizə nə deyim?! Bircə onu deyə bilərəm ki, o, çox simasız adamdır. Başqa heç nə deyə bilmərəm. - Axırıncı dəfə olsun! Bir də belə hərəkət eşitsəm, məndən inciməyin!.. – deyə müdir ötkəm şəkildə xəbərdarlıq etdi. Döyülən getdi. Döyən gəldi. Müdir əyri-əyri ona baxdı. Elə əvvəldən ondan xoşu gəlmirdi. – A bala, filənkəsi niyə vurub şilküt etmisən? Qolun qüvvətli olub, nədir? Döyən özündən razı halda cavab verdi: Ağ göyərçinlər həsrəti 33 – Qoy dilini farağat saxlasın!.. Mənim yerimdə başqa kim olsaydı belə edərdi. Hələ az döymüşəm... – deyə döyən şit-şit irişdi. Müdir özündən çıxdı: – Bəlkə açıq deyəsən, kişi nə günahın sahibidir? Günahı olsa da, qayda-qanun var. Özbaşnalıq deyil hər kəs bildiyini etsin! İndi de görüm kişini niyə döymüsən? – Vallah sizə deməyə utanıram... – deyə döyən tə- rəddüd edirmiş kimi qırıq-qırıq dilləndi. – Elə heç nədən sözümüz çəp gəldi. Doğrusu əvvəlcə baş qoşmadım. O, atamı söydü dinmədim, anamı söydü dinmədim... Amma? – döyən “amma” deyib düz müdirin gözünün içinə baxıb susdu. – Hə? Nə amma? Müdir fikirləşdi ki, yəqin döyülən döyənin arvadını söyüb. Sonra da özlüyündə düşündü ki, gərək söyməyəydi. Heç yaxşı iş görməyib. Ayıbdır! Kişi belə söyüş söyməz... Döyən yenə aramla sözünə davam etdi: – Rəis, elə ki, sizi söydü özümü saxlaya bilmədim. Ilişdirdim qulağının dibinə!... – Necə? Məni söydü?! – deyə müdir təəccüblə so- ruşdu. Döyən daha da ürəkləndi və bir daha təkrar etdi: – Hə, rəis. Vallah yalan demirəm... Sizi söydü, mən də özümü saxlaya bilmədim. Başqa çarəm yox idi... Müdir əvvəlcə özünü itirdi. Bilmədi nə etsin, nə desin. Axı o da, özünə görə bir kişi idi. Müdir olanda nə olar? O, gözlənilmədən kreslodan qalxıb qəzəblə dedi: – Ə qurumsaq! Yəni mən sənin üçün sənin atandan da artıq kişiyəm?! Bu necə ola bilər?.. Yüklə 5,41 Kb. Dostları ilə paylaş:
|