Alatoran-15-an-son-2010-1: Layout qxd
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
АЛАТОРАН № 15, YANVAR 2010 38 Həmid Herisçi SUİTİ Bakıda elə nəhəng divarlar var... Buyur, götür, dibində bütöv bir milləti sıraya düzüb qır, güllələ... Sabah “ANS-press” xəbər yayar- -:boşa getməyib orda bircə güllə”... Sən isə hiylə işlət belə dar məqamda, hiylə... Get ora, bir azacıq yat, mürgülə... görəcəksən sakitlikdir tam... Bakının lap ucqarlarında tozu çırpılan xalça-palazların səsini də eşidərsən orda... Görərsən, kimsə sağ qalmayıb bu həyatda... Hətta, həyat da... Sən bu divarların dibində bir ömür qədər susarsan, itə çevrilib kölgələrə cumarsan, bir fahişə tapmaq eşqiylə yüz dollarını xırdalayarsan, pusarsan AZPETROL xəzinəsini yarmış quldurları, qusarsan milli mətbəximizin hamısını... Öz qanını... xatırlayarsan necə inqilabçı atan üzüb getmişdi Bakıdan Xəzərin düz ortasına qədər... Ancaq, qəzavü-qədər, Bir də Xəzəri qoruyan bığlı, qoca suitilər dişləmişdilər atanı... Xatırlayarsan 1 saylı Bakı xəstəxanasını, qarnına 40 iynə vurulmuş o əziz insanı... atanın sonrakı həyatını... lll Neftçi buruq ustaları, eşitmişəm, suitiləri qarmaqla tutardılar Pirallahı adasında... Ciyərini çıxarıb, leşini Xəzərə atardılar... Dadlıymış, deyirlər suitinin qanlı ciyəri... Sonra yatardılar bu neftçilər, “KASPAR” gəmiçilik idarəsinin aşbaz qadınlarıyla... Hə, mən buna, varam... Hə, bunu bacarmadı atam... Aleksandr Belovun :Amfibiya-adam” kinofilminə bir də baxsam, atamı o İxtiandra oxşadaram, onu dişləmiş suitini tanıyaram... Qan damır indiyəcən o suitinin sallaq, iti bığlarından... АЛАТОРАН № 15, YANVAR 2010 39 EDİSON LAMPASI Cənab Edison, yumşaq kreslonda əyləş, özün fikirləş, təkcə elə əl-əlvan işığı, sarı lampanımı ixtira etmişik biz? Yox... yox, lap qədimlərdə zil qaranlığı, qatı zülməti şək-şübhəsiz, elə yenə biz ixtira etmişik, yenə biz! Dediklərimdən qorxduz deyəsən... Bəlkə, bir siqaret tüstülədəsiz? Təkcə, Təzəbazardan aldıqlarınızı yox... Ürəyinizi, yaxanızı qaldırıb küləyə “Yox!” deməyinizi də bəlkə, salofan torbalarda bizə hədiyyə edəsiz? İcad etdiyiniz lampanın işığında, sarı payız yarpaqlarının özünə ev axtarmağını, millətin kirli corablarını, barı, bircə dəfə görsəydiniz... Deyərdiz, “yetər!”, ixtiranızı ləğv edərdiz. Darıxdız deyəsən, bəlkə bir azacıq keflənəsiz, min il sonra yenidən diriləsiz fahişələrin danışdığı xatirələrdə... qızların döşləri böyüyüb bərkiyəndə? Bəlkə bütün duyğularınızla incələsiz, şübhələrinizi kəfənsiz dəfn edəsiz, bir lampa da icad edəsiz... nəhayət ki, görə biləsiz necə mən çar-naçar evimə qayıdıram... Yorğunam. Arığam. Bir az hələ ayığam... Corabımın birini çıxarıram. Digərini çıxarmağa əl atana can, min il vaxt keçir aradan... Sanki yoxam... yenidən gərək doğsun məni rəhmətlik anam... Həə, belə yerdə adam darıxar. Bədənimdən tez, boğazım götürüb özünü qatarın altına atar! Hələ kimsə arxamca yalvarar- - :eh, mənim yaşıl kəlağayım, səni dəmir mafiyəyə sancaqladım, Bakı küləyində səni hey dalğalandırdım, Sən bu küləklə elə hey danışdın, sayıqladın, getdin, qayıtmadın”... Eh, cənab Edison, sən burda axı nəyi işıqlandırdın? Heç bunu bacardın? PAYIZ Ölüm gələndə, görəcəksən tətiyi sıxan kobud barmaq, payızın sığalladığı sarı yarpaq, bir ahənglə titrəyəcək, elə bu cür də göbəyini titrədəcək “Elbaro” restoranındakı anası göyçək şişman rəqqasə... Nə yaxşıkı... Nə yaxşıkı, həyat fanidi... Ötəridi, axıcıdı, anidi, həqiqi deyil, şərtidi, bəzən, görmürsənmi, özünə qarşı qatildi, canidi... Bildim!...o öz qalstukunu gəmirən Saakaşvilidi! Yoxsa, vallah, əbədiləşərdi АЛАТОРАН № 15, YANVAR 2010 40 burjuyların supermarketlərə səfərləri, həyatın ölümlə cərimələnməsi... Nə yaxşıkı bu da fanidi... Nə gözəldi, qəşəngdi göydəki ala buludların hərəkəti, yerdəki bank binalarının hərəkətsizliyi... bunun fərqini, riyazi tənliyini, dəqiq :cəm”ini həll etmiş qoca riyaziyyatçını göstər mənə. İnanım bütün bunların da faniliyinə, sevinim, körpələrin payız sərçələrinə baxıb azca gülümsəməyinə... O körpə lap gülümsəməsə də qələbəni yenə öz cibində bil, sənindir, qağayılara ömürlük icarə müqaviləsi bağlamış vəhşi sahil... Nə yaxşıkı həyat fanidi... yoxsa, nə varsa əbədiləşərdi... Kəfənlər də çürüməzdi... Qəndlər də əriməzdi bizim bu oğraş çayxanalarda. Buğda da üyülməzdi, əsla kiçilməzdi, dəmir əyilməzdi, zibil də çürüməzdi Qoca padşahlar, elə hey təmbəki iyləyərdi, elə hey asqıraraq yenidən dirilərdi... ölərdi ancaq küləyi sinəsiylə saxlayan qağayılar. payız da xərcləməzdi öz sarı yarpaqlarını bizim tənha küçələrimizdə... Ətrafındakı sarı payız, Jekdən, yaşayış yerindən aldığın arayış, bu bir parça kağız, belini sıxan köhnə qayış deyir - “hələ də yaşayırsan”... Payız. Payız. Payız... Ey mənə bənzər insan Bu aləm ağı qaranı özündə birləşdirən qorxunc ağcaqayın idi, bu çoxdan aydın idi, göydəki ulduzları quru meyvə kimi suya salmaq lazım idi, bu çoxdan aydın idi… Ey, mənə bənzər insan, sən hardasan? hardasa yaxındasan pərdənin arxasındasan, ürəyin darıxır, əlində kibrit qutusunu oynatmaqdasan… bu ucuz şorbaların buğundan tərləmiş güzgülərin üstündə mən barmağımla hansı sevgimin adını yazım? bilmirəm ölüm, yoxsa qalım. bəlkə gedim, o mənə bənzər insanı axtarım tapım, bir əsgər kimi bel kəmərinin toqqasını silib parıldadım, onun qabağına çıxım? Ağ ev, Qızıl meydan sözlərindəki rənglərə olan qədim inamlara, bəlkə də yalanlara, məndə bir inam qalmayıb, zaman bizə verdiyi maaşları azaldıb, bilirəm, mənə bənzər o insan gəlib buralarda məni axtarıb… ancaq tapmayıb… burdakı yazı mizlərinin üstünə fahişələrin telefon nömrələri yazılıb, hər gələn, bildiyi başqa nömrələri də ora artırıb, mizlərin üstündə boş yer qalmayıb! bütün bunlar mənim varlığımı sarsıdır, ey, mənə bənzər insan, indi, bu gün bizim görüşümüzün vaxtıdır !!! Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|