Alatoran xancan kərimov varlıq və Yoxluq Arasında
Yüklə 2,83 Kb. Pdf görüntüsü
|
141 kəsişməsi dərin bir dibə vurmaydı. Apatiya – iştahsızlıq və ni- hil- mənasızlıq və heçlik vəziyyətinin kəsişməsi. Həyata qarşı dərin bir laqeyidlik, etinasızlıq və istəksizlik. Uduzmuş deyə təkrar içdən-içə səsləndi. Sanki qələbə ya ka- pitalizmin müvəffəqiyyət anlayışı arzusunda olan biri varmışca- sına. Yoxsa var idi də özündənmi gizlədirdi? Bəlkə də istəyirdi Eqoist genlərin yetirməsiydi o nə də olsa. Qələbə, istər kapitalist mənada istərsə normal müvəffəqiyyət, status sahibliyi hər insa- nın içində olan istək idi. Sadəcə bu istək görünüşə görə kifayət qədər güclü deyildi. Bir şeyləri əldə etmə istəyi hamıda böyük ola bilər, ancaq o istəyi əldə etmək üçün səni hərəkətə gətirən mexanizm, həvəs-motivasiya hamıda çox olmur. Bir başqasını əldə etdiyi şeylər üçün qısqanan insan o insanla özü arasındakı motivasiya fərqini nəzərə almadan kefini pozur. Həvəsinin fay- dalı iş əmsalının aşağı olduğunu gözdən qaçırır. Mavi eqoist deyildi. Beyni isə o qədər eqoist idi ki kibirində boğulurdu və bu Mavini dəli edirdi. Sıyrılıb qabığını dəyişən ilan kimi çıxa bilsəydi kaş istəmədiyi bədənindən ya beynin- dən. Əslində beyni olmasa çox dinc yaşaya bilərdi bəlkə də, amma oradaydı, düz başının içində. Lənətə gələsi boz maddə. O və onun kimi insanlar təkamülün nöqsanıydı açıq-aş- kar deyə düşündü uzaqlardan keçən bir təyyarəni izləyərkən. Bəzən özü-özünə təbəssüm edirdi, əgər həyatını intiharla son- landırsa, təkamülü haqlı çıxaracaqdı. Zəif bənd olaraq aradan çıxmış olacaqdı. Bəzən qüruruna toxunurdu bu və inciniyirdi. Sinəsində bir şeylərin dağıldığını hiss edirdi sanki. Sanki için- də beş mərtəbəli bir bina var idi və gurultuyla yerə enirdi bunu hər düşündüyündə. Ətrafı toz basırdı sinəsində. Ancaq ölməsəydi belə, genlərini heç vaxt ötürməyəcəkdi, bundan əmin idi, heç vaxt törəməyəcəkdi, uşağı olmayacaq- dı. İntihar etməsə belə heç vaxt bir övladı olmayacağı üçün yalnız və kimsəsiz olaraq ölüb gedərək təkamülü necə haqlı çıxaracağını düşündü. Sadəcə bioloji darvinizmi deyil həm də sosial darvinizmi də necə də haqlı çıxardığını düşündü indiki həyatına baxaraq. Heç vaxt status ya vəzifə davası verməmiş- 142 di və verməyəcəkdi də. Darvinizm sanki onu ayaqları altına almış əzirdi, birinci sol – bioloji ayağını basırdı üstünə, sonra sağ – sosial ayağını basırdı. Cəhənnəm olsun hər ikisi, sanki vecinəydi deyə iç keçirdi. Məsələ çox sadəydi, həyatda qal- maq üçün əziyyətini çəkmək lazım idi. Ən sadəsi, qida üçün belə bir əziyyət çəkilməli ya hansısa işdə işləlməliydi. Və o bunu rədd edirdi. Məsələni qəlizləşdirən, bunu başa düşməyən insanların olmasıydı. O dar beyinləri ilə ətrafda dolaşır və sanki onlarınkindən başqa heç cür anlayış ola bilməzmiş kimi intihar edən insanları anlamadıqlarını deyirdilər. Təkamülün çiçək uşaqları, ən güclü bəndləri. Genlərin ən yaxşı əhliləşdir- miş olduğu kölələr. Bəzən onlara kin duyur, sonra özünü sakitləşdirirdi. Onla- rın heç bir günahı yox idi zira. Danışan genlər olaraq baxırdı onlara. Özündən böyük ağzı olan tək hüceyrəli organizmlər. “Axı insan nə olur olsun, necə özünü öldürmək istəyə bilər anlamıram?!!” deyən axmaq və eqoist genlər. Sonra təkrar lsd’nin yaşatdığı eqo ölümü vaxtlarını xatırladı. Onu həyatda tutan bir qramlıq istək var idisə, o da eqo ölümü ilə yox olurdu, bir bitki kimi dolanırı ətrafda. O an heç tərəddüd etmədən özünü öldürə bilərdi doğru zamanda ölümü düşünsəydi əgər. Məsələn hündür bir şəlalənin tam başında durmuş olsaydı, qollarını quş kimi açar və özünü küləyin qollarına buraxardı, bunu ölmək üçün yox, küləyin onu başı boş bir yarpaq kimi hara gəldi aparması üçün də edə bilərdi. Onu tərəddüdə salacaq bir eqosu olmayacaqdı sağ cibində. Eqo ölümünün bu təsiri bütün insanlarda eyni olmaya bilərdi, ancaq o zaman-zaman ölüm dü- şüncəsinin verdiyi o yüngüllüyü hiss etmişdi. İnsan, ölümü düşündüyü zaman, deyək ki bu dəqiqə özümü öldürəcəm dediyi anda, gələcəkdə qaçıracağı anları düşünür, indidə ikən gələcək üçün darıxır. Gələcək. Genlərə yüklənmiş tək misiya. “Gedə biliyiniz qədər gələcəyə gedin” deyə fısılda- mışdı onların qulağına ana təbiət. Bəs sonra? Heç nə. Gələcək üçün darıxma təşvişi və indi ölsəm gələcəyi qa- çıracam hissi yox olurdu sanki eqo ölümü yaşadığı anlarda. 143 Öləcəmsə öləcəm. Vəssalam. Necə ki indi varam, birazdan olmayacam və bu heçnəyi dəyişməyəcək. Təbiətin balansı po- zulmayacaq. Hər gün ayaq altında əzilərək ölən milyardlarda bitki dənələrindən sadəcə bir başqası kimi, yox olub qurumağa üz tutacam. Vəssalam. Bu qədər asan və bu qədər çətin. O an ölmək istəsən, içində səninlə davaya qalxacaq olan heç bir xudbin və mənfəətgüdən eqon olmayacaqdı. İçində “Olmaz! Yaşamalısan!” deyə qışqıran bir xudbin olmayacaqdı. Bu anlarda fəlsəfənin ilk sualı eqoist genləri çaşdırırdı yenə: Niyə? Niyə yaşamalıyam? Arxasından keçən üç beş gəncdən yayılan lavanda qoxusu fikrini dağıdıb onu indidən keçmişə apardı. Neyronlar keçmiş- də lavanda iylənilmiş bütün xatirələrin yaddaşda saxlanıldığı hissələrə hücum edərək impuls atəşinə tutdular və lənət darıx- ma hissi işə düşdü. Sinəsi göynədi. Fikrini dağıtmaq üçün hər şeyi etdi və bir siqaret yandırdı. Ancaq nə olur olsun deyə düşündü, özünü öldürsə belə, bunu heç bir maddənin təsirində olmadan qərar verərək etmə- liydi. Əgər ölməyə qərar versəydi, bəlkə ölüm anındakı psixo- loji ağrıdan qurtulmaq üçün eqo ölümü yaşatmaq istəyə bilərdi özünə və sonra intihar edərdi. Eqo ölümünün qırtlağına qədər dayandığı anlarda özünə nifrət etmişdi bəzən, o anları xatırladı. İçində “mən” kəliməsi keçən bütün cümlələr dodaqlarına qədər gəlmiş ancaq ordan çıxa bilməmişdilər. Yanında birilərinin olduğu və onlarla ün- siyyətdə olduğu anlarda deməyə hazırlaşdığı hər cümləni san- ki qusarkən insanın refleksiv olaraq əlini ağzına apardığı kimi dodaqlarındaca saxlamış və deməmişdi. Dayanıb düşünmdüş- dü. Niyə bu cümləni demə ehtiyacı hiss etmişdi? Məsələn di- vardakı bir rəsmi göstərərək “Necədir? Mən çəkmişəm” demə anında, eqonun özünü ortalığa ataraq işlətdiyi mən sözünə nifrət etmişdi. Sanki bir mələk ya dərviş ədasıyla qarşı tərəfi nə incidəcək, nə özünü ona göstərəcək, nə də eqosunu oxşa- yacaq heç nə deməməyə və etməməyə çalışmışdı. Bədənin və dilin eləcə də insan xarakterinin əzələ yaddaşı tək əzbərləmiş Yüklə 2,83 Kb. Dostları ilə paylaş:
|