Alatoran xancan kərimov varlıq və Yoxluq Arasında
Yüklə 2,83 Kb. Pdf görüntüsü
|
157 ların uşaq doğmaq kimi ən böyük əxlaqsızlığı və günahı etmiş olmaqlarına baxmayaraq, bununla həm fəxr etməkləri, həm etmiş olduqları şeyin dünyanın ən tərbiyyəsiz hərəkəti olmuş olmasını qəbul etməməmələri, həm də bütün bunlar yetmirmiş kimi, doğduqları uşağın köləsi olacaqlarına, onu özlərinə kölə etmələriydi. Bu, dəlilikdən başqa bir şey deyildi. Bunu necə inkar edə bilərdilər? O, uşaq doğmayın deyə bar-bar bağırmırdı, ağ- rıları o qədər böyük idi ki, bu əzab dolu dünyaya gətirilmiş başqa uşaqların ağrılarına əhəmiyyət verəcək gücdə deyildi. Ancaq istədiyi tək şey, insanların instiktlərinə məğlub düşüb etmiş olduqları günahın fərqinə varıb ona görə hərəkət et- mələriydi. İnsanları sahib olduqları instiktlərinə görə bir az da olsa ba- ğışlayırdı, yaxşı deyirdi, genləri onları məcbur edir çoxalma- ğa. Ancaq şüurlu istənilən bir varlıq, etdiyi hərəkətin fərqinə varmalıydı. Özünü saxlaya bilməyib bu əzab dolu dünyaya əzab çəkməsi üçün və heç doğulmaq istəyib istəmədiyini bil- mədən birini peydahlayırdısa, ən azından, sonrakı həyatı boyu o uşağın köləsi olmalıydı. Əksi, əxlaqsızlıq, vicdansızlıq və tərbiyyəsizlik idi. On yaşında təcavüzə uğramış bir qızın anası ya atası böyük ehtimalla belə deyərdilər “kaş edəcək bir şeylərim olsaydı bu- nun qarşısını almaq üçün”, ancaq onlar heç vaxt təmələ enərək ən böyük günahkarın özləri olduqlarını etiraf etməyəcəkdilər. Həyatda, zövqdən çox əzab var idi və doğulmuş hər uşaq əza- bı dadacaqdı. Daddığı hər əzabın günahkarı da onu doğanlar olacaqdı. Sonra hər şey bəs etmirmiş kimi, böyüdülmüş uşağa min- nət qoyulurdu. Onu böyütmək üçün çəkilmiş əzablar, başına qaxılırdı. Bu dəlilik idi. Bunun adı tərbiyyəsizlik idi. İnsan- lar uşaqlarını böyütdükləri, yedirdikləri, ona qalacaq bir yer verdikləri üçün daha sonra bu hərəkətlərini onların başlarına qaxırdılar. “Səni yedirmişəm” –“Bəli, çünki məni doğmuşdun, mən istəmədən”. 158 Yenə hər şey yetmirmiş kimi, insanlar doğduqları uşağın hərəkətlərini qınayır, onu dartıb istədikləri formaya soxur, kölə kimi budayırdılar. Elə yox, belə olmalısan. Sonra da yazıq doğulmuş uşağın əzabını görməməzdən gələrək, hələ bir çəkdikləri əzab və işkəncə üçün təsəlli dilə- nirdilər başqalarının yanında. Uşaqların haqqında danışır və onlar üçün nə qədər şey etdiklərini, yorulduqlarını deyirdilər. Sanki doğmaq müqəddəs bir vəzifədir və məcbur, istəmədən ediblər. Ancaq onlar heç vaxt etiraf etmirdilər, ən böyük tər- biyyəsiz olduqlarını. Doğmamalıydılar deyə düşündü Mavi kinli formada, do- ğublarsa da, günahlarını yumaq üçün uşağın köləsi olmalıydı- lar və üzr dilənməliydilər ondan. Onu bu əzab dolu dünyaya gətirdikləri üçün. İnsanların uşaq doğmaq üçün bəhanələri çox gülməliydi. Evliliyi birlikdə tutmaq üçünmü? Yəni bir oyuncaq kimi, bir alət kimi istifadə etmək üçün? Həyata məqsəd vermək üçün? Birinin rızası olmadan onu həyatına məqsəd vermək üçün ist- fidadə etmək? Ya da, birinin səni sevməsi üçün uşaq doğmaq? Yenə xoşbəxtlik üçün bir alət kimi? Bütün səbəblər ifrat dərə- cədə eqoistcə səslənirdi. Doğulacaq uşağı mənəvi və maddi olaraq tamamilə tə- min edə biləcəyindən belə əmin olmadan uşaq doğub onu öz bərbad həyatının parçası edən insanlar var idilər. Nəyə görə? Sırf öz çəkdiyi işgəncəni azaltmaq üçün? Öz əzabını azaltmaq üçün başqasını doğursan və əzabının yarısı ona yüklənir? Doğulacaq uşağı mənəvi və maddi olaraq tamamilə təmin edəcək gücdə olsa belə insan, doğulacaq uşağın rızası olmadan və hansı genetik xüsusiyyətlərlə doğulacağını bilmədən nə olur- san olsun onu dünyaya gətirmək yenə də tərbiyyəsizlik idi. Ya beyin hormonal balansı elə deyildə belə doğsa? Optimist deyil də pessimits olsa? Bipolyar pozuntu ya depressiya xəstəliyiylə doğulsa? Həyatla heç vaxt yola gedə bilməsə? Xoşbəxt ola bil- məsə? Kimin vecinəydi sanki bunlar? Əsas olan yalnız qocalma- maq üçün yanında kiçik kölələrinin olmasıydı elə deyilmi? Bəli. 159 Eynilə yaşama instikti kimi, uşaq sahibi olma instiktinə görə də başa düşürdü o insanları. Bütün bədəndəki genlər həyatda qalma və çoxalma üzərinə qurulmuş ikən instiktiv hisslərə görə qınanıla bilməzdi insanlar bir mənada. Təməldə yatan əsas səbəblərdən biri bu idi, doğum. Bir qadını sevmə, onu arzulama, ehtirasında ərimə və seksin şüuraltı ana səbə- biydi doğum. Əsas səbəblər arasında artım və yalnızlığı ara- dan qaldırma məqsədi var idi, instiktiv olaraq. Hal belə ikən, içində çoxalmaq üçün səni zorlayan genlər var ikən, qınanıla bilməzdi insan bəlkə də. Özü belə zaman-zaman atalıq ins- tiktinə yenik düşmüş və ondan olanı qucaqlama arzusu hiss etmişdi. Ancaq nə olursa olsun, qəbul etmədiyi şey, sahib olunmuş uşaq qarşısında öz borcunu başa düşməyən insanlar idi. Onun bütün bəd anlarının səbəbkarı olduqlarını qəbul et- məyən insanlar idi. Və sanki onlar uşağa deyil də uşaq onlara borcluymuş kimi davrananlarda. Bir valideyin, ölənə qədər uşağına borclu olaraq qalacaqdır halbuki. Yenə də başa düşür- dü Mavi, insan psixologiyasının öz səhvlərini və günahlarını şüuraltına itələdiyini və gizlətdiyini. O valideyinlər, uşaqla- rının çəkdikləri bütün əzabların səbəbkarının özləri olduğu reallığının ağırlığı altında yaşaya bilməzdilər və buna görə də bunu inkar edirdilər. Bəlkə də xəstə bacısının olması idi Mavini doğuma bu qə- dər düşmən edən, bəlkə də öz çəkdiyi əzablar. Bacısının ölü- münü arzuladığı hər gecə özünə nifrət etmişdi Mavi. Onu o qədər sevirdi ki doğuşdan xəstə doğularaq çəkdiyi əzabları- nın bitməsi üçün ölümünü arzulayırdı, ancaq arzusu səbəbilə özünə də nifrət edirdi. Bütün ömrü boyu bacısının çəkdiyi ağ- rılarda özlərini günahlandıran ailəsinin də ölümünü istəmiş- di çəkdikləri ağrının bitməsi üçün. İnsanın uşaq sahibi olaraq özünü sonrasını təxmin edə bilməyəcəyi necə bir bəlaya bu- ladığını görürdü beləcə Mavi. Saki cibində bir əl bombasıyla yaşayacaqsan bütün ömürün boyu. Doğuma olan nifrətinin əksinə, uşaqlara olan bitməz bir sevgisi var idi. Onlar məsum və günahsız idilər. Gördüyü kasıb Yüklə 2,83 Kb. Dostları ilə paylaş:
|