Alatoran xancan kərimov varlıq və Yoxluq Arasında
Yüklə 2,83 Kb. Pdf görüntüsü
|
181 ona heyran-heyran baxması kifayət idi. Yanındakı qız isə içirdi və çox içmişdi, ikisi də eyforiyayla gülürdü, ancaq birini süni içki digərini isə saf xoşbəxlik güldürürdü. Aralıqlarla bir neçə qız ona baxıb gülümsəyərək rəqsə dəvət etdilər ancaq heç birinə yaxınlaşmadı. Təbəssüm edib yola verdi. Həvəssiz idi. Səs küyün içində arasıra xəyala dalıb təkrar oyanırdı. Belə yerləri ona görə sevirdilər əsas da, real- lıqdan uzaqlaşa bilmək üçün. O qədər gutultulu səs və izdi- ham olur ki bəzən öz iç səsini belə eşitmirsən. Diqqətin yayılır və öz real problemlərini unudursan. İnsanlar həyatlarındakı narahat edici səssizliklərindən qaçmaq üçün barlara gedirlər. Üstəlik burda qaranlıq və izdihamın içində dəliliklərini orta- ya çıxara bilir, istədikləri qədər qışqırır və oynaya bilirdilər. Məsələn çöldə heç kim tək siqaret çəkmək istəmirdi, siqaret üçün çıxmaq istəyənlər qapının ağzında heç kimin olmadığı- nı görəndə yarısı geri dönürdü. Çünki bəzən siqaret çəkmək məqsəd yox, qapının ağzındakı hansısa yadla keçici söhbətlər etmək üçün vasitə idi. Böyük spikerlərə yaxınlaşıb qulaq dəliyini barmağıyla tıxayıb başını gurultulu musiqinin qaynağına dayadı və bas dalğalarını bütün bədənində hiss etməyə başladı. Sağ ayağı rit- mə uyğun templə yellənməyə başladı. David Bowie’nin I am afraid of Americans musiqisi bitdi və yerinə Wolfsheim’dən Touch başladı. Gözünü yumdu və musiqini hiss etdi. İçkinin təsiri siqaret istəyini tətikləmişdi amma hələ ki çıx- mamağı qərara aldı. Ortada tək oynayan olduqca uzun boylu təxminən 40 yaşlı kişiyə fikir verdi. Hansı qıza yaxınlaşırdısa qız üzünü çevirirdi. Ancaq o içkinin təsiriylə yenə də özünü sındırmır və başqa qıza yaxınlaşırdı o da üzünü çevirirdi və o sərxoş əl qol hərəkətləriylə sanki “rədd olun” deyirdi, “hamı- nız rədd olun”. Niyəsə onu Riçarda oxşatdı, bəlkə də yazıqlı- ğı səbəbilə. Mavinin ona baxdığını gördü və oynaya-oynaya, səndələyərək ona yaxınlaşdı. Yanındakı divara söykəndi. - Çəkirsən? –deyə yüksək səslə Mavidən soruşdu. - Nə? Eşitmirəm. – Mavi yüksək səslə soruşdu 182 - Kokain deyirəm, çəkənsən? - Bəzən. - Əgər istəyirsənsə gəl mənlə, maşında varımdı. - Bilmirəm, yox yəqin. Yaxşı maldı? - Hə, əlimə keçmişlərin ən yaxşısıdı. Gəl. – deyə sərxoşca səndələyərək çağırdı Mavini. - Biraz fikirləşim – deyib Mavi on on-beş saniyə oynayan- lara baxaraq düşündü. - Sadə bir sual üçün həddindən artıq fikirləşirsən. Mən ge- dirəm, əgər gəlmək istəsən beş dəqiqə vaxtın var, çöldə maşın- da olacam- deyib səndələyərək uzaqlaşdı. Getmədi. Heçnə istəmirdi canı. Bir müddət sonra kişini gördü oynayanların arasında. Eyforiyadaydı. Artıq heç bir qıza yaxınlaşmadan özü üçün oynayır və dərin xoşbəxtlik hiss edirdi. Onun üçün həm sevinib həm üzüldü Mavi. O sadəcə başqa bir yalnız idi. Qarışıq və təkrarsız hərəkətlər- lə oynayır ancaq yəqin ki möhtəşəm oynadığını düşünür və özünü tanrı kimi hiss edirdi bu dəqiqələrdə. Sabah isə hər şey onun üçün yenə eyni hətta daha da pis olacaq. Beynində- ki xoşbəxtlik hormonlarını açıb buraxmış olan kokain sabah onu daha da süründürəcəkdi. Ortaya qədər yeriyib kişini qu- caqladı Mavi, sonra əlini bir neçə dəfə çiyninə vuraraq ona əla oynadığını və davam etməsini dedi. Ordan keçib bir içki daha alıb tualetə getdi. İçəridə narkotik alıcı və satıcıları var idi. Təkliflərə yox deyib işini görüb çölə çıxdı. Siqaret çək- mək üçün ordan da çıxdı. Soyuq idi. Siqaretini yandırıb bir küncdə dayandı. Qısa paltarlı qızların ayaqlarına baxdı. Üşü- mürlərmi deyə düşündü. İçkinin təsiriylə daha da ehtiraslı formada təkrar süzdü ayaqları. - Oi! Səncə də o oğlanın bığları Nietzschenin bığlarına ox- şamırmı?- deyə yanında yüksəs səslə müzakirə etməkdə olan iki irlandiyalı sərxoşdan biri ondan soruşdu. - Deyəsən- deyə etinasızca cavabladı. - Maraqlıdı görəsən onun kimi dahidirmi - deyə digər oğ- lan diləndi və onlar yüksək səslə güldülər. 183 - Nietzsche özü belə dahi deyildi – deyə mızıldandı Mavi öz-özünə. - Nə? Zarafat edirsən? Sən özünü nə sanırsan – deyib təkrar güldülər - Hansı kitablarını bitirmisən- dedi o biri. - Heç birini, bir neçəsinə başlayıb yarım buraxmışam, öz məsləhətindən sonra. - Öz məsləhətindən sonra? - Hə. Haqqındakı bioqrafik romanda deyirdi. Yazarı İrvin Yalom idi ya kim? Nitşe gözünün korlanmağa başladığı andan sonra daha az oxumağa başladığını demişdi, bu da ona öz ori- jinal fikirlərinin yaranmasında kömək edibmiş. Mən də onu oxumağı saxladım, öz məsləhətinə qulaq asaraq. - Bu çox axmaqca səslənir – deyib təkrar güldülər siqaret çəkərək. - Hər nə poxdu. Vacib deyil. Nietzsche də vacib deyil. Dahi də deyil. Yanda bir qızın siqareti Mavinin ayağının yanına düşdü və qız yüksək səslə bir şeylər söydü, irlandiyalılar ona da gül- dülər. Onların digər bütün irlandlar kimi sərxoşluqları və xoş- bəxtlikləri Mavinin əsəblərinə toxundu. - Sənə görə kim dahidir? Bir ad çəkə bilərsən? – deyib gül- dülər. Bir az düşündükdən sonra dilləndi Mavi: - Bilmirəm. Deyəsən heç kim. Yəni dahi nəyə deyirsən axı? Bir insanın yüksək zəka ilə doğulması onu dahi edir sən- cə? Yəni bir riyaziyyatçı yaxşı analitik beyin ilə doğulub və böyüyüb deyə dahimi olmuş olur? Yoxsa sadəcə xoş-bəxti ol- duğu üçünmü dahi olmuş olur? Dahi dediyin adam sadəcə bir şəxs olsaydı bəlkə hə. Ancaq sənin dediyin kimi minlərlə dahi var, nadir deyilsə nəyi dəyərlidi? Müəyyən cəhdlərdən sonra ya da yüksək zəkayla doğularaq olunursa bir şey, nə bilim. Dahi deyillər. Musiqiçi və ədəbiyyatçılarmı dedin? Zarafat edirsən? Onların sadəcə gözəl tərzləri var, bu o demək deyil dahidirlər. Müəyyən şərtlər və cəhdlərdən sonra müəyyən vaxt ərzində, ki Yüklə 2,83 Kb. Dostları ilə paylaş:
|