Alatoran xancan kərimov varlıq və Yoxluq Arasında
Yüklə 2,83 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- AĞRILAR VƏ HƏZZLƏR
175 10 AĞRILAR VƏ HƏZZLƏR Sola dönüb metroya girdi, Fredin yanına getməmişdən əv- vəl son dəfə hər həftə yalnızlığını bölüşdüyü o yalnızların yı- ğışdığı bara gedəcəkdi. Vaqonun gəlməsini gözlədi və mindi. Vaqondakı sərnişin- lərə baxırdı növbəylə, yorğun insanlar. Onların həyatlarını, hekayələrini təsəvvür etməyə çalışırdı. Hər tərəf həyatın bü- tün təsadüfi zərbələrinə və yumruqlarına qarşı dayanan, yenə də ayaqda durmağa çalışan insanlarla doluydu. Yorğun gözlər və dik yerimə cəhdləri. Sağdakı vaxtından tez qocalmış ki- şiyə baxdı, üz qırışıqları onu ələ verirdi. Sanki kəsilmiş ağacın gövdəsindəki halqaların sayı necəki onun yaşından xəbər ve- rirdisə, bu kişinin üzündəki hər qırışıq da onun keçmişindən izlər saxlayırdı özündə. Anasının ölümündən sonra ondan geri qalan tək xatirə olan o üç yaşlı kiçik qızını fəhlə işləyərək necə böyütdüyünü göstərirdi məsələn izlər. Məğrur baxışları bütün zərbələrə baxmayaraq hələ də qürurunu ələ vermədən necə də ayaqda durmağa çalışdığını göstərirdi. Yıxıla bilməzdi. O ki- çik qız böyüyənə qədər. Ölmək belə qadağan idi bəzi insanlara. Yandakı yaşlı qadına baxdı. Hələ də onu atıb getmiş oğlu- nu gözləyirdi. Bir gün gələcəkdi deyə inanmaq istəyirdi. Gəl- məyəcəkdi. Özü də bilirdi. Gözlərindən oxunurdu. Ondan sağ- 176 dakı kök oğlana baxdı. Ümidsizcə başqalarını süzürdü və yenə belə düşünürdü “Bircə daha az kilom olsaydı, bu bədbəxtlərin hamısından daha xoşbəxt olardım. Onlar sadəcə necə xoşbəxt olmaq lazım olduğunu bilmirlər. Mənim yerimdə olsalar nə edərdilər. Bircə arıqlasaydım. Hər şey çox yaxşı olardı. Hər şey başqa cür olardı. Hələ bu axmağa bax, dünyanın sirrini bildiyini sanır.”-deyə qarşısındakı bir başqa gəncə baxırdı. Onun yanındakı başqa bir qız əlindəki telefondan dostlarının şəkillərinə baxır və kefi pozulurdu: “Mənim yarım qədər belə gözəl olmayanlar məndən daha yaxşı yerlərdə işləyirlər mənsə həyatımın ən gözəl çağında ofisiant işləyirəm, üstəlik bu qə- dər gözəl ikən! lənət olsun!” Sonra səhər bir cavan müştəri- nin ona dediyi sözü xatırladı qız: “Sizin kimi gözəl qızlar belə yerlərdə işləməməlidirlər” deyib gülümsəmişdi oğlan. Qıza iltifat etdiyini sanmışdı ancaq düşüncəsizcə qızın sinəsinə hər gün xərçəng kimi daha da böyüyəcək bir yara yerləşdirmişdi. Qız cinsinin ən yaxşı bacardığı şey olan o saxta gülüşü ataraq təşəkkür etmiş və mətbəxə qayıdan kimi siqaret arasına çıxa- raq taleyinə lənət oxumuşdu. Etdiyi müşahidə ona Tolstoyun “bütün xoşbəxtlər eyni for- mada xoşbəxt bədbəxtlər isə hərəsi ayrı formada bədbəxt olur” cümləsini xatırlatdı. Yanında dayanan ehtiraslı və xoşbəxt gö- rünümlü qıza baxdı, sonra digər tərəfdəki həyatında hər şeyin qaydasında getdiyi bütün halından məlum olan oğlana baxdı, olduqca rahat görünürdü. Dərin bir qısqanclıq hissiylə gözləri- ni yayındırdı və onlar haqqında düşünmək istəmədiyinə qərar verdi. Yanda oturan qara dərili orta yaşlı bir qadın az yaşlı uşa- ğın qolundan tutub onun üstünə qışqırır və çiyninə vururdu uşağın. Uşaq bir şeylər istəyirdi mısmırığını sallayaraq. Qadın onu vuraraq “Sənin hər istədiyini edə bilmərəm! Bu qədər şey edirəm sənin üçün hələ, minnətdar olmaq əvəzinə yenə istəyir- sən! Mənə bilirsən nə qədər şey borclusan? Sənə görə həyatım məhv oldu mənim! Lənətə gələsi şey! Doğmaz olaydım səni!” Mavi ayağa durdu, gedib uşağı qucağına aldı. “Sənə heçkim 177 onu doğasan deyə yalvarmamışdı. Öz lənətə gələsi günahına görə uşağı günahlandıra bilməzsən indi. Sənin axmaqlığının cəzasını o çəkir. Sənə heçnə borclu deyil o. Kaş ki doğmaz olaydın bəli, kaş ki!” Sonra bu xəyalından oyandı Mavi, kaş ki durub ayağa o qadının üzünə bağıra-bağıra deyə bilsəydi deyə düşündü bu sözləri. Dişlərini bir-birinə sıxaraq dərin nifrət hiss etdi. Son bir dəfə zavallı uşağa baxdı. Onun üçün acıdı və üzünü çevi- rib diqqətini yayındırmağa çalışdı. Mərhəmət hissinin lənət bir şey olduğunu düşündü. Xoşbəxt günündə belə yolda gedərkən başqalarının yazıqlıqlarını görüb için yana bilərdi. Durduq yerdə kefin pozulurdu. Kaş ki olmasaydı deyə düşündü. Sonra onun da əslində melanxoliya hissi kimi pisdən daha çox, xoş bir hiss olduğunu düşündü. Bu düşüncələr ona bir kişinin ağlamasını xatırlatdı. Atasını ilk dəfə ağlayarkən gördüyü günü xatırladı. Gizlicə izləmişdi onun ağlamasını. Sanki elə o gündəcə böyümüşdü bir anda. Kişilərin də ağladığını öyrənmişdi. Həm təəccüblənmiş həm içini kədər bürümüşdü. Mavi bir kədər. Və mavi gözyaşları. Niyə ağladığını düşünmüşdü atasının. Onlara daha da xoşbəxt bir həyat verə bilmədiyi üçünmü? Onun yanına gedib “bu qə- dəri bəsdir bizə” demək istəmişdi. Ancaq çəkinmişdi. Uşaqlar atalarının ağlamalarını görməməliydi deyə düşündü. Güvən- dikləri tək adamın göz yaşlarını görmək onlara həyatları boyu dünyanın etibarlı bir yer olmadığını xatırladacaqdı. Ataları belə ağlamışdı, demək ki dünya bərbad bir yer idi. Atalarının belə sinə gərə bilmədiyi problemlərə qarşı onlar nə edə bilər- dilər ki? Kişinin ağlamasından daha müqəddəs nə var idi dünyada? Qadının ağlamasıyla qətiyyən eyni deyildi bu. Empatiya hə- diyyəsi ilə doğulmuş qadınlardan fərqli olaraq kişilər erkək pələnglər kimi savaşmaq və liderlik üçün doğulmuşdular və ağlamaq onlara tanrılar tərəfindən qadağan edilmişdi. Ancaq sanki tökülən hər gözyaşı təkamülün alovunu sön- dürən damla kimi idi və dama-dama göl olurdu. Sanki kişilər Yüklə 2,83 Kb. Dostları ilə paylaş:
|