işlərin digər iştirakçıların da əlavə qüvvələri sayəsində
icrasma təminat verilməsinə köməklik edirdi.
Onun Qafqazda və Mərkəzi Asiyadakı fəaliyyəti, hər
regionda bir əlaqələndirici olmaqla, iki əlaqələndirici zabit
tərəfindən dəstəklənir. Hər bir əlaqələndirici zabitin işi
NATO ilə fərdi tərəfdaşlıq proqramlarının şərtlərindən
irəli gələn islahat məqsədlərinə nail olmaq üçün müvafiq
dövlət orqanları ilə birbaşa məsləhətləşmələr aparmaqdan
ibarətdir.
Cənubi Qafqazda qarşılıqlı dialoqu təbliğ etməyin və
təhlükəsizliyi inkişaf etdirməyin Alyans üçün mühüm
səbəblərindən biri, hazırda dünyada mövcud olan ciddi
təhlükəsizlik hədələrinin- terrorizm,
kütləvi
qırğın
silahlarının yayılması, tənəzzül etmiş dövlətlər və regional
münaqişələr- sərhədləri aşması və onların yalnız birgə
beynəlxalq əməkdaşlıq vasitəsilə həllinin mümkün
olmasıdır. NATO-nun Cənubi Qafqazdakı tərəfdaşları
müttəfiqlər kimi eyni hədələrlə üzləşir və bu hədələrin
cavablandırılmasında onların da mühüm rolu olur, çünki
onlar NATO üçün narahatlıq doğuran ərazilərin coğrafi
yaxınlığında yerləşirlər.
Həm
Cənubi
Qafqaz
respublikalarını,
həm
də
müttəfiqləri narahat edən digər bir məsələ enerji
təhlükəsizliyidir. Bu bölgə əsas neft və qaz tranzit
marşrutlarının üzərində yerləşir, Azərbaycan və Xəzər
dənizi hövzəsi isə, mühüm neft və qaz yataqlarına
malikdir. Bu regionda təhlükəsizliyin gücləndirilməsi həm
eneıji ehtiyatlarını və təchizat marşrutlarını sayını artırmaq
niyyətində olan enerji idxal edən ölkələrin, həm də öz
sənayesi və boru kəməri infrastrukturunun təhlükəsizliyi
nə təminat verilməsinə ehtiyacı olan enerji ixrac edən və
tranzit ölkələrin maraq dairəsindədir.
Demokratiyaya keçidlə əlaqədar Qafqaz ölkələrində
hazırda sürətli və mühüm dəyişikliklər baş verir. Belə
keçid dövrü hər zaman mürəkkəb olur və qeyri-sabitlik
mənbəyinə çevrilə bilir. Bununla belə, bu prosesi
tərəfdaşlıq çərçivəsində dəstəkləməklə NATO, sabitliyin
bərqərar olmasına köməklik göstərir və bu yolla Qafqaz
dövlətlərinin gələcək iqtisadi və sosial inkişaf potensialmı
təkmilləşdirir.
Digər mühüm təhlükəsizlik problemi Cənubu Qafqazın
hər üç ölkəsinin uzun sürən regional münaqişələrə cəlb
olunmasıdır: rəsmən Azərbaycanın tərkib hissəsi olan
Dağlıq Qarabağ Ermənistan ilə Azərbaycan arasında
gərgin mübahisə mövzusudur; Gürcüstanın Abxaziya və
Cənubi Osetiya vilayətləri bu ölkədə gərginlik mənbəyi
olmaqda davam edir. NATO bu münaqişələrin həllində
birbaşa rol oynamır, lakin o, vasitəçilik funksiyasını yerinə
yetirmək üçün xüsusi mandata malik olan Avropada
Təhlükəsizlik və Əməkdaşlıq Təşkilatı və Birləşmiş
Millətlər Təşkilatı kimi beynəlxalq təşkilatların səylərini
dəstəkləyir. Münaqişələrin sülh yolu ilə həlli NATO-nun
başlıca dəyərlərindən biridir və Alyansın yardımı
münaqişələrin sülh yolu ilə həllində bu ölkələrin davamlı
səylərindən asılıdır. Faktiki olaraq bu, NATO-nun Cənubi
Qafqazdakı tərəfdaşlarının «Sülh Naminə Tərəfdaşlıq»
proqramına qoşulan zaman üzərilərinə götürdükləri
öhdəliklərin əsasını təşkil edir.
2002-ci il Praqa Sammitindən sonra Müttəfiqlər
tərəfindən yaradılmış Fərdi Tərəfdaşlıq üzrə Əməliyyat
Planı (FTƏP) NATO ilə əlaqələrini dərinləşdirmək üçün
133
siyasi iradəyə və bacarığa malik olan Tərəfdaş ölkələrə
yönəlmiş yeni Tərəfdaşlıq mexanizmidir. Qeyd edək ki,
bir neçə il ərzində hər üç Cənubi Qafqaz dövləti NATO ilə
FTƏP işləyib hazırlamışdır.
İki il üçün nəzərdə tutulmuş FTƏP-lər müxtəlif
əməkdaşlıq mexanizmlərini bir araya gətirmək üçün
hazırlanır və hər bir ölkə bunun vasitəsilə ölkəsinin islahat
hədəflərinin dəstəklənməsinə yönəlmiş fəaliyyət planı
üzrə
müttəfiqlərlə
qarşılıqlı
işləyir.
Bu
struktur
çərçivəsində fərdi tərəfdaş hökumətlər öz islahat
planlarını qurur, prioritetləri və müvafiq icra dövrünü
müəyyənləşdirirlər. NATO ölkə üzrə spesifik məsləhətlə
rin təmin olunmasına öz razılığını bildirir, fərdi müttəfiqlər
isə ölkədaxili islahat siyasətinin daha səmərəli şəkildə
dəstəklənməsi
məqsədilə
ikitərəfli
yardımın
əlaqələndirilməsi üçün imkanlarını səfərbər edirlər.
Təsisat
islahatlarının
həyata
keçirilməsinə
yardım
göstərməklə FTƏP-lər Cənubi Qafqaz dövlətlərində
demokratik keçid prosesinə zəruri töhfə vermiş olurlar.
Yuxanda qeyd etdiyimiz kimi, 2006-cı ilin sentyabnnda
Alyans Gürcüstanın NATO-ya daxil olma istəyi ilə
əlaqədar bu ölkə ilə siyasi, hərbi, maliyyə və təhlükəsizlik
məsələlərini tam miqyasda əhatə edən İntensivləşdirümiş
Dialoq təklif etdi. Düzdür, bu dialoq həmin ölkənin
Alyansa daxil olması üçün dəvət almasına zərnanət vermir.
Hər hansı belə bir dəvət performans əsaslı və ölkənin əsas
islahatlannm və bir sıra tələblərin yerinə yetirilməsindən
asılı olacaqdır. Bura bazar iqtisadiyyatına əsaslanmış işlək,
demokratik
siyasi
sistem,
milli
azlıqlara
bərabər
hüquqlann verilməsi, mübahisələrin sülh yolu ilə həlli
prinsipinə sadiq qalmaq, hərbi kontingentin Alyansın
\ Ъ А
tərkibinə daxil edilməsi üçün imkan və hazırlığı, digər üzv
ölkələrin hərbi qüvvələri ilə operativ uyarlığa nail olmaq
və təsisat strukturlarında demokratik prinsiplərə və mülki-
hərbi münasibətlərə sadiq qalmaq məsələləri daxildir.
İntensivləşdirümiş Dialoq strukturlaşdırılmış ekspert
müzakirələri vasitəsilə Gürcüstana NATO-ya daxil olmaq
üçün hüquq və öhdəliklər barədə konkret məlumat təqdim
edir. O, həmçinin NATO rəsmilərinə Gürcüstanın islahat
siyasəti və imkanlarını daha müfəssəl şəkildə nəzərdən
keçirmək imkanı verir. Belə yanaşma Gürcüstana islahat
siyasəti istiqamətinin əsas sahələrinin müəyyənləşdirilmə-
sində və gələcək tərəqqi yolunda NATO ilə əməkdaşlığın
daha məqsədli şəkildə həyata keçirilməsinə yardım
göstərir. İntensivləşdirümiş Dialoq islahat üzrə əməkdaşlıq
üçün əsas proqram kimi qalan Gürcüstanın Fərdi
Tərəfdaşlıq üzrə Əməliyyat Planı əsasında həyata keçirilir.
Tərəfdaşlıq yalnız praktiki əməkdaşlıqdan ibarət deyil,
o həmçinin dəyərlər məsələsidir. Tərəfdaş ölkələr «Sülh
Naminə Tərəfdaşlıq» (SNT) proqramına qoşulan zaman
SNT Çərçivə sənədini imzalayırlar. Bununla tərəfdaşlar
beynəlxalq hüquq, BMT Nizamnaməsi, İnsan Haqlarının
Ümumi Bəyanatı, Helsinki Yekun Aktı, habelə tərksilah
və silahlara nəzarət üzrə beynəlxalq sazişlərə hörmət
etməyi; başqa dövlətləri hədələməkdən və ya onlara qarşı
zor tətbiq etməkdən çəkinməyi; mövcud sərhədlərə
hörmət bəsləməyi; mübahisələri sülh yolu ilə həll etməyi
öz öhdələrinə götürürlər. Çərçivə sənədi eyni zamanda,
müttəfiqlərin öz ərazi bütövlüyünə, siyasi müstəqilliyinə
və ya təhlükəsizliyinə bilavasitə təhdidin mövcudluğunu
hiss edən hər bir tərəfdaş dövlətlə məşvərətlər aparmaq
öhdəliyini təsbit edir. Bu öhdəliklərin və SNT proqramının
bütövlükdə məqsədi etimad və şəffaflığın qurulması, sülhə
135