AMEA Nəsimi adına Dilçilik İnstitutu, Sosiolinqvistika və dil siyasəti şöbəsi
___
Mayıl B. Əsgərov
LİNQVO-PSİXOLOJİ VƏHDƏT NƏZƏRİYYƏSİ
Bakı, 2015, s
.
9
müəyyən edir: E.Gibson modeli (paralel analiz), L.Frazerin
Yanılma və B.Pritçettin Baş söz modeli (ardıcıl analiz) və
P.Qorellin Struktur determinizm modeli (gecikmə ilə analiz).
Sadalanmış bu problemlər ətrafında saysız-hesabsız tədqiqatlar
aparılmış, çoxlu sayda və bir çox hallarda bir-birinə tam zidd olan
nəzəriyyələr irəli sürülmüşdür. Hər bir nəzəriyyə də, şübhəsiz,
konkret arqumentlərə əsaslanmışdır. Nitqin yaradılması və
qavranması, dilin başa düşülməsi və mənimsənməsi ilə bağlı bu
nəzəriyyələrin hansının ən doğru olduğunu demək çətindir.
Bununla belə, onlar arasında inandırıcı nəzəriyyələrin olmadığını
demək doğru olmazdı.
M.Əsgərovun “Linqvo-psixoloji vəhdət nəzəriyyəsi”nə də biz
burada heç də hamısını xatırlatmadığımız həmin nəzəriyyələr,
konsepsiyalar, tədqiqat istiqamətləri müstəvisində yanaşmışıq.
Müəllif ona məlum olan psixolinqvistik nəzəriyyə və konsepsiya-
ları tənqidi şərh etmiş, onların müsbət və mənfi tərəflərini müəy-
yənləşdirməyə çalışmış və öz konsepsiyasını təqdim etmişdir.
Linqvo-psixoloji vəhdət nəzəriyyəsinin əvvəlki konsepsiya-
lardan əsas fərqi onun psixoloji əsasındadır. Məsələn, bihevio-
ristlər “stimul-reaksiya” sxeminə, neobihevioristlər “stimul-dispo-
zisiya-reaksiya” sxeminə, nitq fəaliyyəti nəzəriyyəsinin müəllifi
“psixoloji fəaliyyət” sxeminə əsaslanırdılarsa, M.Əsgərov özündə
bu nəzəriyyələrin sintezini ehtiva edən “stimul-kod-fəaliyyət”
sxeminə əsaslanır.
Bihevioristlər nitqi stimula qarşı göstərilən reaksiya, neobihe-
vioristlər nitqi stimula qarşı göstərilən, lakin daha uyğun şəraitdə
reallaşan reaksiya hesab edirlər. Nitq fəaliyyəti nəzəriyyəsinin
müəllifi nitqi sözdə tamamlanan fikir hesab edərək, sözü həm nit-
qin, həm də təfəkkürün vahidi adlandırır.
M.Əsgərovun fikrinə görə, nitqi stimula qarşı verilən reaksiya
səviyyəsinə qədər bəsitləşdirmək doğru olmadığı kimi, onu dərk-
etmə və təfəkkür proseslərinə bərabərləşdirmək, nitqin yaran-
masını təfəkkür prosesinin özü ilə eyni səviyyədə tutmaq
da doğru
olmazdı, çünki nitqyaratma prosesi bəsit bir reaksiya olmadığı
kimi, ən ali şüur fəaliyyəti olan təfəkkür prosesi də deyildir. Onun