210
Rusiya
Sosial-iqtisadi və siyasi vəziyyət
XVII əsrin əvvəllərində Rusiyada sosial-iqtisadi vəziyyət aşağıdakı kimi idi:
Natural təsərrüfat hökmüran olaraq qalırdı.
Hər bir feodal mülkünün torpaqları
ağa və
kəndli torpaqlarına bölünmüşdü.
Kəndlilər həm öz pay torpaqlarını, həm də ağa torpaqlarını becərirdilər.
Kənd təsərrüfatı bəsit əkinçilik texnikasına əsaslanırdı
.
Əmək alətlərinin təkmilləşdirilməsi olduqca ləng gedirdi.
Kəndlilər mülkədarların - feodalların torpağına təhkim olunmuşdular
(kəndlilər feodaldan şəxsən asılı idilər)
.
Göründüyü kimi, XVII əsrin əvvəllərində qabaqcıl Avropa ölkələrində
kapitalist münasibətləri inkişaf etdiyi halda Rusiyada
natural təsərrüfat hələ də öz
hökmranlığını qoruyub saxlamışdı.
XVII əsrdə Rusiyasının sosial-iqtisadi həyatında baş verən dəyişikliklər
siyasi quruluşa da təsir göstərirdi.
Çarın təkbaşına hakimiyyəti Rusiyada mütləqiyyət
rejiminin yarandığını göstərirdi
.
1613-cü ildə Zemstvo yığıncağında
Mixail
Romanov (1613-1645) çar seçildi.
Bu hadisə ilə Rusiyada yeni sülalənin –
Romanovlar sülaləsinin (1613-1917) hakimiyyəti başladı. Mixail Romanovdan
sonra
Rusiyanın hökmdar taxtına
Aleksey Mixayloviç Romanov (1645-1676) çıxdı.
«Məclis Qanunnaməsi»nin qəbul olunması (1649)
1649-cu ildə
Aleksey Romanovun yaxından iştirakı ilə
Rusiyanın yeni qanular külliyyatı olan
«Məclis
Qanunnaməsi»
qəbul olundu. Rusiyada qəbul edilmiş «Məclis Qanunnaməsi»
ilə:
Çarın mütləq hakimiyyəti möhkəmləndirildi.
Kəndlilərin təhkimçilik asılılığının rəsmiləşdirilməsi prosesi başa çatdırıldı.
Zadəganların malikanələrinə mülk hüququ verilməsi təsdiq edildi.
XVII əsrdə Rusiyanın dövlət quruluşu
XVII əsrin ikinci yarısında Rusiyanın dövlət quruluşu aşağıdakı kimi idi:
Boyar duması - ölkədə məşvərətçi orqan idi.
Prikaz sistemi ən yüksək inkişaf səviyyəsinə çatdı, sayı çoxaldı və səlahiyyətləri genişləni, saray,
maliyyə, hərbi, məhkəmə, vilayət və digər sahələrə bölünürdü. Lakin onlar arasında münasibətlər tam
aydınlaşdırılmadığı üçün dövlətin idarə edilməsinə maneçilik törədirdilər
İnzibati vahid
qəza idi.
Çar qəzaları idarə etmək üçün boyar və zadəganlar sırasından voyevodalar təyin
edirdi.
Voyevodalar
idarə etdiyi ərazidə qoşuna və məhkəməyə başçılıq edir, vergilərin toplanmasına
nəzarəti həyata keçirirdi.
Kəndlilərin təhkimçilik
asılılığının rəsmiləşdirilməsi
prosesi başa çatdı
Çarın mütləq hakimiyyətini
möhkəmləndirdi
Zadəganların mülkiyyət
hüququ təsdiq edildi
«Məclis Qanunnaməsi»
Mixail Romanov
Aleksey Romanov
Zemstvo yığıncağı Rusiyada silklərin nümayəndələrindən
ibarət dövlət orqanı idi. Zemstvo yığıncağı Müqəddəs kilsənin,
Boyar Dumasının, “hökmdar sarayı”nın üzvlərindən, eləcə də
seçkili və əyalət zadəganlarından və şəhərin yuxarı təbəqələrindən
ibarət idi. Zemstvo yığıncağında xarici siyasət, maliyyə, vergi
qoyulması və s. kimi mühüm dövlət əhəmiyyətli məsələlərə
baxılırdı. Çar hakimiyyəti möhkəmləndikdən sonra Zemstvo
yığıncaqları getdikcə daha az, yalnız hökumətin təşəbbüsü ilə
çağırılmağa başlandı.
Zemstvo yığıncağı
211
Ordunun təşkilində dəyişiklik edilmişdi. Zadəgan süvari qoşunları ilə yanaşı, nizamlı əsgər alayları
(piyadalar),
reytar alayları (süvarilər) və
draqun alayları (qarışıq qulluq) yaradılmışdı. Bu dövrdə
Xəzər dənizində donanma təşkilinə də başlanılmışdı.
Kilsə dövlətə tabe etdirilmişdi.
Ümumrusiya bazarının yaranması
XVII əsrin əvvəllərindən başlayaraq Rusiyanın təsərrüfat həyatında yeni əlamətlər meydana gəldi. Bu, hər
şeydən əvvəl, əmtəə istehsalının -
bazarda satmaq üçün məhsul istehsalının inkişafında özünü göstərirdi. Bu da
natural təsərrüfatın dağılmasına səbəb olurdu. Kənd təsərrüfatı məhsullarının satışı mülkədarlara əlavə mənfəət
verirdi. Buna görə də yaşayış üçün zəruri olan taxıl əmtəə xarakteri almağa başlamışdı. Lakin
təhkimçilik asılılığı
kəndlilərin bazarla əlaqəsinə ciddi mane olurdu.
XVII əsrin ikinci yarısından
kənd təsərrüfatının və sənətkarlığın inkişafı,
manufakturaların meydana
gəlməsinə səbəb olurdu.
Metal istehsalı və emalı xeyli inkişaf etmiş,
çuqun və dəmir istehsal edən, mis əridən
zavodlar tikilmişdi. Bu tip zavodlar əsasən
Uralda inşa edilmişdi. Odlu və soyuq silahlar istehsal etmək üçün xüsusi
manufaktura -
Moskva Silah palatası yaradılmışdı. Bəhs olunan dövrdə
İzmaylovski və
Voskresenski kəndlərində
şüşə manufakturalarının, Nijni Novqorodda və
Voloqdada kətan manufakturasının, ölkənin şimalında və
Volqaboyunda duzxanaların əsası qoyulurdu. XVII əsrin sonlarında Rusiyada artıq 80-ə qədər manufaktura fəaliyyət
göstərirdi. Sənaye malları
təkcə şəhərlərdə deyil, kənd yerlərində də istehsal olunurdu. Oka çayı sahilindəki
Pavlovo
kəndi
metal emalı sahəsində ixtisaslaşmışdı.
İvanovo kəndinin sakinləri
kətan parça istehsalı ilə məşğul olurdular.
Manufaktura istehsalının və ticarət əlaqələrinin genişlənməsi şəhərlərin inkişafına təkan verdi. Şəhərlər
tədricən ölkənin sənaye-ticarət mərkəzlərinə çevrilirdilər.
Moskva, Novqorod, Yaroslavl, Kazan, Nijni Novqorod
şəhərləri xüsusi olaraq fərqlənirdilər.
XVII əsrin ikini yarısında Rusiyada bazarların bir-birilə əlaqəli olması
Vahid Ümumrusiya bazarının
yaranmasına gətirib çıxarmışdı.
Çoxsaylı yerli ticarət məntəqələri - «bazarlar»la yanaşı, Ümumrusiya bazarının
formalaşmasını təmin edən
yarmarkalar meydana gəlirdi. Ən böyük yarmarkalar
Moskva, Arxangelsk və
Nijni
Novqorodda fəaliyyət göstərirdi.
Daxili ticarətlə yanaşı, xarici ticarət də inkişaf edirdi. Rusiya Qərbdə İngiltərə, Hollandiya, İsveç, Reç-
Pospolita, Şərqdə isə Azərbaycan, Çin, Hindistan, İran və Mərkəzi Asiya ölkələri ilə ticarət əlaqələri saxlayırdı.
XVII əsrin ortalarında Rusiyada tətbiq edilmiş
«Ticarət nizamnaməsi»nə görə:
Vahid gömrük vergisi müəyyənləşdirildi.
Bir çox daxili gömrük rüsumları ləğv olundu.
Yerli tacirlərin mənafeyini nəzərə alan çar hökuməti
1667-ci ildə «Yeni ticarət nizamnaməsi»ni
qəbul etdi.
«Yeni ticarət nizamnaməsi»nə əsasən:
Rusiya bazarlarında xarici tacirlərə pərakəndə mal satmaq qadağan edildi.
Xarici tacirlər yalnız sərhəd şəhərlərində ticarət edə bilərdilər.
Beləliklə,
xırda əmtəə istehsalının və manufaktura sənayesinin genişlənməsi, şəhərlərin çoxalması,
ticarətin inkişafı Rusiyada əmtəə istehsalının və pul tədavülünün gündən-günə artmasına, vilayətlər arasında
əlaqələrin genişlənməsinə səbəb oldu.
XVII əsrin ikinci yarısında Rusiyanın xarici siyasəti
XVII əsrin ortalarında Rusiyada
mərkəzi hakimiyyətin möhkəmləndirilməsi dövlətin fəal xarici siyasət
yeritməsinə imkan yaratdı. Bu dövrdə Rusiyanın xarici siyasətində üç əsas məsələ mühüm yer tuturdu:
1.
Ukrayna və Belarusiya torpaqlarını Rusiyaya birləşdirmək.
2.
Ukrayna və Belarusiya zəbt edildikdən sonra Qara dəniz sahillərinə yiyələnmək.
3.
Baltik dənizi sahillərinin ələ keçirmək və dənizə çıxış ələd etmək.
XVII əsrin ortalarında Ukrayna və Belarusiya torpaqları
Polşa və
Litva maqnatlarının (Reç Pospolita
dövlətinin) tərkbində idi. Ukrayına və Belorusiyada Reç-Pospolita hökmüranlığına qarşə azadlıq mübarizəsi baş
verən zaman Rusiya dövləti bundan öz xeyrinə istifadə edərək
1667-ci ildə Solsahil Ukraynası və Kiyevi özünə
birləşdirdi.
Həmin dövrdə Rusiyanın
Ukraynaya tamamilə yiyələnmək cəhdləri Osmanlı dövləti ilə müharibəyə səbəb
oldu. Osmanlı imperiyasının
Ukrayna uğrunda Rusiya ilə apardığı müharibə
1681-ci ildə Baxçasaray sülhü ilə
başa çatdı. Baxçasaray sülhünün şərtlərinə əsasən:
Osmanlı sultanı Solsahil Ukraynasının Rusiyaya birləşdirilməsini qəbul etdi.
Sağ sahil Ukraynası Osmanlı dövlətinə verildi.
Dnepr çayı iki dövlət arasında sərhəd oldu.
Bu müharibə Osmanlı imperatorluğu ilə Rusiya çarlığı arasında baş verən ilk böyük müharibə idi.