Aqşin Babayev
Yüklə 5,04 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- “Azərbaycan” qəzeti, 21 fevral 2002.
Aqşin Babayev_______________________________________________ 236 çətin, çıxılmaz dəqiqədə - bütün bəşəriyyəti qırğına verəcəyi bir zamanda öz niyyətini yalnız Arxitektora bildirir. A.B. “əmr alanlar”dan olur. Ona nə deyilirsə, yerinə yetirir. Hamıya “baş üstə” deyir. Onun buyruq qulu olmasından istifadə edən rəzil adamlar – Aptekçinin oğlu, Boksçu, Komissionçu və başqaları A.B.-ni hər addımda alçaldırlar. Bu uğursuz taleli insanın başına əlli min oyun açırlar. O, pilot məktəbinə göndəriləndə tamaşaçıya elə gəlir ki, A.B.-nin qarşısında, nəhayət ki, yaşıl işıq yandı. Amma ilk baxışda belə görünür. Əsərin qəhrəmanı tez bir vaxtda yenə uğursuzluğa yuvarlanır. Yaşamağından bezən, onu əhatə edən mühitdən təngə gələn bu saf qəlbli insan birdən-birə dəyişir, bütün bəşəriyyəti məhv etmək istəyir. Ancaq... bacarmır. Bələdiyyə teatrında tamaşaya qoyulmuş əsərin ən cəlbedici, unudulmaz epizodlarından biri məhz bu hadisənin səhnə həllidir. Dəhşətli uğultu səsindən sonra insanların məhv olmaq qorxusundan doğan hayqırtılar birdən-birə kəsilir və səhnədə A.B.görünür. O, belə deyir: “Mən ata bilmədim. Mən uşaq arabalarına, çiçək səbətlərinə bomba ata bilmədim”. Nazim Hikmət uşaq arabalarını insanlığın, çiçəkləri isə təbiətin rəmzi kimi vermişdir. A.B.-nin əsərin sonunda dediyi ürək titrədən sözlərindən sonra onun dilindən bu kəlmələri eşidirik: “Mən İntiqam Allahı olmağı bacarmadım. Amma başqa birisi olacaqdır...” Bu son sözlərin dramatik təcəssümü də quruluşçu rejissor tərəfindən məharətlə işlənmişdir. Bələdiyyə Teatrının səhnəsində tamaşaya qoyulmuş “Damokl qılıncı”nın uğuru təbii olaraq, əsasən, aktyor ansamblı ilə bağlıdır. Elxan Rzayev A.B. rolunu məharətlə oynayır. Əsərdə qəhrəmanın başına gələn müsibətlər, keçirdiyi daxili sarsıntılar bu gənc aktyorun ifasında dəqiq, ifadəli şəkildə təcəssüm olunmuşdur. Əsərin maraqlı obrazları arasında Kar və onun arvadını ayrıca qeyd etmək istərdim. Bunlar simvolik obrazlardır. _______________________________________________ Nazim Hikmət qalaktikası 237 Yəni dünyada elə insanlar var ki, baş verən hadisələrə biganədirlər, daha dəqiq desək, kardırlar. Bütün bəşəriyyət məhv olmaq təhlükəsi qarşısında qalanda, onlar öz aləmlərində yaşayırlar. Yəni, Nazim Hikmətin dediyi kimi, hadisələrə kar kimi münasibət bəsləyirlər, sanki heç nə eşitmirlər. Karın arvadı obrazı Mahirə Yaqubovanın ifasında çox inandırıcıdır. O, yaratdığı surətin mahiyyətini dərindən dərk etmişdir. Ona görə də tamaşaçı aktrisanın hər sözünü alqışlarla qarşılayır. Eyni sözləri Kar rolunun ifaçısı Vaqif Əliyev haqqında da demək olar. Onun səhnəyə hər gəlişini tamaşaçı təqdir edir, bəyənir. Kazım Abdullayev (Aptekçi) püxtələşmiş aktyordur. O, Aptekçi surətini özünəməxsus orijinal tərzdə yaratmışdır. Bələdiyyə teatrının aktyorlarından Tofiq Bayramovun (Hakim), Aydın Əliyevin (Komissionçu), Zemfira Səidinin (Hakimin qızı), Qadir Ramazanovun (Boksçu), Arzu Şuşanovanın (Benzinsatanın qızı), Rafiq İbrahimovun (Arxitektor), Esmiralda Şahbazovanın (Arxitektorun arvadı) və başqalarının yaratdıqları obrazlar yaddaqalandır, təsirlidir. Bütün bu müsbət keyfiyyətlərlə yanaşı, bir qeydimi də deməyi özümə borc bilirəm. Tamaşada aktyorların səs tonunun bəzən yüksək olması, yersiz çığırtı əsərin ümumi dəyərinə xələl gətirməsə də, islah olunmalı cəhətdir. Bəlkə də bu tənqidi qeydim Şəhriyar klubunun akustikası ilə bağlıdır. Yəni aktyorlar, tamaşaçı yaxşı eşitsin deyə, sözlərini uca səslə deyirlər. Mənə elə gəlir ki, inşallah, bir gün gələr ki, Bələdiyyə Teatrının öz binası olar və həmin binadakı teatr səhnəsində biz belə qüsurlara rast gəlmərik. Aqşin Babayev_______________________________________________ 238 Teatrın sərəncamçı müdiri Yusif Muxtarovla söhbətdə mənə məlum oldu ki, “Damokl qılıncı” pyesi 2002- ci ilin aprel ayında Nazim Hikmətin 100 illiyi münasibəti ilə İstanbulda nümayiş etdiriləcəkdir. İndidən, Bələdiyyə Teatrının bədii rəhbəri və direktoru, millət vəkili, xalq artisti, Dövlət mükafatları laureatı, bir çox yenilikçi tamaşaları ilə sənət aləminin haqlı rəğbətini qazanmış Amaliya xanım Pənahovaya və onun başçılıq etdiyi aktyor ansamblının bütün üzvlərinə böyük uğurlar arzulayıram. “Azərbaycan” qəzeti, 21 fevral 2002. _______________________________________________ Nazim Hikmət qalaktikası 239 Bu dünyadan Nazim keçdi Yenə səni yad etdik, Ustad. Bakıdakı türk səfirliyindən bir dəvət aldım. Mahnı Teatrında keçiriləcək “Mən, Nazim Hikmət” adlı gecəyə idi bu dəvət. Məclis saat yeddidə başlayacaqdı. Ömür dostumla birlikdə yeddinin yarısı olmamış Mahnı Teatrının qapısını kəsdirmişdik. Binanın qarşısında Sənin böyük portretin vardı. Şəklinin üstündə iri hərflərlə yazılmışdı: “Mən , Nazim Hikmət...” Nüfuzedici baxışlarını bizə zilləmişdin. Bir azdan şairlər, bəstəkarlar, rəssamlar, müxtəlif sənət və peşə adamları, bir sözlə, Türkiyəyə bağlı insanlar və səni sevənlər salonu doldurdu. Ön cərgədə Türkiyənin Azərbaycandakı səfiri cənab Ünal Çeviköz xanımı ilə oturmuşdu. Sənin gecənə Milli Məclisin üzvləri, dövlət adamları da qonaq gəlmişdilər. Yaradıcılığına məftun olan, şeirlərini əzbər deyən şair Abbas Abdulla ilə yanaşı oturmuşduq. O, türk poeziyasından, xüsusən, sənin unudulmaz şeirlərindən məftunluqla danışırdı. Bir azdan salonun çıraqları söndü, yalnız səhnə işıqlandı. Səhnədə adını bildiyimiz, amma üzünü görmədiyimiz türk aktrisası Olcay Poyraz göründü. Zərif bir qadındı. Gözləri ulduz kimi parlayırdı. Bu zərif qadının dodaqlarında Sənin bir- birindən gözəl şeirlərin səsləndi. İlahi, insan bu qədər şeiri necə yadında saxlaya bilərmiş. Ara-sıra səhnədəki kətan parçanın üzərində Sənin fotoların canlanırdı. Öz səsindən şeirlərini dinlədikcə, elə bilirdim ki, burdasan, Mahnı Teatrındasan. Həm türk dilində şeirlər deyirdin, həm də Yüklə 5,04 Kb. Dostları ilə paylaş:
|