İslam memarlığı v
ə inşaat
verir. Memar Şida tikiləcək binanı “bədnə-
zər”dən uzaq olmaq və münasib vaxt seçmək
üçün astronomiya elminə müraciət edir. Nizami
bunu Şidanın sözü ilə belə qeyd edir:
Memaram, bəzərəm bütün dünyanı
Rəssamam, sənətin məndədir canı,
Göylərdən alaram elə bir nisbət,
Ki, dəyməz padşaha xətər, əziyyət
Torpaq nigarxana durduqca hər an,
Qorxu hiss eyləməz kəhkəşanlardan,
Saxlar bina səni əziz can kimi,
Yerə hökm eyləyər asiman kimi,
İş belə göstərir əmək çəkərəm,
Yerdə ülkər kimi günbəd tikərəm.
Hər günbəd bir rəngdə həmahəng olar.
“Yeddi gözəl”, 130.
Beləliklə o bəxtəvər xoş gün seçib işə
başladı. Şair bunu belə qələmə alır:
O, ulduz tanıyan, bəxt görən kişi
Vaxt seçdi başlanan mübarək işi.
Seçdi, səadəti bir tale seçdi,
O, yeddi günbəzi tikməyə keçdi.
Gün kimi parladı Şida şöhrəti,
Vurardı qaraya, ağa zinəti.
Rəssamdı, mötəbər bir sənətkardı,
Mühəndisdi, böyük hünəri vardı.
Tibb elmi, həndəsə, asiman, nücum,
Şidanın əlində sanki mumdu, mum.
İncə memar idi, bəzək vurardı,
Nəqşlər çəkərək, surət qurardı.
Tişəylə, qələmlə çəkərsə əmək,
Manidən can alar, Fərhaddan ürək.
Ağlın şagirdiydi Şida hər zaman,
O təlim almışdı usta Simnardan.
Simnar Xavərnəqdə çəkəndə əmək,
Şida eyləmişdi ona çox kömək.
“Yeddi gözəl”, 130.
Dedi ki: “Qovaram pis gözü, hərgah
Lütf edib icazə versə mənə şah.
Göy ölçmək işində çox pərgaram mən
İki il qələmdə, işlətdi sənət,
Bir saray tikdi ki, cənnətdi, cənnət
Çalışdı, çarpışdı, göstərib hünər
Yeddi günbəz tikdi hər yeri gövhər.
“Yeddi gözəl”, 132.
Nizami əsərlərində geosentrik sistemə aid
çoxlu məlumatlar vermiş və onun məğzini
“Yeddi gözəl”də Bəhram şahın tikdirdiyi “Yeddi
günbəzin tərifi”ndə açmışdır:
Şah baxdı hasara, yeddi qülləyə
Hər qüllə oxşardı bir səyyarəyə,
Ulduzlar tanıyan sənətkar Şida
Ulduz rəngi vermiş hər bir günbəzə.
Keyvan taleyində günğəz ki, vardır
Qaraya bürünmüş müşkə bənzərdi.
O ki, Müştəriyə həmahəng idi,
Bəzəyi, düzəyi səndəl rəng idi.
O günbəz ki, Mərrix adını aldı,
İncə naxışlıydı, sərasər aldı.
O bürc ki, Günəşdən verirdi xəbər,
Saraltmışdı onun üstündəki zər.
Onu ki, şux etmiş göyün Zöhrəsi,
Axdı Zöhrə kimi onun çöhrəsi.
Ona ki, Ütarid vermişdi nemət,
Firuzə rəngində yetmişdi zinət.
O günbəz ki, ona Ay yol salırdı,
Şahın taleyindən yaşıl çalırdı.
Dediyim bəzəkdə qalxdı göylərə,
Oxşayıb yeddisi yeddi ülkərə.
Bu şer parçasında verilmiş fikirlərin şərhi
ilə əlaqədar olaraq demək olar ki, qədimdə qəbul
olunmuş astroloji (nücum) təsəvvürlərə görə
planet hesab edilən yeddi səma cisminin hər biri
müəyyən bir rəngdə idi və həftənin müəyyən bir
gününə uyğunlaşdırılırdı.
Eyni zamanda Bəhram şahın tikdirdiyi
yeddi saraydan hər biri yeddi planetin təcəssüm
etdiyi rənglərdən biri ilə bəzədilmişdi. Təsəvvü-
rdən göründüyü kimi şair göstərir ki, memar və
ustalar bina və qurğular tikərkən təsadüfi
rənglərdən deyil, məhz İlahinin kainata bəxş
etdiyi səma cisimlərinin rənglərindən geniş
istifadə edirdilər.
Nizami topoqrafiya (yerölçmə) və geode-
ziya elminə də dərindən bələd olmuş və yerin
ölçülməsi, atlasın tərtibi haqqında “Şərəfnamə”də
belə yazır:
Dünyaya gəlmədən əvvəl xaçpərəst,
Çəkdi bu dünyada xaç kimi bir xətt.
Həmin bu dördbucaq ətləsi xətlə
Həndəsi ölçünü keçirdi ələ.
O gün ki, istədi gəzsin dünyanı,
Ölçməyə başladı əvvəl hər yanı.
İslam memarlığı v
ə inşaat
39
Hər bir məsləhətdən, mərhələlərdən
Qalmadı bir qarış yer ölçülməyən.
Bu işdə hesabsız yerölçən vardı
Uzun illər ilə ölçüldü çöllər
Hesaba alındı bütün mənzillər.
Aldığı quruda o saray qurdu,
Mənzil-mənzil yolu ölçüyə vurdu.
“ġərəfnamə”, 56-57.
Nizami Gəncəvi şəhərsalma problemləri-
nin həllində, abadlıq işlərinin yerinə yetirilməsin-
də hökmdarların nə qədər böyük rol oynadığını
“Şərəfnamə”də İsgəndərin timsalında belə verir
və göstərir ki, İsgəndərin müharibələri sülhə
xidmət edir. O, dağılanlardan çox tikir. Şəhərlər,
imarətlər asudəliyin bərpası İsgəndərin qayəsidir.
“Şərəfnamə”
poemasında
özünəməxsus
sənətkarlıqla İsgəndərin tikdirdiyi füsunkar
gözəllikdən bəhs edərək yazır:
Qumlara qum kimi sərvət səpərək
Abadlıq yolunda çəkdi bir əmək,
Dəniz sahilində böyük İsgəndər
Təzə bahar kimi qurdu bir şəhər.
Bir cənnət kimiydi – işıqlı, abad,
Hər yerdə bazarı, baxçası gürşad.
Şəhəri İsgəndər tikdirib deyə
Adını qoydular “İsgəndəriyyə”.
Şah bina etdiyi bu gözəl şəhər
Bağbana bərabər, Misrə bərabər.
“ġərəfnamə”, 101.
Ölkədə bir şəhər yığsaydı əgər,
Qurardı ondan da gözəl bir şəhər.
Bu dünya belədir, bu vaxta qədər,
Birini yıxarsa, birini tikər.
“ġərəfnamə”, 198.
Sonra dahi şair yazır:
Əmr etdi: nə qədər açıq, uçuq var,
Çəksin bu xəzranın xalqı bir hasar.
Gecə də, gündüz də qara daşlarla
Olduqca böyük sədd çəkilsin yola.
İşbilən, sınanmış daşyonanlardan,
Dağlarda açığı sədlə bağlayan
Bilikli ustalar göndərdi ora,
Keçidlər alındı möhkəm hasara.
Hasar işlərindən azad olaraq
Hərəkət qəsdilə ucaltdı bayraq.
“ġərəfnamə”, 239.
İsgəndər Səmərqəndi bərpa etmiş, Çəngi,
Dərbəndi, Bulqarı, Hərbi qaldırmış, bina və qur-
ğuları bərpa etmiş, torpaqları yararlı hala
saldırmışdır.
Nizami bu barədə yazır:
Din üçün etdi çox dəlillər icad
Bu dünya üzünü elədi abad
Dünyanı gəzərkən döndü hər yana,
Elədi çox böyük şəhərlər bina.
Hinddən başlayaraq Yunana qədər
Hər yerdə tikdirdi böyük şəhərlər
Səmərqənd şəhrinə o verdi zivər,
Çəngi də tikdirmiş böyük İsgəndər.
Həri də yadigar qalmışdır ondan,
Varmıdır belə bir məmləkət quran?
Dərbəndi deyirlər İsgəndər qurdu,
Əslilə o şəhrə böyük sədd vurdu.
Bulqar şəhrini o etdi bərqərar.
O şəhrin adıdır əslində, Bünqar.
“ġərəfnamə”, 56.
Nizami göstərir ki, şəhərsalma İsgəndərin
səfərinin sonu və axtarışlarının zirvəsi idi.
Bu haqda Nizami yazır:
Müzəffər və sağlam dövlət adına
Təpənin başında saldı bir bina
Qızıldan vurdurdu şux bəzəkləri
Ona pəhləvicə ad qoydu “Hərb”.
“ġərəfnamə”, 257.
O, yenə yazır:
Az zaman içində bu viran ölkə
Keçdi abadlıqda Rumu da bəlkə.
Baxmayaraq zəlzələ qoparıb tufan
Ölkəni bir anda eylədi viran, -
Görün ki, nə sayaq qadir hökmdar
Pozulmuş cəlalı etdi bərqərar!
Palçıq barıları tamam sökdürdü,
Yerində qızıldan divar hördürdü.
Xəzinə sərf edib, verdi təmtəraq,
Səyi ilə ölkədən dərd oldu uzaq.
Bağçalar salındı, evlər dikəldi,
Hər evdən yüz çıraq işığı gəldi,
O ki, bu torpağı eylədi abad,
Dərgahı heç zaman olmasın bərbad.
“ġərəfnamə”, 428.