43
ÖMRÜM –
GÜNÜM
ÖMRÜM – GÜNÜM
44
GÜNƏġLĠ GÜNLƏRĠM
Dağların başından boylanır, çayların sularında oynayır, düzlərə
səpələnir, sifətlərə qonur Günəş.
Günəş rəngində görünür Dünya!
Günəş rənginə boyanır Günlərim!
Ürəyimdə günəş mahnısı doğur.
Günəş ahəngli günlərim yaranır!
BAHARLI GÜNLƏRĠM
Çaylar daşır, ağaclar pöhrələnir, çiçəklər açır, düzlər yaşıla bürü-
nür, meşələr yarpaqlanır, səma ulduzlanır, aylanır. Ömrə bahar gəlir.
Günlər bahar fərəhinə qərq olur.
YOLLU GÜNLƏRĠM
Görəsən qayaların boynuna dolanan, kəndi kəndə, şəhəri şəhərə
calayan yolların sonu varmı?
Yoxsa, o məni hara çağırır?
Sonsuzluğa!
Qəlbimdə Sonsuzluq ehtirası aşıb-daşır, yollara qarışır!
ÇAYLI GÜNLƏRĠM
Çay danışır, eşidirsənmi?
Sahillərə hekayət nəql edir.
Gecənin qoynunda səslənən etirafı anlayırsanmı?
Həyəcanlı nəşə vücudunu sarsıdırmı?
Ürəyin oyaqdımı?
SƏMALI GÜNLƏRĠM
45
Səmada nə var ki, məni belə cəlb edir, cəzb edir?
Səmada Yüksəklik var.
Qəlb Yüksəkliyə müştaqdır!
Gecədə nə var ki, məni belə cəlb edir, cəzb edir?
Gecədə Sirr var.
Qəlb Sirrə müştaqdır!
Ulduzda nə var ki, məni belə cəlb edir, cəzb edir?
Ulduzda Məchulluq var.
Qəlb Məchulluğa müştaqdır.
Ayda nə var ki, məni belə cəlb edir, cəzb edir?
Ayda Şəfqətli Bakirəlik var.
Qəlb Bakirəliyə müştaqdır.
DAĞLI GÜNLƏRĠM
Gözlərimin qabağında dayanan, məndən uca, mənə doğma!
Sakit, məğrur, qorxmaz!
Şimşək nərildəyir – gözünü qırpmır.
Tufan qopur – gözünü qırpmır.
Başına qar qonur – dinmir.
Ayağının altında dərələr fəryad qoparır – dinmir, nəsillər gəlib-
gedir – dinmir.
Mənəviyyatıma hakimdir. Sükutuyla, Vüqarıyla, Qorxmazlığıyla!
SƏHƏRLĠ GÜNLƏRĠM
Dan yerinin qızarması – ürəyimi titrədir.
İlk səs, ilk səda, ilk xışıltı – ürəyimi titrədir.
Günəşin aynamıza qonması – ürəyimi titrədir.
Körpənin yuxudan oyanması – ürəyimi titrədir.
Evlərdən bir-bir, iki-iki başı papaqlının çıxması – ürəyimi titrədir.
Quzuların mələşməsi – ürəyimi titrədir.
Anaların balalardan qabaq oyanması – ürəyimi titrədir.
Xoruzun ilk banı – ürəyimi titrədir.
46
Otağıma daxil olan ilk bahar mehi – ürəyimi titrədir.
Kəndimizin səhər qəribliyi – ürəyimi titrədir.
47
YAĞIġLI GÜNLƏRĠM
Düzlərin, meşələrin, yolların üstünə şığıyan, arxlara dönüb çaylara
axan, təbiəti bəsləyən, əzizləyən, bəzəyən, Göylə Yeri birləşdirən
yağış – heyranınam!
Səni dinləyirəm, duyuram, anlayıram.
Qohumumsan!
MEġƏLĠ GÜNLƏRĠM
İtirdim ağaclarında, səsində, nizamında, boyunda, buxununda,
qüssəndə!
Tapılırdım mənanda!
KƏNDLĠ GÜNLƏRĠM
Bir ovuc torpaq. İki dağ arasında. Arxası meşə. Ortasında çay axır.
Həsrəti ürək oynadır.
Bir sıra dam. DÜNYA BOYDA DOĞMALIQ.
ÇIRAQLI GÜNLƏRĠM
Axşamlar evlərdə çıraq yandırardılar.
Çırağın işığı həyalıydı, zərifdi, təbəssümə bənzəyirdi.
Çıraq yananda – evlərdə ülfət yanırdı.
BAĞÇALI GÜNLƏRĠM
Alma ağacı dostum idi!
Gilas ağacı dostum idi!
Armud ağacı dostum idi!
Bağçam üçün darıxardım!
Bağçamla görüşəndə sevincim yerə-göyə sığmazdı.
Ağac deyildi bağçam – insandı!
48
YAYLAQLI GÜNLƏRĠM
Düzlə, dərəylə, meşəylə, gecəylə, ayla, ulduzla bir yerdə yaşamaq!
Möcüzəli duyğular, möcüzəli səslər, möcüzəli rənglər!
Ülviləşən iqlim.
Dəyədə oturub dünyanı qəlbində görmək!
NƏNƏLĠ GÜNLƏRĠM
Orta boylu, sarıyanız qadındı.
Gündə beş dəfə namaz qılardı.
Ağlamaqdan gözləri tutulmuşdu.
Qızını itirmişdi – ağlamışdı.
Ərini itirmişdi – ağlamışdı.
Oğlunu itirmişdi – ağlamışdı.
Çarqatının qırağında mənə şirniyyat gətirərdi.
Əlləri qabar-qabar idi.
Ağlayanda tək ağlayardı.
Qapını bağlardı, heç kəsi evə buraxmazdı.
110 il yaşadı.
İnanırdı ki, əri və oğlu qayıdacaq.
Qayıtmadılar.
Babam yadımdadır.
Qaranlıq bir gecədə məni çiynində uzaq bir yerdən kəndimizə
gətirdi.
Bağçamızda işləyərdi, yorulanda əlləriylə alnının tərini silərdi.
Axşamların birində evimizə hərbi qiyafəli bir adam daxil oldu,
çayımızı içdi və babamı apardı...
Nənəmi çox istəyərdi.
Qoca vaxtlarında da bir yerdə yatardılar.
Həyatımda nənəm kimi dözümlü adama rast gəlmədim.
Doğruçu adama rast gəlmədim.
Mehriban adama rast gəlmədim.
Çalışqan adama rast gəlmədim.
Ağsaqqal adama rast gəlmədim.
Dostları ilə paylaş: |