Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı
Yüklə 3,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Göylü Atalı 17 Çiçək Ayı, 37-il. Atakənd. Qəbul olunur.
- Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı “Ulufərəh” Ailəsinin “Ailə Günü” toplantısında deyilmiş fikirlər
79
dövrə gəlib çıxıram. Mənə müsbət etki göstərir. Nurtəkinə, başqa əziyyət çəkənlərə minnətdarlığımı bildirirəm. Soylunun adını çək- mək istəmirəm. Soylu bütün əməllərin Yükümlüsüdür. Yükümlü sözü onun adına, taleyinə yazılıb. Atalığı, Evladlığı sübut eləmək üçün, bizim yaşamımızı, varlığımızı sübut eləmək üçün, bu varlığın mahiyyətini açmaq üçün, xalqa çatdırmaq üçün, xalqla bir olmaq üçün, insan hansı duyğularla yaşayır ki, xalq ola bilir. Bu duyğular yazılarda öz əksini tapır. Bu mənim yaşadığım ömürdür.
Atalını kitabla bağlı qutlayıb ona uğurlar dilədilər. “Ata Ruhunu Ürəyimizdə aparırıq!” səcdəsilə “Ailə Günü” sona yetdi. İşıq Ayı, 37-ci il. Atakənd. (may, 2015. Bakı.) 80
Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı
“Ulufərəh” Ailəsinin II Aylıq Törəninin GEDİŞ YAZISI
Başlanır: saat 18.30
Oda Törənin Ruhuna uyğun hazırlanır. Təşkilatca sorumlu Göylü Atalıdır. Tədbir “Ata Ruhuna pənah gətirmişik!” səcdəsiylə başlayır. Törən qonuları: 1. Amallaşma, kamilləşmə, xalqlaşma hesabatı; 2. Xarakterimdə hansı boşluqlar var, bu boşluqlardan çıxmaq üçün hansı addımı atıram?
“Ataya Axşam Ricası”nı və “Dünyadakı Mütləqlə Axşam Təması”nı – Üstün deyir. “Ata Ruhunu ürəyimizdə aparırıq!”, “Atamız Var olsun!” səcdəsiylə Gün başa çatır.
“Ulufərəh”im – ulu sevdalı, gələcəkli Ömür yolum! Dünya boyda, Yaşam boyda, İnsan boyda Amal dünyam! – Sənə bağlıyam, Sənə güvənirəm! Gediş Yazısını yazdı: Göylü Atalı 17 Çiçək Ayı, 37-il. Atakənd.
Soylu Atalı Mütləqə İnam Ocağının Yükümlüsü 17 Çiçək Ayı, 37-ci il. Saray-Soylu. 81
Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı
“Ailə Günü” toplantısında deyilmiş fikirlər
Evin-də “Ulufərəh” Ailəsinin “Ailə Günü” toplantısı keçirildi. “Ata Ruhuna pənah gətirmişik!” səcdəsilə “Ailə Günü” başladı. “Ulufə- rəh” Ailəsinin Yükümlüsü Göylü Atalı Ataya səcdə ilə sözünə başla- dı: “Bu gün Ocağın “Ulufərəh” Ailəsinin 37-ci ildə 2-ci aylıq toplantısıdır. Hamınıza “xoş gəlmisiniz” deyirəm. Birinci qonumuz gələnəksəl olaraq Amallaşma, Kamilləşmə, Xalqlaşma hesabatıdır. İkinci “Ailə Günü” qonusu – “Xarakterimdə hansı boşluqlar var?” Bu yöndə söz deməliyik. Eləcə də gələn qonaqlar istər bu yöndə, istər başqa yöndə söz deyərlər. Hələlik özüm hesabat vermək istə- yirəm. Mənim son ilki Ocaqçılığım biryanlıdır. Amallaşmam hardasa dağınıq gedir. Düşünəndə və davamlı olaraq özümə göz yetirəndə sonuc da ortaya gəlir. Xalqlaşma da arada olur. Ancaq davamlı bir gediş yoxdur. Əməli olaraq Atanın Bitiqlərini çap eləmişəm. Mərasimdə də ruhani hədiyyə kimi sunuldu. 8 Bitiyi latın abesiylə, 3 Bitiyi türk abesiylə hazırladım. Sonra TAQ-ın tədbirini işləmişəm. Ara-sıra Nurtəkinlə növbələşərək sayta yazılar qoymuşam. Bəlli hazırlıqlar da 82
var, səfir-liklərlə bağlı – Atanın rus dilində bir kitabını yazıb başa çatdırdım. Növbəti iki kitabı da yazıram. Halımla bağlı bir şey oxumaq istəyirəm. Çelişkili, ikili yaşam sürürəm. Bir yanım Amala bağlıdır, bir yanım yaşamın tələbinə. Mən Amala bağlıyam. Buna heç çağ şübhə duymadım. Ancaq xarakterimdəki bir az tələskənlik, bir az lovğalıq, bir az şöhrət, bir az tamah, bir az zamanla ayaqlaşmaq həvəsi. Bir az, bir az yığılıb əngələ çevrilib. Sorunun gerçək tərəfini aşacam. Aşmaq zorundayam. Başqa cür ruhaniyyatçı olmaram. İşin pis cəhəti də odur ki, bu sorunlar məni xaraktersizliyə itələyir – özümü öz gözümdən salacaq qədər. Hər şeyin fərqindəyəm. Yanlışlar özümə bəllidir, so- nucu da. Qalır doğru yol tapıb ömrü qurmaq, qurulmaq. Mən öm- rümün qədrini bilmirəm. Əslində bütöv baxanda bütün yanlışlarımın nədəni xoşbəxt olmaq istəyidir. Sadəcə bu xoşbəxtliyi yanlış yerlər- də, yanlış şeylərdə arayıram. Həyatın eyniyyətindən bezib mən də evimə aldığım kiçik bir şeydən “xoşbəxt oluram”, filankəs xanım da. Bu xoşbəxtliyin ömrü cəmi 3-5 saat, 3-5 gün olur. Sonra yeni bir həvəs, yeni bir dilək. Görəsən, mənimlə filankəs xanımın fərqi nədir onda? Ocaq dünya nemətlərindən imtinaya çağırmır. Ev-eşiyə diqqət ayırmaq günah deyil. Həsr olunmaq, sevgini ora yönəltməkdir günah. Dolayısıyla Ocağa xəyanətdir. Adama deyərlər, həyatı yaşamaq istə- yirsən, həyatını yaşa. Niyə zorlanırsan? İş burasındadır, əminəm ki, mən yalnız Amalda özümü tapıram. Bu gün dilədiyim həyata əlim çatsa da, Amala yad olsam, heç bir şeyin anlamı qalmaz. Dünya gözümdən düşər. Uşağın nəyə əli çatmırsa, ona can atır. Uşaqlıq edirəm. Uşaqlığın naşılığını saxlayıb sorumluluğunu itirməklə. Özü- mə acığım tutmur. Qınamıram da, qırılıram. Mənim əlimdə olan maddi və ruhani olanaq, çağ kimdə olsaydı nələrə yetməzdi?! Mən isə nə ömrümə, nə Ocağa layiq ola bilirəm. Maddi gərginliklərin yaratdığı fərəhsizliklə mənəvi gərginlikdən ayrı qalıram. Ömrümün gərəkliliyini, yüksək mənasını gözardı edirəm. Xalqlaşmam olmayıb. Yanımda biri Batını yamsılayır, bununla öyünür, bunu çağdaşlıq, qabaqcıllıq sayır, susuram. Çünkü özümün ondan ciddi fərqim yoxdur. Ən yaxşı halda mən düşüncədə məsələni həll eləmişəm, o yox. Xalqlaşmam olmayub. Çünkü Batılı qiyafəsində Doğunu təbliğ edə bilmirəm. Mən vətəni sevirəm, xalqıma inanıram. Qarşımdakı adam vətəni sevdiyini deyir, xalqa inanmır. İnanmadığı üçün də Yüklə 3,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|