Məni nə vədə Şuşaya yetirərsən?
13
ideya, süjet, kompozisiyası haqqında həm nəzəri, həm
də həmin nəzəri məlumata uyğun nümunələr göstəril-
mişdir.
II fəsil «Əsas surətlərin səciyyəsi» adlanır. Bura-
da bütün müsbət obrazlardan başlamış mənfi obraz-
lara kimi (epizodik surətlər də daxil olmaqla) hamısı
ayrı-ayrılıqda təhlilə cəlb olunmuşdur.
III fəsil «Dil və üslub xüsusiyyətləri» adlanır. Bu
fəsildə Ə. Haqverdiyevin dilimizin üslub zənginliklə-
rindən istifadəsi, bədii gülüşün, təsvir və ifadə vasi-
tələrindən çox böyük ustalıqla bəhrələnməsindən bəhs
edilir. Ə. Haqverdiyevin bir yazıçı kimi povestdə nü-
mayiş etdirdiyi yüksək sənətkarlıq məharəti verilən
nümunələr əsasında öz həllini tapır. Onun yaradıcılı-
ğının qaynaqları təkcə Azərbaycan ədəbiyyatı, folklo-
ru, mifologiyası ilə məhdudlaşmır, o həm də, dünya
folklor və mifologiyasına da yaxından bələd olan çox
mahir sənətkardır.
Aynurə Paşayeva
14
Ι FƏSİL
«XORTDANIN CƏHƏNNƏM MƏKTUBLARI»
POVESTİNDƏ
İDEYA, MÖVZU, KOMPOZİSİYA
Əbdürrəhim bəy Haqverdiyevin «Xortdanın cə-
hənnəm məktubları» povesti zəngin və mürəkkəb
kompozisiya quruluşuna malik olan, məzmun, forma
baxımından yazıçının digər nəsr nümunələrindən fərq-
lənən bir əsərdir.
«Bədii əsərlərin forması ilə məzmunu arasında
müəyyən əlaqə, uyğunluq olmalıdır. Əlbəttə, məzmun
birinci, forma ikincidir. Bununla belə məzmunun ifa-
dəsində formanın rolu böyükdür. Məzmun dedikdə,
bədii əsərdə sənətkarın nə demək istəməsi, forma de-
dikdə isə necə deməsi başa düşülür. Məzmun anlayışı-
na əsərin ideyası, mövzusu və ümumi məzmunu aid-
dir. İdeya sənətkarın oxucuya demək istədiyi fikirdir,
idrakı-tərbiyəvi konsepsiyadır, intibaha, ictimai-tərəq-
qiyə, əqli-mənəvi təkamülə çağırış vasitəsidir, müba-
rizə silahıdır. Bədii əsərin dəyəri, siqləti və milli-bəşə-
ri əhəmiyyəti də ilk növbədə onların ifadə etdiyi ide-
Məni nə vədə Şuşaya yetirərsən?
15
yanın həyatiliyi və orijinallığı ilə bağlıdır» (19,
s. 192-193).
«Xortdanın cəhənnəm məktubları» ideya baxı-
mından çox zəngindir. Bu povestdə əsas ideya xalqın
tərəqqisinə mane olan ictimai təbəqələrin, habelə o
dövrdə Azərbaycandakı mühafizəkar qüvvələri tənqid
etməkdir. Lakin yazıçı yeri gəldikdə başqa ciddi siya-
si-ictimai mətləblərə də toxunmuşdur.
Yazıçı cəhənnəmi tənqid etmək istədiyi surətlər
üçün bir məkan seçmişdir. Cəhalət, dərəbəyilik, hərc-
mərclik, haqsızlıq burulğanında boğulan feodal patri-
arxal mühit ilə cəhənnəm bir növ müqayisə olunmuş-
dur. Dünya ədəbiyyatının qabaqcıl təcrübəsi və «Mol-
la Nəsrəddin» ədəbi məktəbi Ə. Haqverdiyevə öz
dövrünün ictimai haqsızlıqlarını açıb göstərmək, ümu-
mi sosial-mədəni geriliyi tənqid və ifşa etmək, işıqlı
oyanış ideyalarını təbliğ eləmək üçün yaxşı düşünül-
müş, orijinal, maraqlı ədəbi-bədii forma vermişdir.
Cəhənnəmdəki Veyl quyusuna düşən xainlər, Dəstu-
rov kimi mənfəətpərəst dövlət məmurları, Vinokurov
kimi naçalniklər, habelə yüzbaşılar, qorodovoylar,
hətta Türkiyə sultanı Əbdülhəmid belə, bir növ sözgə-
lişi olaraq kəskin satiranın hədəfinə çevrilərək eyni
məkana yerləşdirilib.
Aynurə Paşayeva
16
Yazıçının əsas məqsədi uydurma, xəyali cəhən-
nəmi, dini kitablarda geniş şəkildə təsvir olunan din
ərkanından çıxmış günahkarlar məskənini, oradakı ağ-
lasığmaz, dəhşətli cəza üsullarını göstərmək deyil, ək-
sinə, bundan bir satirik ədəbi vasitə kimi istifadə et-
məkdir. Bütün süjet boyu hadisələr dini kitabların cə-
hənnəmdə təsvir etdiyi dəhşətli mənzərələr, ağır cəza
üsulları, günahkarlara tutulan min cür divan, real var-
lığı çarizmin, əksinqilabın, irticanın, şahlıq və sultan-
lığın, bəylik və ruhaniliyin, din və dövlət xadimləri-
nin, haqsızlıq və bərabərsizliyinin tutuşdurulması,
qarşılıqlı müqayisəsi fonunda verilir.
Əsərdə verilən cəhənnəmdəki əzablar, günahkar-
lara verilən işgəncələr – qıl körpüsündən yıxılmaq,
Veyl quyusuna, qır qazanına düşmək, odlu süpürgə ilə
döyülmək, boğazına qurğuşun əridib tökmək, zəhər
içirmək, zəqqum ağacının meyvəsindən yedirtmək,
yerdən qızardılmış pul yığdırmaq, odabaşılıq, süpür-
gəçilik, boğazından asmaq, təpəsi üstdə quyuya atmaq
və s. real «cəhənnəmin» – feodal həyatı və mühitin
günahsız insanlarına, əlsiz-ayaqsızlara, yetim-yesirə,
məzlum qızlara-qadınlara, alın tərini torpağa axıdan-
lara, canını qoyan inqilabçılara, həqiqətin gözünə dik
Məni nə vədə Şuşaya yetirərsən?
17
baxanlara edilən zülmün, sitəmin, haqsızlığın cavabı
idi.
Ədibin oxucuya təlqin etmək istədiyi fikrə görə,
Hacı Mirzə Əhməd ağa, Dəsturov, Hacı Molla Baba
kimi cinayətkarlar, xainlər, satqınlar, günahkar bəndə-
lər dini kitabda qeyd olunan «cəhənnəm», «qiyamət
günü», «haqq divanı», «qıl körpüsü» və «qır qaza-
nı»na da görə layiq olduğu cəzalara çatacaqlar. Bu
cəzalara inansaq, dövləti, vətəni, milləti quru ad və
şöhrətə, «bir yaranallığa», «nəfsi-əmmarəyə» qurban
verən şahların, xan və bəylərin, vəkillərin, rəiyyəti
cücə kimi şişə çəkən, xalqı soğan kimi soyan ağaların
və hakimlərin, ölkəni viran qoyan, azadlıq uğrunda
vuruşanlara divan tutan çarların, despot şahların və
sultanların, millətləri, insanları bir-birinə vurduran,
dünyaya düşmənçilik toxumu səpən şeytanmisal
adamlar öz cəzalarını alacaqlar. Təsadüfi deyil ki,
ədib Qafqaz və İran müsəlmanların səcdəgahı, çoxlu
dini kitabların, mərsiyə toplularının ümumiləşmiş tipi
olan Fazili-Dərbəndin qıl körpüsündən salaraq bütün
fırıldaqçı ruhani üləmasının ümumi mənfi tipi kimi
təsvir və tənqid edir.
«Xortdanın cəhənnəm məktubları» 1906-cı ildə
Molla Nəsrəddin jurnalında çap olunsa da, 1930-cu il-
Dostları ilə paylaş: |