Məni nə vədə Şuşaya yetirərsən?
39
rilir. Şübhəsiz ki, eyni zamanda, müəyyən nöqsan-
ların, günahların sahibidirlər. Onların əsl nəcabəti bə-
yin dilindən deyilir: « – Bircə siz bu tülkülərə baxın.
Dərənin it-qurdu özlərini adam cərgəsinə qoyub, yı-
ğılıb bir yerə məsləhət edirlər. Oraya yığılanlar kim-
dirlər? Biri xanın eşşəkçisinin nəvəsi deyilmi? İndi
gəlib adını bəy qoyub yuxarı başa keçir. Sən bir o
burnu cırığa bax! Ona deyən gərək filan-filanşüdə,
sən haçandan bəy olub ortalığa çıxıbsan? Sənin də-
dən-babanı heç bir tanıyan varmı? İndi rusca üç-dörd
söz öyrənibsən, gəlib özünü bəylər cümləsinə qatır-
san? Ərizə filan yazırsan? Sənin atan aclıq ili mənim
atamdan bir çuval buğda aparıb hələ də borclu de-
yilmi? Sən adını nə qoyub ortalığa düşübsən?... O ço-
pur sifəti toyuq dimdikləmiş qarpız qabığına oxşa-
ya!... Papağı da təşəxxüslə qoyub gözlərinin üstünə
deyir: ««Alçaq dağları mən yaratmışam». O, kimin
oğludur? Onun əmisini mənim atam neçə il dustaq-
xanada yatırdı, o da özünü adam hesab eyləyib ortalı-
ğa atılır? Buyursun, barmağını yumsun görüm, hansı
pristav onun evində bir parça çörək yeyibdir? Bu
mahala neçə naçalnik gəlib-gedibdir, hansı onu bəyə-
nib ona əl veribdir? Əsil və nəcabətindən xəbəri olsa,
Aynurə Paşayeva
40
heç xəcalətindən evdən çölə çıxmaz. Onun anası Qa-
çaq Qurbanəlinin bacısı deyildimi?» (31, s. 68).
Ədib bəyin nitqində bəylərin əsil nəcabətini, açıb
göstərməklə yanaşı, həm də kəskin tənqid etmişdi.
İndi onlar cəhənnəmdə bu günə düşdüklərinə görə İb-
lisi məzəmmətləyirlər. Ancaq bəyləri ifşa edən bəyin
özü də heç öz əməllərinə görə digər bəylərdən geri
qalmır. Bütün bəylərin ərizə əhvalatını öyrənəndən
sonra özünün yerini Vinokurovun yanında yaxşı elə-
məkdən ötrü tez gedib ona xəbər verir. Bəyin yaltaqlı-
ğı, ikiüzlülüyü açıq şəkildə nəzərə çatdırılır.
«Xortdanın cəhənnəm məktubları»ndakı tənqidi
mətləblərdən biri də çarizmin müstəmləkəçilik siyasə-
tinin kəskin ifşasıdır. Əsər boyu müxtəlif siyasi-icti-
mai məsələlərlə əlaqədar ədib cəmiyyətdəki ədalət-
sizliyin, rəzalətlərin əsas dayağı kimi çarizminin fit-
nəkar siyasətini, habelə Azərbaycandakı nümayəndə-
lərini kəskin ifşa edir. Bu cəhətdən çarizmin fitnəkar
siyasətinin ağır nəticələrindən birini biz naçalnik Vi-
nokurovun başçılıq etdiyi mahalın bəylərinin şikayət
ərizəsində görürük. Digəri isə tarixi mövzuya müra-
ciət olunaraq yazılmışdır «Əsgərana çatanda deyilir:
– «Çox gözəl eşitmişəm və oxumuşam... Bu mən-
hus hasarın 1905-ci sənəddə oynadığı rol cəmi dün-
Məni nə vədə Şuşaya yetirərsən?
41
yaya məlumdur. Bu, iki qonşu və qardaş milləti bölən
bir səddir. Nə qədər bu hasar durub, buna baxan türk-
lərin və ermənilərin yaraları təzələnəcək. İxtiyar mə-
nim əlimdə olsaydı, bu hasarı, qədim hasardan olma-
sına baxmayaraq, kökündən qazardım. Bəlkə bayquş
kimi göz qabağında durub, keçmiş qanlı günləri ba-
xanların yadına gətirməyə» (31, s. 38).
Başqa bir səhnədə göstərilir ki, çar nümayəndələ-
ri, kazakları, soldatları, yaranalları cəhənnəmə girəndə
cəhənnəmdəkilər etiraz edirlər. Gələnlər içərisində
hətta imperator ikinci Nikolay göstərilir. Ancaq etiraz
edənlər içərisində axundlar, keşişlər onların gəlməsinə
böyük ehtiramla yanaşırlar.
Ədib real dünyada olan əyriliklərdən, əhli-iman
yiyələrinin xəyanətindən də danışır. O, bu mövzuya
toxunmaqla dövrünün əyalətlərində baş verənləri ki-
nayəli bir gülüşlə tənqid etmək istəmişdi. Ancaq bu
tənqidi gülüşün arxasında mühüm ictimai problemlər
dayanır.
Haqverdiyev Bərdə bazarında baş verən oğur-
luğun həddindən danışanda yazır. «Məni ikimərtəbəli
evin qabağına gətirdi. O yan-bu yana baxıb çıxmağa
yol tapmadım. Bir də gördüm, bir cındırlı kişi bir
Aynurə Paşayeva
42
uzun nərdivanı sürütdüyərək gətirdi, dayadı divara
dedi:
– Nömrə lazımsa, buyurun, çıxın yuxarı.
Soruşdum ki:
– Məgər bu nömrələrin yolu yoxdur?
Dedi:
– Burada oğru-əyri çox olduğundan, müştəriləri
nərdivanla çıxardıb, sonra nərdivanı götürürük.
Yadıma Tiflis düşdü» (31, s. 33).
Bu zaman ədib Tiflisdə yaxın bir dostunun mül-
kədar Mərdidqulu xanın mehmanxanada qalan zaman
var-yoxunu oğurlanmasından danışır. Hadisələrin bu
məqamı Haqverdiyevin «Keçmiş günlər» hekayəsinin
süjetini xatırladır.
Ədib Bərdənin kinayəli təsvirindən sonra Ağda-
mın təsvirinə keçir. «Ağdam bazarında da nə qədər
istəsəniz, imanlı, hacı, kərbəlayı və məşədi tapılar.
Bunlar da doğruluqda, insafda Bərdə hacılarından,
kərbəlayılarından, məşədilərindən qalmazlar. Hamısı
əhli-iman, namaz qılan, oruc tutan müqəddəs mömin
şəxslərdir» (31, s. 34).
Bunları qeyd etdikdən sonra Haqverdiyev Hacı
Mehdiqulunun hiyleyi-şəriyyəsindən, imam ehsanının
Məşədi Səfərin evini var-yoxdan çıxarmasından da-
Məni nə vədə Şuşaya yetirərsən?
43
nışır. Oxucu buradakı kərbəlayilər, hacılar, məşədilər-
lə rastlaşanda «Marallarım»dakı mənfi surətlər silsilə-
sini xatırlayır.
Məlum olduğu kimi, kompozisiya daha çox bədii
əsərdə təsvir olunan hadisələrin dinamikasını, düzü-
münü, inkişaf mərhələlərinin, məntiqi ardıcıllığını tə-
min edən, əsərin sərlövhəsindən başlamış, son cüm-
ləsinə qədər sxemini dəqiq ölçü daxilində müəyyən-
ləşdirən, onun məzmun və mənasının ifadəsini təmin
edən vacib forma əlamətidir. Kompozisiya yunan di-
lindəki «kompositio» sözündən götürülmüş, «tərtib et-
mək» deməkdir. Hər bir sənətkar bəhs etdiyi hadisələ-
ri maraqlı, məntiqi qurmağı bacarmalıdır. Kompozisi-
ya dedikdə, əsərdəki hadisələrin bədii tərtibi başa dü-
şülür. Bədii kompozisiyanın tərkibində konfliktin bö-
yük rolu vardır. Bədii konflikt nə qədər maraqlı və
gərgin qurularsa, əsər bir o qədər uğurlu çıxar. Yazıçı
bədii əsərin məzmunu, ideyasını, ictimai təsirini güc-
ləndirmək, oxucu marağını və emosionallığını artır-
maq üçün kompozisiyanı müxtəlif formalarda qura bi-
lər.
«Xortdanın cəhənnəm məktubları» povestində
kompozisiya həm mürəkkəb və ziddiyyətli, həm də
orijinaldır. Povestin kompozisiyası iki yerə bölünür:
Dostları ilə paylaş: |