“Böyük ədədlər qanununa görə, bu baş verməyəcək” – bu ifadə mənim
narahatlığımın doxsan faizini ləğv etdi və “son iyirmi ilimi ən sevincli
gözləntilərimi də üstələyən sakit və bəxtəvər həyat yaşamağıma imkan verdi”.
Mən geri, ötüb-keçən onilliklərə boylananda başa düşürəm ki, narahatlığımın
əksər hissəsi təxəyyülümdə yaranırdı. Cim Qrant da mənə danışmışdı ki, bu halı o
da yaşayıb. O, Nyu-Yorkda “Ceyms A.Qrant” firmasının mülkiyyətçisidir. Onun
firması Floridadan portağal və qreypfrutun topdansatışı üzrə məşğuldur. Cim
Qrant Floridadan bir dəfəyə on-onbeş vaqon meyvə göndərilməsini təşkil edir. O,
mənə danışmışdı ki, adətən, özünü bu cür fikirlərlə didib parçalayırdı: “Birdən
qatar qəzaya uğrayarsa? Meyvələrimin hamısı dağılarsa, onda necə? Bəs birdən
qatar keçəndə körpü uçarsa?” Meyvələr, əlbəttə, sığorta olunmuşdu. Lakin Qrant
buna görə narahat olurdu ki, əgər meyvələr vaxtında çatdırılmasa, öz satış
bazarını itirəcək. O, elə narahat olurdu ki, özündə mədə xorasının olmasından
şübhələnməyə başladı və həkimə müraciət etdi. Həkim Qrantda pozulmuş
əsəblərdən başqa heç bir xəstəlik tapmadı. “Birdən mənə vəhy gəldi, – deyə o
danışırdı, – və özümə sual verməyə başladım. Özümə dedim: “Qulaq as, Cim
Qrant, bütün bu illər ərzində neçə vaqon meyvə çatdırmısan?” Cavab belə idi:
“İyirmi beş minə yaxın”. Ardınca özümə ikinci sual verdim: “Qəzalar üzündən
neçə vaqon ziyan çəkib?” Cavab belə idi: “Ola bilsin ki, beş”. Onda özümə dedim:
“İyirmi beş min vaqondan vur-tut beşi? Sən bilirsən bu nə deməkdir? Beş minin
birə nisbəti kimidir! Başqa sözlə, öz təcrübənə əsaslanan böyük ədədlər
qanununa görə, sənin vaqonlarının ziyan çəkə biləcəyi şansı beş minin birə
nisbətindədir. Belədirsə, nəyə görə narahat olmalısan?”
Sonra özümə dedim: “Bəs axı körpü uça bilər!” Onda özümdən soruşdum:
“Doğrudan, körpünün uçması səbəbindən sən neçə vaqon itirmisən?” Cavab belə
idi: “Birini də itirməmişəm”. Onda özümə dedim: “Yəni, doğrudanmı, sən heç vaxt
uçmayacaq körpüyə görə özünü mədə xorası halına sala biləcəyindən xəcalət
çəkmirsən? Dəmiryol qəzasına gəlincə isə, şanslar beş minə qarşı bir
nisbətindədir!”
Bütün bunlara bu şəkildə baxdıqdan sonra özümü nə qədər axmaqcasına
apardığımı başa düşdüm. Elə həmin andaca narahat olmağa son qoyacağımı və
həmişə böyük ədədlər qanununu tətbiq edəcəyimi qət elədim. Həmin vaxtdan
etibarən mədə xoramı tamamilə yaddan çıxartdım”.
El Smit Nyu-York ştatının qubernatoru olanda onun öz siyasi rəqiblərinin
həmlələrini necə dəf etdiyini özüm eşitmişəm və o, buna bu sözləri təkrar edə-
edə müvəffəq olurdu: “Gəlin faktları öyrənək... gəlin faktları öyrənək”. Ardınca o,
faktları göstərməyə başlayırdı. Gələn dəfə, əgər siz və ya mən baş verə biləcək
hansısa bir hadisə ilə bağlı narahat olanda müdrik qoca El Smitin dediklərinə
əməl edək: gəlin faktları öyrənək və öz işgəncəli narahatlığımız üçün bəhanənin,
əgər o, ümumiyyətlə varsa, olub-olmadığını qət edək. Frederik C.Malstedt özünün
artıq qəbirdə uzandığından vahimələnərək qorxduğu vaxt məhz elə bu cür
hərəkət etmişdi. O, Nyu-Yorkda yaşlılar üçün kurslarımda məşğul olduğu
zamanlarda mənə bax bunu danışmışdı:
“1944-cü il iyunun əvvəlində Omaha-Biçin yaxınlığında təkadamlıq səngərdə
idim. Mən 999 nömrəli rabitə rotasında xidmət edirdim və biz Normandiyada
səngərlərimizi lap yenicə qazımışdıq. Mən bu təkadamlıq səngərə baxanda
downloaded from KitabYurdu.org
(səngər torpaqda dördbucaq formalı çala kimi idi) özümə dedim: “Məzara
oxşayır”. Ora girib uzananda və yuxuya getməyə çalışanda mənə belə gəldi ki,
həqiqətən də, məzardayam. Qeyri-ixtiyari olaraq fikirləşdim: “Bura, çox güman,
elə doğrudan da, mənim qəbrimdir”. Səhər saat 11-də bombardmançı
təyyarələrin həmlələri başlandı və üstümüzə mərmilər töküldü. Qorxudan taxta
kimi keyimişdim. Birinci iki və ya üç gecəni ümumiyyətlə yata bilmirdim.
Dördüncü, ya da beşinci gecə üçün mən, demək olar, əsəb şoku vəziyyətində
idim. Başa düşdüm ki, nə isə eləmək lazımdır, əks-təqdirdə, dəli olacağam. Onda
özümə xatırlatdım ki, beş gecə keçib, mən isə hələ də sağam və bölməmizdə hamı
sağ idi. Yalnız iki nəfər yaralanmışdı, o da alman mərmilərindən yox, öz zenit top-
larımızın atdığı mərmilərin qəlpələrindən. Mən narahat olmağa son qoymağı və
nə isə konstruktiv bir işlə məşğul olmağı qət etdim. Öz səngərimin üstündə məni
zenit mərmilərinin qəlpələrindən müdafiə etməli olan ağacdan qalın örtük
düzəltdim. Bölməmizin həddən böyük sahə tutduğu barədə fikirləşdim. Özümə
dedim ki, bu dərin, ensiz təkadamlıq səngərdə yalnız birbaşa dəyən mərmidən
həlak olmaq mümkündür və hesabladım ki, mərminin birbaşa mənim üstümə
düşməsi şansı hətta on minin birə nisbətindən də az təşkil edir. İki gecəni bu
sayaq fikirləşə-fikirləşə, nəhayət, sakitləşdim və hətta bombardman vaxtında da
yatırdım!”
ABŞ Hərbi Dəniz Qüvvələrinin komandanlığı böyük ədədlər qanununun
statistik məlumatlarını dənizçilərin döyüş ruhunu yüksəltmək üçün istifadə
edirdi. Keçmiş matroslardan biri mənə danışmışdı ki, o və yoldaşları
yüksəkaktanlı yanacaq daşıyan tankerə göndəriləndə bərk qorxuya düş-
müşdülər. Onlar hamısı əmin idi ki, anbarlarında yüksəkaktanlı yanacaq olan
tankerə torpedo dəyərsə, gəmi partlayacaq və hamısı həmin andaca o dünyalıq
olacaqdır.
Lakin ABŞ Hərbi Dəniz Qüvvələrinin komandanlığının ixtiyarında başqa
məlumatlar var idi; dəqiq məlumatlar təqdim olunmuşdu ki, onlara görə, torpedo
dəyən hər yüz tankerdən altmışı suyun üzündə qalırdı; batan qırx tankerdən
yalnız beşi on dəqiqədən az vaxt ərzində suyun altına getmişdi. Bu o demək idi ki,
ekipajın gəmini tərk etməyə vaxtı var idi. Bu həmçinin də itkilərin fövqəladə
dərəcədə əhəmiyyətsiz olduğu demək idi. Bu, döyüş ruhunun möhkəmlənməsinə
kömək etdimi? “Böyük ədədlər qanununu bilmək məni əsəb sarsıntısından xilas
etdi, – deyə bu əhvalatı mənə danışan adam, Klayd U.Maas bildirdi. – Bütün
komanda özünü daha yaxşı hiss etdi.
Biz bilirdik ki, şansımız var və böyük ədədlər qanununa görə, biz, çox güman,
ölməyəcəyik”.
Narahat olmaq vərdişi sizə ziyan gətirməzdən əvvəl onu üstələmək üçün
üçüncü qaydanı tətbiq edin:
Faktları öyrənin. Özünüzdən soruşun: “Narahat olduğum hadisənin, böyük
ədədlər qanununa görə, nə vaxtsa baş verə biləcəyi şansı nə qədərdir?”
Doqquzuncu fəsil
Qaçılmaz olanla hesablaşın
Mən balaca olanda bir dəfə uşaqlarla Missurinin şimal-qərbində yaşayış
olmayan bir köhnə taxta evin çardağında oynayırdım. Çardaqdan aşağı enəndə
hansısa bir məqamda ayaqlarımı pəncərəaltının üstünə qoydum, sonra isə yerə
downloaded from KitabYurdu.org