42
son həftələri çox kədərli oldu. Baxmayaraq ki, General özünü Fətəli Şah qarşısında
suçlu kimi hiss edirdi, lakin öz imperatorunu savunmaqdan da geri qalmırdı. Bütün
gücünü ittifaqın dağılmaması üçün səfərbər etmişdi. Noyabrın sonlarında Gardanın
istəyi üzərinə İsfahanda yapılmış 30 top arabasını Tehrana gətirdilər. Gardan hər
olasılığa görə bu top arabaların Şahın rəqiblərinin əlində qalmamasını istəyirdi.
Tehranın darvazlarına yaxınlaşanda topların mühəndisi yarbay Faviye toplara atəş
əmri verdi. Gardan heyəti, saraydakıların Qacariyyənin məhsulu olan top
atəşlərinin səsini duyduqlarında sevinəcəklərini sanmışdı. Lakin heç bir təqdirlə
qarşılaşmadan böyük bir etinasızlıq içində şəhərə daxil oldular.
Azərbaycandan çox ümüdsüz xəbərlər gəlməkdə idi. Bir neçə kəndi işğal
edən Qudeviç İrəvanı mühasirə etməyə hazırlaşırdı. Lakin İrəvanın fransızlar
tərəfindən ciddi savunma sistemi ilə donatıldığını duyub, bu işdən vaz keçmişdi.
Bir neçə kiçik savaşlar Qacarların xeyrinə başa çatmış, bir neçə kəsik Rus başı
Şaha hədiyyə olaraq göndərilmişdi. Şah da bundan çox sevinmişdi. Fransızların
hərbi bəsirətləri üzündən rusların İrəvana girə bilməmələri bir daha Tehranda
Gardan heyətinə sempati yaratmağa başlamışdı. Noyabrın sonlarında xəbər gəldi
ki, Naxçıvan civarında böyük bir savaş başlamış və burada Şahzadə özü
komandanlığı yürütmüşdür. Abbas Mirzə ilə bağlı savaş xəttindən gələn bir xəbər
Şahı çox narahat etmişdi. Gələn xəbərlərə görə Şahzadə öz canını qorumamaqda
imiş. Şahzadənin atına güllə isabət edir, at ölür və Şahzadə piyadələrlə bərabər
hücuma başlayır. Bu anda Şahzadəyə xəbər gəlir ki, topxananın komutanı
öldürülmüşdür. Ordunun toplarının susması düşmənin üstünlüyünə səbəb
olmuşdur. Bu vəziyyəti görən Şahzadə özünü topxanaya çatdırmağı başarmış və
topların komutanlığını
öz üzərinə götürmüş, düşmən səngərlərini atəşə tutmuşdur.
Sir Harford Conz Şirazdan Tehrana doğru gəlməkdə idi. Gardan, heyəti ilə
bərabər ölkəni tərk etmək üçün Şahdan izn istədi. Şah onlara etdikləri işlərindən
dolayı təşəkkür edib və getmələri üçün izn verdi. Heyət 1809-cu il fevral ayının 17-
də Tehranı tərk edib, mart ayının 9-da Təbrizə çatdı. Fransa heyətinin ölkədən
ayrılışı Abbas Mirzəni çox narahat etmişdi. Digər tərəfdən, İngiltərə ilə başlanan
müzakirələrin gedişini diqqətlə izləməkdə idi. Onların nə kimi təkliflərlə
gəldiklərini, nələr gətirdiklərini maraq edirdi. Abbas Mirzə Təbrizdə dost olduqları
Fransa heyətini çox böyük hörmətlə qarşıladı. Onlar Abbas Mirzənin surətindəki
üzgünlüyü açıqca sezməkdəydilər. Şahzadə ordusunu toplarla donatmış fransız
heyətinin ölkədən ayrılışına çox üzülürdü. Qısa bir sürə Təbrizdə qalan Gardan
heyəti Xoya doğru hərəkət etdi.
Gardan heyətinin ayrılışı ilə Fransa və Qacariyyə dostluğu sarsılsa da
sonradan təkrar güclənəcəkdi. Bir sürə sonra daha mücəhhəz bir heyət Qacariyyəni
ziyarət edəcək və Qacariyyədə savaş və hərbi disiplinin gəlişməsinə yardımçı
olacaqdılar.