müəyyən diferensial əlamətlər məcmusunıın mifoloji personajların
təsnifatmda osas olaraq göttirülməsinin zəruri olduğu fıkrini irəli siirürlər
ki, həmin optimal diferensial əlamətlər məcmusu özündə personajm
irreallığı dərəcəsini, funksiyalarım, məskənini, təzahür formasım, zalıiri
göriintişünü və s. ehtiva edir [387, s.12].
Mifoloji personajm xarakteri eyni zamanda onun mövcud olduğu
dairədən, folklor janrından asılıdır. Ona göıə ki, ağız ədəbiyyatmm
mifoloji təsəvvürlərlə bağlanan Ьэг bir jannnm öz personajlar dünyası
mövcuddur [387, s. 13]. Ümumən, mifoloji obraz və süjet isə ədəbiyyata
nə zamanlarsa mövcud olmuş mifoloji ənənələıdən birbaşa gəlməklə
yanaşı, həm də dolayısıyla - folklor janrlarınm geniş spektrindən keçərək
daxil olur [312, s.72]. Müəyyən folklor obrazları var ki, artıq inam vo
etiqadın predmeti olmaqdan çıxmış, fövqəltəbii özəllikbrə sahib olmaq
keyfiyyətbrini itirmişdir. Həmin əlamətlərdən məhrıım qalmalarıyla bu
obrazlar folklor ssərbrində qərar tutaraq indən b eb artıq nağılların,
mərasim və oyunlann personajlan kimi mövcudluqlarım davam etdirirlər.
Belə olan halda bu obrazlarin mifoloji funksiyalarınm bərpası mümkün
görünür. Həmin funksiyalar zaman-zaman öz ifadəsini obrazın admın
semantikasında belə tapa bilir [уепэ orada, s. 14].
Mifologiyadan gələn obrazlarin funksional-semantik strukturu va
simvolikasimn
araşdırılması
türk
dinşünaslığı,
etnoqrafiyası
və
folklorşünaslığının bir sıra problemlərinin öyrənilməsinə də aydmlıq
gətira bilər. Bu zaman ümumtiirk mifoloji dünya modelinin bir bütöv
olaraq bərpası üçün sistemin mifoloji personajlar soviyyəsiııdə təsviri
deyil, mifoloji ənənəniıı ilkin qatını təşkil ebyən funksiyalar səviyyəsində
araşdırılması qaçılmaz bir gerçəklikdir. Nağıllarda, V.Proppun funda
mental araşdırmalarmdan da göründüyü kimi, funksiyaların daimiliyi
qorunub saxlamr ki, bu da funksiya çevrəsində qruplaşan elementləri
sistemə salmaq imkaın verir. Transformasiyanın qanunlarına yalnız
atributiv elementlər yox, həın də funksiyalar mərıız qalır [338, s.97-98].
Bütün bunlaıla yanaşı, onu da qeyd etmək lazımdır ki, türk
mifologiyasında çoxlu sayda mifoloji varlıq, ilah və ruh obrazlan yer ahr,
lakiıı onların hamısıyla bağlı əldə ətraflı məlumat yoxdur. Üstəlik hamin
obrazlarla bağlı bilgibr ayrı-ayrı türk xalqlan arasında dəyişməkdodir
[119, s.123]. Yəni türk etnik-madəni sistemini yaşadan эпэпэЬг песэ
dəyişik landşaftlara yayılmışsa və bu da öz növbəsində tobii şəraitb bağlı
onların dünyagörüşündə hansısa lokal fərqlilikbr doğurmuşduısa, türk
mifoloji obrazları da etnik-mədəni sistem çərçivəsində bir bütövlük
içərisində sanki həmin müxtəlifliyi nümayiş etdirir. Beləcə, yayğm coğrafı
ərazidə yaşayan türk etnosunun mifoloji düşüncə dünyası və mifoloji
obrazlar
aləmi etnosun, qoynunda yaşadığı landşaftın özü qədər rəngarong
və zəngindir.
Din elmbrinə dair əsərbrdə qəza-qədərlə bağlı göstərilir ki, qədər
yoxluqdakı imkanlann sırayla və qəza ib uyğunluq içərisində mövcudluq
halına keçməsidir.
Bu,
mibyyən mənada mifoloji varlığm da
evolyusiyasmı yada salır. B eb ki, mifoloji obrazlarin da təkamülü bəlli bir
ölçüdə obrazın funksionallığı və semantikası baxımından məııa
potensialmdakı ilkin imkanlarm sırayla və uyğunluq içərisində var ola
bilmə şəklidir.
Mifoloji varlıqlarla bağlanan motivbrin tarixdəıı bəlli şəxsbrin adlan
ib əlaqələndirilməsinə gəldikda isə bu, türk mədəııiyyətində (və ebcə də bir
sıra digər mədəni ənənəbrdə) rast gəlinən yeganə və təsadüfi sayıla bibcək
bir hadisə deyildir. Arxaik formalar qırağa sıxışdmldığı vaxt bu əski
strukturlar folklor ənənəsi və xalq inamşlan qismində varhğmı sürdürür.
Mifoloji motivbr, arxetipik süjetbr folklorda ayrı-ayn simvol, metafora,
epitet kimi qoruna bilir. «Mifın poetikası»nda Y.Meletinski qeyd edir ki,
gerçəkdə baş vermiş hər hansı tarixi hadisə necəliyindən asılı olmayaraq
mifoloji strukturlann hazır qəliblərinə sığdırılır» [286, s.177]. Nəticədə
həmin tarixi personajlara elə xüsusiyyətbr və funksiyalar isnad olunur ki,
onlan folklor-mifoloji baxımdan əhamiyyətli vo mənalı etsin [261, s.332-
333].
Folklor təfəkkürüntin qanunauyğunluğu baxımmdan həqiqətən qədim
dövrbrin hadisəbri ib çox sonrakı əsrbrin hadisəbri qanşıq bir əlvanlıq
meydana gətirə bilir. Bu mənada qeyd olunmalıdır ki, real tarixi faktlann
mifoloji motiv və obrazm strukturuna yerləşməsi də ən əw əl bəlli bir
həddəcən mümkün formalarla məhdudlaşır [252, s.13].
Türk mifologiyasınm araşdınlması pratürk mifoloji sisteminin
bərpası istiqaməti ib six bağlıdır ki, bu baxımdan ayrı-ayrı mifoloji
obrazlarin struktur semantikasınm tədqiqi də istisna təşkil etmir. XX əsrin
xüsusən 30-cu ilbrində sovet folklorşünaslıq elmində xalq ənənələriııin
öyrənilməsinə
qoyulan
yasaqlar
türk
xalqlarınm
da
ənəııəvi
mədəniyyətinin, tiirk mifoloji sisteminin, о cümbdən Azərbaycan
folklorunun mifoloji məzmununun araşdınlmasma öz mənfi təsirini
göstərmiş, bu isə təbii olaraq türk mifologiyasmın köklö problemlərinin
metodoloji bazasınm hazırlanması işini xeyli ləngitmişdir. Başlıcası, bu