ışarə vurıılmadığını qeyd edirsə də, az sonra yeııə «əski türk panteonıınun
ulu ilahı Tanrıdır» deyir [244, s. 124-131], hətta ilahi Tenqri-Umaym
cütlüyü haqda mifə işarə vurulduğunu belə «sezir» [уепэ orada, s. 133].
Halbuki bütün hallarda həmin ruhlar bu və ya digər dərocədə Tanrı qatma
nisb;>tdə daha aşağı səviyyədə idilər. Olsa-olsa bu mənada şərq tiirkla-
rindəki «tanrılar» təktaıırıçılıqla ciddi ziddiyyət təşkil etməmişdir [10, s.9].
Türk Tanıısı «təkdir və şəriki yoxdur». Hətta bir sıra hallarda Tanrı
vəsfləri daşıyan Ülgen, Kuday özü də əbədi göy oğulları yerində çıxış
edirlər vo s. Buııa görə də ənənovi türk mədəniyyətindən danışarkən bu
mədoniyyətin təbiətinə zidd gələn «yer allahı», «göy allahı», «Tann oğlu»,
«su tanrısı (və ya ilahəsi)», dağ tamısı», «torpağın rəbbi» və b.k. ifadələr
öziinü doğmltmur. Эпэпэvi türk mədoniyyotinin öz təbiətindən gəlməyən
və din düşüncəsini doğru-düzgün oks etdirmək gücü olmayan lıəmin
ifadəbrb bilorok ya bilməyərəkdən türk dininə çoxallahh bir təkallahlılıq
donu geydirilir. Əski Orxon yazılarınm sirrini açan V.Tomsen beb türkbrin
çoxtanrıh
olduğuna
inanmış,
dıgər
qonşu
ölkəbrdəıı,
məsəbn,
Monqolustanda şamanizmdəıı qalma inanclarda əsason əski türkbrin
çoxtnnnlı şamanizminin izbrini görmüşdür [153, s.173]. «Qədim ttirk
panteonu və Azərbaycan mifologiyasmda panteonçuluğun davamı» deyə
«başqa xalqlardakı qədər idarəedicilik funksiyasma malik allahlarla zəngin
olmayan qədim tüık panteonu»ndan, «göyün əski türk təsəvvüründə allahlar
məcınuu kimi dərk olunmağından», «baş allalı Tenqrinin (Göy-Tanrınm)
ətrafında idarəçilik funksıyaları yerinə yetirəıı allahlar sisteminin
yoxhığu»ndan bəhs edən müəllif də həmin «türk panteonu»nda dünya mif
modelinin təhrif edildiyini söyləyir, «Altay mifologiyasmda qədim yunan,
zərdüşt və ya lap elə yəlıııdi panteonunda gördüyü allahlararası çəkişmə vo
vurıışmaları buıada görmədiyi» üçiın onu passiv panteon adlandırır və
fıkriııə: «Yəni allahiarın aktiv həyatını və mübarizəsini təsvir edən nağıl vo
tnifbrə bıırada təsadüf olıınmur. Allahlar arasmda xeyrin təntənəsi uğrunda
mübarizə gözə çarpmır. Ona görə də türk panteonu «ölü və passiv
pantcondur». Bu panteonda irəliyə doğru inkişafı göstərən, ebcə də şərin
qarşısım alan motivbr yoxdur» - şəklində aydınlıq gotirir [81, s.26-30].
Yanlış olaraq bir deyil, bir çox tanrıdan bəhs edib «allahlar» admı
verdikbri həmin gözəgörünməz qtivvətbr heç də yunanların və ya
romahların diniııdə təsvir olunduğu kimi panteon təşİcil ebyərək vahid
ümumi bir sistemdə birbşmir. «Qədim türk panteonu» ifadəsi də hər cür
şərtiliyi ib bərabər heç bir halda уепэ də əııənəvi türk cəmiyyətində etnik
mədəniyyətin ayrılmaz parçası olan din anlayışım səciyyələndirmir, əksinə,
ona bütpərəstlik tipində çoxtanrılı bir din görünüşü verir, dini-mifoloji
sistemi bir-birinə bağlanmayan, biri digəri ib ziddiyyət təşkil edən inaııclar
toplusu kimi səc iyyə bnd i rməyə yol açır.
Türk dini-mifoloji düşüncəsinin mahiyyətində olub onun struktunınu
müəyyən edən tannçılıq «yazılıb-düzülüb göydən епэп Tann elmi» -
kanonik mətnli göydən enma kitabı, eləcə də peyğəmbəri olmayan bir
dindir. Əlbəttə, heç hansı dini sistem özlüyündə tək bir Tanrıya etiqaddan
ibarət də deyil və bu baxımdan türk dini-mifoloji diinyagörüşündə эп ulu
varhqdan başqa - O-ndan aşağı qatda bilinən, lakin O-nun varlığına,
qudrətinə heç bir halda kölgə salmayan digər müqəddəs varlıqlar - əyəbr
(ruhlar), övliyalar vo b. da daima yer alıbdır. Bir fıkrə görə, yerb göyün
birliyi şəklində təsəwür edibn ilahi nizamla və bu ilahi nizamı yaıadıb
yaşadan gücb bağlı «tanrı» sözü zaman keçdikcə tək Tann anlayışım ifadə
etməkdən türk monoteizmiııin mahiyyətini təhrif edə bilməyəcək ölçüdə
uzaqlaşaraq «tannlar» deyibn bir çox ilahi varlıqlan ifadə etməyə
başlamışdır [16, s.42]. Sonralar şamanizm yayıldığı zatnanlarda tanrıçtlıq
dini-mifoloji sistemi ib bağlı bir sıra mərasimbr məhz həmiıı səviyyəbrdə
şamanizm mərasimbrinə transformasiya olunmuşdur ki, bu da məhz türk
təfəkküriində gedən prosesbrlə əlaqəbnir. Yakutlarda tannçılığm bir izini
yaşadan Tanqara Kayra xanla, məsələn, şamanxn bir e b bağlıhğı yoxdur.
Sibirin türk xalqlarınm keçirdıkbri bəzi mərasimbrə şamanlann
buraxılmaması isə həmin ritualların уепэ şamanizmb deyil, məhz
tanrıçılıqla bağlı olduğunun bir sübutudur.
Ümumiyyətb, türk dini inanış sistemindən damşılan zaırıan ən
müxtəlif yozumlara yer verilmişdir. Bunlardan biri də Erlikb Bay Ülgeni
qarşılaşdırmaqla əski türk dini sisteminə bəzən dualist bir din xarakteri
verilmasi, bəzən isə xristian monoteizmi tətbiq edilməsi şəklində özünii
gösteribdir. İslamı qəbul edən türkbrin müsəlınanlığa qədərki dini
inanışlarından bütpərəstlik deyə bəhs olıınması da bu kimi yanlışlıqlar-
dandır. Əslində isə türkbrin cəmiyyət həyatındakı nizamının özü də «dtinya
nizammm bağlı olduğu Tanrı» inanışmdan gəlirdi. Əski türkbr Tannnm hər
şeyo qadir güc olduğuna inamrdılar. Başlanğıcını yerlə göyiin bir bütövlük
bşkil etdiyi din düşüncəsindən alan Göy-Tanrı inanışı - tanııçılıq idi ki,
ənənəvi türk cəmiyyətindəki din anlayışmı təməlində maddiyyat dayaııan
əski yunan və eləcə də öz qidasmı möcüzoyə inanmaqdan alan digər dini
düşüncə sistemlərindən ayırırdı.
Türk xalqlannm dini-mifoloji inamşlarmın geniş təsvirini verən
araşdırmalann meydana çıxmasım indilik çətinləşdirən bir səbəb əski türk
Dostları ilə paylaş: |