deyir. Buradakı «digər tannlar» anlayışmm ölçüləri, olbəttə, forqli olub, daha
çox əyə//yiyə olaraq bilinon hami-ruhlara, övliyalara uyğun gəlir.
Göytürk yazılarmda ısə Tann əzəli, obədi olan qiidrət, hər şeyin
yaradıcısı olan bir qüwətdir vo cismani monada göy deyildir. Bir baxşı
duasında: «İlk önco göyü yaradan Tanrım! Ondan sonra yeri
yaradan
Tannm!..» - deyilir. Qədim türklərdə hər şeyin yaradıcısı olan bir Tann
inancı olduqca qüwotli idi. Onlar Günəşə və Aya deyil, onlan yaradan
Tanrıya səcdə edirdilor. Türklərdə göyün nıhu sayılan, göyü vo yeri yaradan
ulu bir qüw ət biiinən Göy-Tannnm adına böyük vo ya kiçik olsun, heç vaxt
tapmaq və b. k. do ucaldılmamışdır. Çünki bütün bu yerlorin, göylərin
oslindo hər zaman inananlann könlündo qərar tutan Tannnın (buyruğu
altda) olduğuna inanılmışdır. Qurd, ağac, işıq, dağ... isə olsa olsa O-nunla
Adorn övladı arasmda ancaq ilahi körpü yaradacaq rəmzi görüntülər idi.
«Alban
tarixi»ində
hunlann
Tenqrixan
adında
tapınaqları
olduğundan, eləcə do onlann homin adda azman vo bodheybot bir bütünün
olmasmdan söz açılır. Türk dini düşüncəsində etnik-modoni doyorlər
sistemində yeri nozərə almmadığmdan və adındakı «xan» komponentinin
yanlışıqla Tenqrixanm antropomorfizminin tozahürü sayıldığı todqiqatlarda
onun sonradan tannya çevrilmiş oski hun başçılarından biri olub-olmadığı
sualı meydana çıxmışdır34 [195, s.50]. Buradakı «xan» anlayışını, olbətto,
türklordo bir deyil, çox sayda «tanrı»lar və üstolik do onlann «iyerarxik
sistemi» olmadığı halda Tannnın «iyerarxik tannlar sistemindoki hakim
mövqeyi» şoklində izah etmək doğru olmazdı.
XII osr müolliflorindən Suriyalı Mixailin verdiyi bilgiyo görə, türklər
V-VII yüzillordən «bir göy Tanrısı»na inamrdılar və «...bu gün belə
oıılardan məlumatsız birindən soruşsalar, cavabmda deyor ki, Qan Tanqri».
«Qan» onlann dilindo «göyün rongi, göyün göylüyü» deməkdir, «Tanqri»
isə «Allah, Tann»dır. Suriyalı Mixailin «Qan Tanqri» haqda verdiyi bu
Yeı i gəlmişkən, «xan//kan» tərkibinə yakut dili dialektlərindəki meşə ruhunun «Utuqeıı
xaan» adında, elaca də yakut şamanlarının «llbis xaan» dedikləri və şərəfinə döyilşqabağı
marasim keçirdikləri savaş (qırğın) ruhunun admda va s. təsadüf olunur. Şübhasiz, bu
adlardakı «xan» titulları qeyd olunan ruhlarm, dem onlann mifoloji səciyyələri i b bağlıdır
və həmin obrazlarin struktur-semantik özəlliklərini əks etdirir. Türk xalq demonoloji
təsəvvilrlariııdə эп acıqlı ruhlardan sayılan Erlik Altay türkbrində «Erliq
xaan» adı
ih
bilinir. «Xan//Kan» ilə bir kökdən gələn «Kanım» da ümumiyyətlə, Sibirin şamanist
inanclı türk xalqlarının dini praktikasında boyları, soyları hi maya elayən ruhların
başçılarına verilən bir ad idi. Sibir şamanları dua elərkən Umay ananın adına hnm də
«Imay içe xayraxan» deyərdilər [189, s.96].
məlumat «Alvan tarixi»ndo «Tanqri xan»la bağlı verilon bilgilorlə tam
uyğunluq təşkil edir. Lakin burada adındakı «xan» komponentmi düııyəvi
anlamda «xan, xaqan» kimi yozaraq, buna əsasəıı də xəzərloriıı
«Tanqrixan» dedikləri ulu, ilahi varlığa antropomorf cizgilor vermiş
olduqlan kimi bir iddiaya haqq qazandırmaq da yanhşdır. Bir başqa sohv
fıkir iso bundan ibarotdir ki, guya ilk türk xaqanlanndan biıi bu adı
daşımışdır vo homin xaqanın adı ona göıo do sonradan Tann adı ilə
assosiasiya doğura bilibdir. Halbuki Altay şamanizmiııin özündə belə göyiiıı
qatlanmn şəkli çəkildiyi halda lıeç vaxt Tanrının tosviri verilo bilmirdi.
Xozor türklərindo Tann xanin, bonzori olmayacaq qodor nohong bir varliq
kimi tosovvür ohınması oslindo «Göy Tannsinin kosmik miqyaslanm, onun
göyo borabor olduğu» düşüncosini oks etdirmokdoydi».
Mifoloji «Tanrı xan» tiirk etnik-modoni ononosinin qanuna-
uyğunluqları baximmdan hoqiqotdo kainatm straktur-semantik bütövliiyünü
göstoron bir anlayışdır. «Xan» məfhumunun «Tann» adıyla bu şəkildo
yanaşı işlodilmosindən iso kainatm birliyi, bütövlüyü vo ıılulıığıı anlaşılmış
olur ki, bu da oslindo tiirk tannçılığmın bir sistem kimi özülündo dayanan
şərtlordondir35.
Əski türk düşüncosi vo dini inanış sistemindo Tannnın bir simvolu
kimi göyo tapınma böyiik bir yer tuturdıı. Həlo Ç.Volixanov soma kııltıı
ononosinin türk-monqol «şamanizm»indo ınühüm yeri okluğıınu söyloyirdi
(Yeri golmişkon, tuvalardakı inama göro do göy insan oğlunun ulu ocdadıdır
və yerdo bütün bitki, heyvan, canlı adma no varsa hamısının osli-kökii,
35 Qaraçay-balkarlardakı inanıa göra isa har bir nosnani yaradan va har şeya qadir tak ıılu
varlıq, kainatın, yaradılışın ilk sababi olan Teyridir. Folklor anənasindo bazan da «ıılu leyri,
xan Teyri» şaklindo işlədilon bu uca varlığm adma daha çox alqışlarda, ovsıııı ınalıılari va
marasim nağmabrinda tasadüf olunur. liu vasfla tanmması «Xaıı reyri»nin lıar şcya qadir
giic olmağıyla yanaşı, claca da birar ruhlar olan digor teyrilardan farqini gftstarir.
Teonim qaraçay-balkarlarda Teqri//tcyıi şaklinda qonıyııcu (hami) nıh va ya aya ma/.ıııuıııınu
da saxlamışdır. Masalan, suu (sıı) teyrisi, jel (yel) tcyrisi, jer (yer) tcyrisi va b. IJlu Yaıadatıa iiz
tutularkan da: «Göy tcyrisi - bir teyri, // Qalan teyri - mill teyri» sözləri da «lcyri»nin « lan tı»
va eyni zamanda tabiatdaki göza görünmayan gizli qüvvatlari bildiran «rtıh» anlamlarini aydin
saciyyalandirir. Lakin göylarin yaradıcısı olan tak ulu varliq kimi fcyri daha aıxaik manşali
sayılır. Universal kosmik funksiyalar daşıyan va har yanda var olduğuna inamlan ulu varliq
olaraq, o, olbatta, hcç bir tasvira da galmir. Xalqin etiqadınca hcç na I eyri xandan xabarsiz va
O-nun iradosi xaricinda olmur.
Teyri obrazında dünyanı yaradan va ona şakil veran ilkin madani qahrainan cizgilaii bela
görmiişlar. Xalqm etiqadınca keçmiş ayyamlarda «Teyıi» adini dualarda anmaqla har bir
qaraçaylı guya diladiyina yeta bilardi. Ənənə daşıyıcılarının Teyri admda Allahm «asmayi-
hiisna» d e y ib n 99 adından birini g ö n m b ri isa, tabii ki, musalmanlığın tasirindan galir.