Günümüzün ustad aĢıqları
25
SAZIN MÖCÜZƏSĠ
Onunla söhbətə demək olar ki, “davalaşma” ərk gileylə
başladıq. Ayrılandasa öpüşüb-görüşdük, kövrəlib incəldik. Sən
demə əsl Ədalət söhbətlərin dərin qatında, təssüratların arxa
pıanındadır. Bütün istedadlı adamlar kimi, o da incikdir, köv-
rək, ərkli tez yumşalandır. Bunu başa düşməyə nə var...Eyni
zamanda çalğıçı kimi qaynar, həyat eşqli, mehriban və kövrək
Ədalət çaldıqca səni gözləri ilə oxşayır, ovsunlayır. Bu
gözlərdə uşaq saflığı da var, pirani yorğunluğu, nigarançılığı
da. Əzaları oynayan təbiətin sifətində dörd fəsli, insan
ovqatının iki taleyimi görünür.
Ədalət hər dəfə saz çalanda, Kərəm kimi yanır, inləyir,
çırpınır... Bu sənət yanğısı onun ömründən şamlar əridir, daşlar
salır, simlər qırır. Ədalərsə bütün bu itkiləri görə-görə, duya-
duya oda sarı dartınır, lap Kərəm kimi.
Ağalar MĠRZƏ
“GÖYÇƏGÜLÜ” GÜL AÇDI
Bir ümid işartısı var idi Kərəmin yanmağında. Bəlkə
yanırdı ki, bu alovu uzaq əsirlərdən görsünlər. Kərəm yandı da,
külə döndü də, lakin işığı hələ gəlir; ışığı çoxdan sönmüş
ulduzlar kimi.
Dünən Kərəm alışmışdı, dünən saz da, köynəyinə sığmır-
dı, alovdan don geyinmişdi. Şəfəqlər kimi bir-birinə dolaşan
tellər bəlkə də Əslinin fikrindən ağarmış tellər idi.
İlhamı yaz kimi,
ruhu yaz kimi,
Avazı
ilahi bir avaz kimi;
Yenə də köksünə sıxıb
saz kimi,
Sevdalı könlünü çalır Ədalət...