mekçisi Brent Skoukroft həmin dövrdə söyləmişdi ki, SSRİ-
de eyni zamanda üç inqilab baş verir: siyasi inqilab, iqtisadi
inqilab və ölkəni bir mərkəzdən idarəçiliyin dağılması mə
nasında inqilab.
Sovetlər İttifaqına 1985-1990-cı illərdə rəhbərlik etmiş
Mixail Qorbaçov fenomeni hələ çox sirləri özündə gəzdirir
və onun söylədikləri sözlərə inanmaq sadəlöhvlük olardı.
Bununla belə onun bəzi cümlələri özünü ifşa etməyə imkan
verir.
1999-cu ildə Türkiyədəki Amerika Universitetinin ke
çirdiyi seminardakı nitqində M.Qorbaçov demişdir: «Mənim
həyatımın məqsədi insanlar üzərində dözülməz hökmranlıq
olan kommunizmin məhv edilməsi olmuşdur», SSRİ-yə rəh
bərlik dövründə «mənim idealım sosial-demokratik ölkələ
rin yolu olmuşdur». Bu nitqində M.Qorbaçov həm də de
mişdir ki, «mən SSRİ-ni mövcud sərhədlərdə, lakin başlan
mış demokratik dəyişikliklərin məzmununa uyğun yeni adda
saxlamaq istəyirdim. Lakin mən bunu edə bilmədim. Yeltsin
son dərəcə hərisliklə hakimiyyətə can atırdı...»1
Əlbəttə, SSRİ-nin dağılması təkcə M.Qorbaçovun ar
zusu ilə olmamışdır. Bu haqda cürbəcür fikirlər mətbuatda
yazılmışdır və görünür ki, hələ yazılıcaqdır. Bu suala tutarlı
və hərtərəfli cavab vermək gizli saxlanan arxivlər açılandan
sonra mümkün olacaqdır.
Bununla belə, Sovet imperiyasının dağılmasının əsas
səbəblərindən1
2 biri iqtisadi səbəb sayılmalıdır.
Bəşər tarixində mövcud olmuş imperayaların əksə
riyyətinin əyanları (elitası) digər xalqları müharibələr vasi
təsilə özlərinə tabe etmək hesabına eyş-işrətə, zəngin saray
1
«Veteran» qəzeti (rus dilində, Moskva) iyun 2000, №27 (596). Bu
qəzet M.Qorbaçovun nitqinin mətninin Slovakiyanın «Zarya» qəzeti
nin 1999-cu il 24 sayından iqtibas etmişdir.
2
Bax: İ.Z.İsmayılov, Azərbaycanda dövlətçilik fikri oçerkləri, B.,
1996, s. 95-100
78
həyatına qurşanmalan sayəsində zəifləmiş, az sonra isə öz
başçılarının fərsizliyi hesabına məhv olmuşdur.
Sovet (Rus) imperiyası Marksm nəzəriyyəsinə sədaqət
əsasında yaradılsa da, onun bütün 70 illik dövrü Marksın
özünün nəzəri planda tənqid etdiyi «qazarma sosializmi»
quruluşundan başqa bir şey olmadı.
K.Marks və F.Engels «Kommunist partiyasının mani-
festi»ndə yazmışdılar: Burjua alimləri bizi tənqid edərək
söyləyirlər ki, kommunizmin ideyası olan «ictimai mülkiy
yət» bərqərar olarsa, ümumi bəşəri tənbəllik baş verəcəkdir.
Həqiqətən də, «qazarma sosializmi» məzmununda
ideologiyanı qəbul edən Sovet siyasi rəhbərliyi 70 il ərzində
öz əhalisini əsasən ölkənin zəngin qızıl, neft-qaz və digər
xammal sərvətlərini xarici dövlətlərə satmaq (dünya sosia
lizm sistemi yarandıqdan sonra bunun üçün imkan daha da
çoxalmışdı) hesabına dolandıra bildi. 80-ci illərin əvvəllə
rindən hiss olunurdu ki, ölkə böyük iqtisadi çətinliklərlə
qarşılaşır və bunun qarşısını almaq üçün Mixayıl Qorbaçov
tərəfindən «yenidən qurma» adlı bir tədbir icad edildi.
SSRİ-nin 70 illik tarixi, əmək məhsuldarlığının son də
rəcə aşağı olduğu bir ölkənin həyatının tarixi idi. Bu ölkə
«öz bədənində toplanmış ehtiyat qüvvədən hər gün istifadə
hesabına yaşayan xəstəyə» bənzəyirdi.
Çin kommunistləri belə bir qorxunun, onların ölkəsi
üçün də olduğunu başa düşərək, qurduqları sosializm cə
miyyətinə tamamilə başqa bir iqtisadi istiqamət verdilər və
ola biləcək öldürücü zərbədən yaxa qurtardılar. Əlbəttə, bu
deyilənlər böyük bir mövzunun şərhinin kiçik bir hissəsidir.
SSRİ-nin dağılması, bəlkə de dünya miqyasında, isla
ma münasibətdə yeni bir dövrün başlanğıcı oldu. Öz ərazi
sində yaşayan 20 milyona yaxın müsəlman xalqlarını dini
etiqaddan məhrum olmaları vəziyyətində 70 il ərzində sax
layan Rusiya şovinist dairələri, bu xalqların müqavimətini
qırmaq üçün bütün tədbirlərə əl atmışdılar.
79
Sovet imperiyasının dağılmasının müsəlman xalqları
üçün ən böyük uğuru, dünyada 6 müsəlman xalqın (Azər
baycanlılar, qazaxlar, qırğızlar, özbəklər, türkmənlər, tacik-
lər) öz müstəqilliklərini əldə edərək müstəqil dövlətlərini
yaratması oldu1.
Yuxanda sadalanan yeni yaranmış 6 müsəlman xalqı
nın dövlətindən son 10 ildə siyasi vəziyyətin ən ağır olanı
Azərbaycan olmuşdur. Bu onunla əlaqədardır ki, onsuz da
mürəkkəb olan keçid dövründə Azərbaycan qonşu Erməni
stanın təcavüzkar millətçilik ideologiyasının nəticəsi olaraq
Dağlıq Qarabağ münaqişəsi əsasında hərbi hücumuna məruz
qaldı və erməni hərbi hissələri onun ərazisində yerləşdiril
miş Rusiya ordu hissələrinin bilavasitə iştirakı ilə Azər
baycan ərazisinin 20%-ni işğal edə bildi.
Azərbaycanın bu hərbi uğursuzluğunun əsas səbəbləri
hansılardır?
Birinci səbəb: Ermənistanın 1951-ci ildən başlayaraq
xarici ölkələrdə (Livanda və Suriyada) «Asala» adlı gizli
erməni ordusunu yaratmağa başladığını bildiyimiz haqda,
1988-ci ilin payızından erməni hərbi hissələri Ermənistan
dan bütün azərbaycanlıları vəhşicəsinə qovduqdan sonra da
Azərbaycana rəhbərlik etmiş şəxslər Respublikada müdafiə
qüvvələrinin yaradılmasına biganəlik göstərdilər. Halbuki,
milli mənafe bunu tələb edirdi.
Belə bir veziyyotdə 1990-cı ilin 18 mayında Azərbay
canın ilk prezidenti seçilmiş Ayaz Mütəllibov seçilməsindən
yalnız dörd ay sonra (5 İX) Müdafiə Şurası və Müdafiə Na
zirliyi yaradılması haqqında sərəncam verdi. Bundan da üç
ay sonra (5.XII.91) milli orduya xidmətə ilk çağırış elan
edildi. İki ay müddətində keçirilən bu çağırışa orduda xid
mətə çağrılması nəzərdə tutulan plan yalnız 25% yerinə ye
Bu haqda daha geniş bax: İ.Z.İsmayılov, Türk dünyası XX əsrin 90-
cı illərində, B. 2001.il.
tirildi (5425 nəfər) Azərbaycanın özünə milli ordu yaratma
qda belə gecikməsi Ermənistanın daşnak rəhbərliyi üçün
gizli deyildi.
Belə bir vəziyyətdə Ermenistan Azərbaycana qarşı
1991-ci ildə genişmiqyaslı müharibəyə başladı. İlk bəhanə
Ermənistan ilə Dağlıq Qarabağ arasında «dəhliz» açmaq ol
du. Az sonra Dağlıq Qarabağ muxtar vilayətindən kənarda
yerləşən (burada yalnız azərbaycanlılar yaşayırdı) altı ray
onumuz da Ermənistan ordusu tərəfindən Rusiya silahlı
qüvvələrinin köməyi ilə zəbt edildi və Ermənistan ordusu
Azərbaycanın İran ilə olan dövlət sərhəddinə çıxdı.
İkinci səbəb: Azorbaycan diplomatiyası özünün zəifliyi
ucbatından Ermənistanın işğalçı və təcavüzkar dövlət ol
duğunu dünyaya nəinki tanıda bilmədi, hətta Azərbaycanın
özü informasiya blokadasına düşdü və erməni daşnaklar xa
rici ölkələrdəki güclü erməni diasporunun köməyi ilə Azər
baycanın işğalçı dövlət olmasını bir «fakt» kimi geniş təbliğ
etməkdə dünyada müəyyən uğurlar da əldə etdilər.
Hətta 1992-ci ilin fevralın 25-dən 26-na keçən gecə
Ermənistan ordusunun Rusiyanın 365-ci alayının bilavasitə
iştirakı iJə Xocalı şəhərini yerlə-yeksan etməsi də dünya
ictimaiyyətinə dərhal çatdırılmadı, halbuki bu soyqırımda
dinc əhalidən 613 nəfər vəhşilik və xüsusi amansızlıqla
öldürüldüşdü.
Xocalı faciəsini, soyqırımım Azorbaycan «rəhbərliyi»
ilk günlərdə hətta dünya ictimaiyyətindən gizlətmək də is
tədi!?! Həmin günlərdə müharibə zonasından prezident
A.Mütəllibova göndərilən teleqramların birində yazılmışdı:
«Qarabağda uşaqları, qocaları, qadınları qırırlar. Xahiş edi
rik, bütün dünyanı ayağa qaldırın. Xocalım xarabazarlığa çe
virən erməni və rus qoşunlarının cinayətlərini Yer kürəsinə
bildirin». Xocalı faciəsinə xaincəsinə biganə olan «prezi
dent» A.Mütəllibov xalqın nifrətindən qorxaraq martın 5-də
gizlincə Moskvaya qaçdı.
81