AZƏRBAYCAN DÜNYA ƏDƏBIYYATİNDA Beynəlxalq Simpoziumun materialları
561
Summary
The article “Act of Independence of Azerbaijan” as a symbolic artifact of the civil
war of 1918-1920”, describes the levels of studying of the historical text. The empirical
approach to the phenomenon of the text is coupled with conceptual approach, enabling to
identify the undermining of the “Act” and motives of authors. The article analyzes the
common features of conflicting ideologies - socialistic (“hummetizm”) and nationalistic
(“musavatizm”). It has been concluded that both ideologies were developed around the
European values of “The Epoch of Enlightenment” and realized during the revolutionary
events of 1917-1920.
Key words:
conflicting ideologies, “hummetizm”, nationalistic, (“musavatizm”).
«Поле символики», «декларация державного азербайджанизма, «процедура деду-
цирования», «модернизм гумметизма и мусаватизма».
AZƏRBAYCAN DÜNYA ƏDƏBIYYATİNDA Beynəlxalq Simpoziumun materialları
562
AZƏRBAYACANIN ERMƏNI TƏCAVÜZÜ OBYEKTI
OLAN MƏDƏNI IRSI
V.Quliyeva
H
ər bir xalqın təşəkkül prosesini onun yaratdığı maddi – mədəniyyət
nümun
ələri təsdiqləyir. Azərbaycan xalqı qədim, zəngin mədəniyyətin qovuşduğu
m
əkanda yaranan və təşəkkül tapan bir xalqdır (burada büdpərəstlik, atəşpərəstlik,
xristianlıq, islam mədəniyyətləri nəzərdə tutulur) bu mədəniyyətlərin təsiri altında
formalaşıb.
Maddi – m
ədəniyyət abidələri və o cümlədən yer adları – toponimlər
yüzillikl
ər nəticəsində formalaşır və bir etnosun müəyyən coğrafi arealda yayılıb
t
əşəkkül tapmasının ən əsas şahidləridir. Yer adları müəyyən ərazinin konkret
etnosa m
əxsus olduğunu təsdiqləyən ən dəqiq mənbədir. Məhz buna görə tarixi
abid
ələr və toponimlər, ilk növbədə erməni təcavüzünə məruz qalıb.
XX
əsrin 60 – cı illərindən erməni tarixşünaslığında qeyri sağlam tendensiya
müşahidə olunmağa başlayır. Erməni tarixçiləri tarixi faktları saxtalaşdırmaqla
erm
əni tarixini qədimləşdirmək istiqamətində sistemli işə başlayırlar.
1967 –
ci ildə Çexoslovakiyada çıxan “New orient” jurnalında Mkrtçan “The
myster of Metsamor” adlı məqalə ilə çıxış edir və Eldəgizlərin dövründə zərb
olunan pulları e.ə XIX əsr erməni hayas pulları kimi təqdim etmişdir. Başqa bir
erməni tarixçisi S.Ayvazyan qədim erməni hayas yazısı kimi Zəngəzurun
azərbaycanlılara məxsus Zeyvə kəndində aşkar olunmuş ərəb dilində yazılmış XIX
əsr baş daşını təqdim etmişdi və sübut etməyə çalışmışdır ki, dünyada mövcud olan
bütün əlifbalar bu qədim erməni metsamor əlifbasından əmələ gəlib. Akademik
Piotrovski B. vaxtilə erməni mətbuatında ermənilərin qeyri elmi fikirlərini tənqid
atəşinə tutmuş və ifşa etmişdir. (1971 – ci il Tarixi – filoloji jurnal. Redaksiyaya
məktub).
Ümumiyyətlə erməni tarixşünaslığında belə bir fikir formalaşmışdır ki,
tarixən üç dəniz arasında (Qara, Aralıq, Xəzər) Böyük Ermənistan dövləti mövcud
olub. Azərbaycanın ərazisi bu dövlətin Şərq vilayətləri adlandırılırdı və
Ermənistanın tarixi ərazisi elan olunurdu. Burada xüsusi qeyd etmək lazımdır ki,
Cənubi Qafqazın tarixi konsepsiyası ilk dəfə XX əsrin 40 – cı illərində sovet – rus
tarixçiləri tərəfindən işlənilib. Bu konsepsiyaya əsasən erməni dövlətçiliyi Cənubi
Qafqazda qədim ənənələrə malikdir. Mənbələri saxtalaşdıraraq sovet tarixçiləri
Qərbi Azərbaycan ərazisini Qafqaz Ermənistanı və Ararat ölkəsi adlandırırlar.
Halbuki heç bir tarixi mənbədə biz belə yer adları ilə rastlaşmamışıq. Bütün
mənbələrdə bu ərazi Çuxur – Səd adlanır və Azərbaycan anlayışına daxildir. Orta
əsr Ermənistan tarixi faktiki olaraq saxtalaşdırılmış orta əsr Azərbaycan tarixidir.
Xüsusi qeyd etmək vacibdir ki, ərəb mənbələrində “Ərməniyyə” coğrafi məkan adı
həm sovet rus, həm də sovet azərbaycan tarixşünaslığında Ermənistan kimi təqdim
olunur. Bu fikrin yalnış olduğunu ərəb səyyahı ibn Xordadbehin dediyi fikirlər bir
daha təsdiqləyir. ərəb səyyahı yazırdı: “Ərməniyyənin, Azərbaycanın, Bağdadın,
Vasitın, əl-Kufənın, əl-Mədainin, əl-Bəsrənin, əd-Dinavarın, Nihəvəndin, İsfəha-
nın, ər-Reynin, Təbəristanın, bütün Xorasanın, Xəzərlər ölkəsinin, Hind Kəşmi-
rinin əhalisinin qıblası Kəbənin divarları, onun qapısı tərəfə yönəlib. Deməli
AZƏRBAYCAN DÜNYA ƏDƏBIYYATİNDA Beynəlxalq Simpoziumun materialları
563
Ərməniyyənin əhalisi müsəlmanlar olub. Beləliklə, mənbədə qeyd olunan
Ərməniyyənin müasir Ermənistanla heç bir əlaqəsi yoxdur. Tarixi saxtalaşdırma-
ğın, Ermənistan tarixini yazmağın əsas səbəbi erməniləri Cənubi Qafqazda
aboriqen xalq kimi təqdim etmək məqsədi güdür.
70 il sovet dövründə yuxarıda qeyd etdiyimiz proseslər azərbaycanlıların öz
tarixi torpaqlarından sistemli, planlı şəkildə sıxışdırılıb, çıxarılması ilə müşahidə
olunurdu.
Bu proses bir neçə tarixi mərhələni əhatə edir və özünün aktiv fazasına Rus
imperiyasının Azərbaycanı işğal etdikdən, yəni XIX əsrin əvvəlindən daxil olub.
Rusların Cənubi Qafqaza sahib olmaq siyasətinin mühüm istiqaməti kimi
Cənubi Qafqazı xristianlaşdırmaq məqsədi idi. Məhz buna görə ermənilərin Cənubi
Qafqaza sistemli, planlı şəkildə köçürülməsi başlayır. Bu proses XIX əsr rus- İran,
rus-
türk müharibələri zamanı daha da aktivləşir. Yüz minlərlə erməni indiki Dağlıq
Qarabağ ərazisinə, Zəngəzura köçürülür. Köçürülmə siyasəti faktiki olaraq,
Azərbaycanın gələcək parçalanması üçün zəmin yaradır.
Rus tarixçisi Veliçko bunu ağılsız siyasət adlandırırdı və yazırdı ki, ruslar öz
pullarına başlarına bəla alırlar. Ona görə ki böyük Ermənistan xülyasıyla yaşayan
ermənilər Türkiyədə ərazi olmadığından burada, Cənubi Qafqazda, öz ideyalarını
həyata keçirməyə çalışacaq və ruslara əlavə problemlər yarada biləcək bir amilə
çevriləcəklər. Zaman rus tarixçisinin öz mülahizələrində yanılmadığını göstərdi.
Ermənilərin Azərbaycan xalqının mədəni irsinə qarşı təcavüzün ikinci
mərhələsi XX əsrin əvvəllərinə təsadüf edir.
Birinci dünya müharibəsinin yaratdığı vəziyyətlə əlaqədar və ermənilərin
arxa cəbhədə Türkiyədə dinc əhalini kütləvi şəkildə qırğına məruz qoyması
nəticəsində ermənilərin Cənubi Qafqaza ikinci kütləvi axını başlayır və Türkiyədən
qaçan ermənilər Qərbi Azərbaycan ərazisinə üz tuturlar.
1918-
ci ildə müttəfiqlər Cənubi Qafqazda Kars vilayətində və İrəvan
quberniyasının bir hissəsində daşnak Ararat Respublikası yaratdılar.
Yaradılmış AR Azərbaycanın Qarabağ, Naxçıvan və Yelizavetpol quberni-
ya
sının Cənub hissəsinə iddia irəli sürdü. Bu ərazilərdə o cümlədən Qərbi
Azərbaycanda azərbaycanlılar 1918-1920 –ci illərdə kütləvi qırğına məruz qaldılar
və fiziki genosidlə yanaşı mənəvi genosid də kütləvi xarakter aldı. Yəni
Azərbaycan xalqının mədəni irsi ermənilər tərəfindən məhvə məruz qaldı, dağıdıl-
dı, mənimsənildi.
1918-20
ci illər ərzində bütün İrəvan quberniyası üzrə 199 azərbaycanlılara
məxsus kənd yandırıldı, dağıdıldı və 135 min insanın bir qismi qırıldı, bir qismi isə
türk
ordusunun tutduğu ərazilərə köçdü. Azərbaycan Dövlət tarix arxivində tədqiq
olmuş tarixi sənədlərdə dağıdılan kəndlərin adları azərbyacan, türk mənşəlidir:
Məs. Zəngəzur qəzasında Şəki, Urud, Qızılcık, Dərəkənd, Qarakilsə, Çobanlı,
Seidlər və s., Sürməli qəzasında – Daşlıca, Mələkli, Qazançı, Hüseynkəndi,
Qaraqoyunlu, Öküzlü və s., Eçmiadzin qəzasında – Molla Dursun, Hacılar, Zeyvə,
Kiçik kənd, Türkmənli, Molla Bədəl, Saatlı və s.
Qərbi Azərbaycan ərazisində (yəni indiki Ermənistan Respublikasının
ərazisində) çoxlu sayda məscidlər, mədrəsələr, məktəb-məscidlər, xanəgahlar,
karvansaralar və s. dini, ictimai binalar mövcud olmuşdur.1918-ci ilə qədər İrəvan
şəhərinin özündə Qədim şəhər məscidi, Göy məscid, Hacı Novruzəlibəy məscidi,
Hacı İmamverdi məscidi, Mirzəsəfibəy məscidi, Hacı Cəfərbəy məscidi fəaliyyət