AZƏRBAYCAN DÜNYA ƏDƏBIYYATİNDA Beynəlxalq Simpoziumun materialları
70
ve izlerdim. Semeni tabaklar
ı kışın bittiğini haber verirdi. Şömine son
renkli günlerini yaşardı. ”
1
“Evet Nevruz sofrası çok önemliydi. Yılın değiştiği ânı birlikte
bek
lemenin heyecanı, hediyeler, gezintiler, sürpriz misafirler ve rengâ-
renk sofra… Şekerbura, sütlü baklava ve goğalları annem mutlaka kendi
elleriyle pişirmek isterdi. Kavurga, kos, iğde kurusu, kişniş, kuru geval
oval kaselerle getirilirdi.
Ağabeyim Nadir çok sevdiği için alca turşusu da
olmalıydı mutlaka. (…) Önceden yeşertilen çimenlerin etrafından kırmızı
kurde
le geçirerek bağlardı annem. Nevruz için yeşertilen buğdaya semeni
derdik.
Semeni en gerekli olanıydı. (…) Balığı unutuyordum az kalsın,
kavanozda ba
lık konulmalıydı sofraya. Kırmızı, uzun burunlu balıklar.
Nevruz Bay
ramı için baştan aşağı yeni giysilerle donanırdık. Bayramda
hepi
nize yeni ayakkabı almamız şart, derdi annem. ”
2
Nahide,
sürgündeki eşinin yolunu gözlemekteyken tanımadığı bir adam ka-
pısını çalar ve eşinin ertesi gün gelen trenle geleceği müjdesini verir. Bu haberi
alan Nahide çok heye
canlanır. Ertesi günü iple çeker, ama haber asılsız çıkar. Bu
acıyı tek başına kaldıramayacağı için iş arkadaşı, sırdaşı Gülbeniz’in yanına gider.
Bu esnada bir Azerbaycan türküsünü hatırlar. Türküden alınan bu bölüm de kül-
türel bir unsur olarak zikredilebilir:
“İlkbahar geldi
Turnalar geldi
Tek sen gelip çıkmadın
Harda kalmışsan”
3
Nahide,
babasının kurşuna dizilmesi ve eşinin sürgüne gönderilmesinin ar-
dından aklını yitirir gibi olmuş, üç yıl akıl hastanesinde tedavi görmüş, sonrasında
da her şeyi elinden alındığı için-evi, eşyaları, işi-sokak süpürgecisi olarak hayatına
devam etmek zorunda kalmıştır. Yazar, onun yaptığı iş vasıtasıyla Bakü’nün çeşitli
mekânlarını da hikâyesine yerleştirir. Ahundov Parkı, Dilara Aliyeva Sokağı, Ker-
belayi Abdulla Mescidi bu mekânlara örnek olarak zikredilebilir.
Cihan Aktaş’ın Azize’nin Son Günü adlı hikâye kitabındaki Azerbaycan
kültürüne ait unsurları altı ana başlık altında tasnif etmek mümkündür:
1-
Azerbaycan’la ilgili efsanelerden bahseden hikâyeler: “Azize’nin Son
Günü”
2-
İçinde edebî eserlerden alıntıların olduğu hikâyeler: “Azize’nin Son
Günü”,
“Nesimi’nin Dönüşü”, “Yarım Çarşamba”
3-
İçinde halk türkülerinden bölümlerin geçtiği hikâyeler: “Yeşil Dallı
Küçeler”,
“Portakal Bahçesi Işığı”
1
a. g. e. , s. 113.
2
a. g. e. , s. 118.
3
a. g. e. , s. 123. (Cihan Aktaş, bu türküyü Sehavet Memmedov’un sesinden dinlediğini ifade
etmiştir.)
AZƏRBAYCAN DÜNYA ƏDƏBIYYATİNDA Beynəlxalq Simpoziumun materialları
71
4-
Halk kültürünün önemli kaynakla
rından biri olan halk âdetlerinden
bahseden hikâyeler:“Yarım Çarşamba”, “Portakal Bahçesi Işığı”
5-
Azerbaycan’daki sofra kültürünü, çay demleme
ve çay içme usullerini
yansıtan hikâyeler: “Yeşil Dallı Küçeler”, “Yarım Çarşamba”
6-
Azerbaycan’ın mimarî yapısından ve tarihî eserlerinden bahseden
hikâyeler: “Yeşil Dallı Küçeler”, “Yaralı Kür Şad”, “Portakal Bahçesi
Işığı”
Bu tebliğin amacı, bir Türk yazarının gözünden Azerbaycan Türklerine ait
kültürel unsurlara yeniden bakmaktır. Yazarın hikâyelerinde dikkati çeken en
önemli husus,
hikâyelerin sıcak ve samimi oluşudur. Cihan Aktaş, Azerbaycanlı bir
yazar gibi gözlem yapmış ve bu gözlemlerini okuyucusuna tarafsız ve sıcak bir
dille aktarmıştır. Bunda, dört yıla yakın bir süre Azerbaycan’da yaşamış olmasının
etki
si olduğu muhakkaktır. Yazar da görüldüğü üzere bu imkânları fazlasıyla
kullanmış, Azerbaycan kültürünü hikâyelerine başarıyla taşımıştır.
THE ELEMENTS OF AZERBAİJANİ CULTURE İN CİHAN
AKTAŞ’S NOVEL THE LAST DAY OF AZİZE
Summary
In this paper, t
he elements of Azerbaijani Culture in Cihan AKTAŞ’s novel The
Last Day of Azize will be examined.
Cihan Aktaş, in the tales of his this novel, refers to
many elements of Azerbaijani culture such as traditions and customs, meals, and elements
of folk literature.
The writer, in his novel named The Last Day of Azize,
cites ‘Kız Kalesi’, one of the
most important symbols of Baku, and legends about this castle.
Kız Kalesi is shaded almost
as a hero in the novel.
The second story of the book has the title ‘Yeşil Dallı Küçeler’. In
this story, folk songs, an important part of folk culture, become an instrument which is used
to express a love story. The young hero of the tale, Sehavet Memmedov, cries for his love
which he left behind while listening to the folk song
“Küçelere su sepmişem”. The hero of
the tale named ‘Nesimi’s Returning’ is a writer whotries to compose a writing about the
poet Nesimi. The aim of the writer is to write a play which portrays Nesimi, an important
poet of Azerbaijani culture, again in today’s world. The hero of the tale named ‘The Light
of Orange Garden’, while waiting for her husband who was banished, tries to find solace in
preparing a meal according to the traditions in Nevruz.
The aim of this paper is to take a look at the cultural elements of Azerbaijani culture
again, from the perspective of a Turkish writer. The most important point which calls
attention in the tales of the writer is the tales being warm and sincere. The writer of the tale,
Cihan Aktaş, observes life like an Azerbaijani writer and quotes these observations to his
readers with objective speech.
Key words: Azerbaijan, culture, history, customs, legends, folk songs