36
çoxlu var-dövlət əldə edir. Nəticə etibarı ilə şah bu hədiyyələrin bir hissəsini böyük
bir dünyanı—sarayı təşkil edən şəxslərin hamısına yeni il hədiyyəsi verməyə
xərcləyir. Bütün bayram günləri şah böyük əyanlarla xoş rəftar edir. Böyük əyanlar
da öz növbələrində öz evlərində bu cür edirlər. Çünki onlar günün qalan hissəsini
öz evlərində keçirir, adamları qəbul edir, həmçinin özlərinə tabe olan adamlardan
hədiyyələr qəbul edirlər. Belə ki, bu, Şərqdə dəyişməz qanundur: aşağı vəzifədə
olanlar ali vəzifə sahiblərinə, kasıblar varlılara hədiyyə verirlər. Bir sözlə, bu adət
əkinçidən şaha qədər davam edir.
Səh.—285. Əgər bacara bilsələr, dindarlar bayramın birinci gününü öz
mənzillərində allaha ibadətlə keçirirlər. Onlar sübh çağı bütün bədənlərini su ilə
yuyurlar. Sonra tərtəmiz paltar geyirlər, qadınlardan nəfsini saxlayırlar, adət üzrə
həmişə oxuduqları duaları oxuyurlar, günün qeyri-adiliklərini mədh edirlər. Quran
və başqa dini kitabları oxuyurlar. Bütün bunlar allaha ibadət vasitəsilə yeni ilin
xoşbəxtlik gətirəcəyinə onlarda inam yaradır.
Öz dövrünə görə pərəstiş edilən başqa adamlar tamamilə başqa cür hərəkət
edirlər. Bayram günləri var-yoxlarını ortaya töküb, onları saymaqla keçirirlər. Öz
var-dövlətinə heyran olan adamlar bundan hədsiz zövq alır, bunu öz fikirlərində
bolluq və firavanlıq ilinin yaxşı bir əlaməti kimi başa düşərək sevinirlər. Başqa bir
şey də yeni il bayramının təntənəli olduğu qədər məşhur olmasına çox kömək edir.
Bu, Məhəmmədin varisi Əlinin xatirəsinin yad edilməsi ilə əlaqədardır.
Məhəmmədilər belə hesab edirlər ki, Məhəmməd peyğəmbər öz ordusu qarşısında
yazda, gecə-gündüzün bərabərliyi günündə Əlini varisi elan etmişdir. Digər dini
bayramların ay təqviminə əsasən keçirilməsinə baxmayaraq, təkcə bu bayram—
Əlinin peyğəmbərin varisi elan edilməsi bayramı günəş təqvimi ilə yeni ilin birinci
gününə düşür. Onların fikrincə, burada dörd əlamət vardır.
Bahar əlində tutduğu piyaləyə bənzər lalə ilə gəlir.
Bahar Nəcəfdəki şahın (bu Əlidir) qəbri üstünə şəfəq damcıları səpmək
üçün gəlir.
Baharın belə bir günündə Əli peyğəmbər taxtına əyləşmişdir.
O, (Əli nəzərdə tutulur — V. A.) ilin bu gününə həsr edilmiş bayramı
şöhrətli bayrama çevirmişdir.
Səh—286. Rəhmətlik ikinci şah Abbas ölümündən bir az əvvəl əmr etmişdi
ki, hər dəfə günəşin doğmasını on iki evin on ikisində də (on iki imamın qəbri
nəzərdə tutulur—V. A.) musiqi alətlərinin müşayiəti ilə təntənəli surətdə bayram
etsinlər. Deyilənlərə görə, farslar əvvəllər bunu ediblər. Onun vaxtsız və qəfil
ölümü bu qədim təcrübənin həyata keçirilməsinə mane oldu.
25 mart (1673) o, (İrivan bəylərbəyi nəzərdə tutulur—V. A.) mənə xəbər
göndərdi. Ordan-burdan çox söhbət etdikdən sonra ikilikdə qaldıq. Belə yoxsul bir
zamanda məni Səfəvilərə gətirib çıxaran məhəbbətin müqabilində hirsləndiyini
söylədi. O deyirdi ki, gətirdiyim daş-qaşdan heç nə çıxmayacaq, şah belə şeyləri
qətiyyən sevmir. Daha ikinci Abbasın zəmanəsi deyil, artıq həmin dövr keçmişdir,
37
hazırkı şah məndən heç bir şey almayacaq, olsa-olsa mən onları sarayda zor-bəla
ilə üç min pistola sata bilərəm. Nəhayət, bunları məni ruhdan salmaq üçün
demədiyini, saatımın açıq vaxtı olduğunu fikirləşib hərəkət etməyimi, səh.—287.
gətirdiklərimi satmaq fürsətini əldən verməməyimi qeyd etdi. Əgər mən sərfəli
qiymətə satmaq istəsəm, on min ekü məbləğində qaş-daş almaq fikrində olduğunu
söylədi. Bəylərbəyinin bu söhbət vasitəsilə hara döyəclədiyini bildim. Bu, nə qədər
xeyirxah və doğru fikir olsa da, mənim işlərimə qayğı göstərməsindən daha çox
onun şəxsi marağından irəli gəlirdi. Mən ona ürəkdən təşəkkür etdim. Mənə
xatırlatdığı dəyişikliyin doğru olduğu ilə razılaşdığımı bildirdim. Onları satmaq
ümidimi itirmədiyimi, əlahəzrətdən doğruculluq gözlədiyimi dedim, əlahəzrət
rəhmətlik atasının əmri ilə bu böyük səyahətə çıxdığımı, qaş-daş gətirdiyimi
qiymətləndirəcəkdir. Lakin onun mənə göstərdiyi xeyirxahlıq və qayğıya bələd
olduğum üçün yükümə xələl gətirməyəcək şəkildə qaş-daş satmaq qərarına gəldim,
həm də onunla heç kəslə mümkün olmayan tərzdə alver edə bilərdim.
Bəylərbəyi söhbətimizin əvvəlindən mənə çoxlu vədlər vermişdi. Məni
əmin etmişdi ki, saraydakı oğlanlarının və etibarlı dostlarının himayəsində
olmadığım üçün onlara xüsusi göstəriş verəcəkdir. Nəhayət, kənara qoyduğu
şeyləri gətirməyi əmr etdi. Mənim sözümün üstündə durub-durmadığımı bilmək
üçün nəsə bir şey dəyəri az olan sikkələr, zərgərlik məmulatları almaq istədiyini
dedi. Bu yol qətiyyən xoşuma gəlmirdi. Bundan yaxşıca qazanacağına onu əmin
edərək təklif etdim ki, alveri iki dəfəyə deyil, bir dəfəyə etsin. Sonra ona yalvardım
ki, xırda sikkələri deyil, iri sikkələri alsın. O, nə bir dəfə alver etmək, nə də iri
sikkələri almaq təklifimi qəbul etmək imkanına malik olmadığını dedi. Mənim
cəsarətimi başa düşdüyü üçün, məni əmin etdi ki, onun hərəkəti səmimidir.
Səh.—288. Belə etməkdə məqsədi mənim baha satıb-satmamağımı
yəqinləşdirmək istəməsidir. Müxtəlif görünüşdə olan qırx ədəd saata qiymət
qoyduq. Ona daha çox şey satmaq, onun etibarını qazanmaq üçün bunları ona
sərfəli qiymətə satdım. O, məni xəzinədarının yanına pul almaq üçün göndərdi.
Mənə çatacaq pulları sayarkən, bəylərbəyinin özü ora gəldi. Əlində qızıl suyuna
çəkilmiş, dağ büllurundan hazırlanmış böyük bir güzgü tutmuşdu. O, həmin
güzgünü ona göstərdiyim şeylərdən ayırıb kənara qoydurmuşdu. Mənə dedi ki,
saatın açıq vaxtına düşdüyündən, həmin güzgünü də almaq lazım gəlir. Mən onu
beş yüz eküyə satdım. O, mənə həmin pulu və yerdə qalan pullarımı verdi. Dedilər
ki, farslar astrologiyanın hökmünə çox maraq göstərirlər. Bütün xoşbəxt və
bədbəxt hadisələrin səma cisimlərinin təsiri altında baş verdiyinə inanırlar. İki
xeyirxah ulduzun görüşünü onlar xoşbəxt saat hesab edirlər.
Dünyada elə bir mövhumatçı xalq yoxdur ki, alim və bilikli adamları (lap
bu dəlicəsinə olsa da) farsların edə biləcəklərini etsin. Onlar inanırlar ki, hər kəsin
ulduzu vardır. Onların dediklərinə görə ilin bütün günləri xoşbəxt və ya bədbəxt
günlərdən ibarətdir. Onlar danışdıqda bunu qara və ya ağ (qara gün, ağ gün
mənasında—V.A.) sözləri ilə ifadə edirlər. Günün saatları haqqında da belə