69
Əylis şəhəri idi. XVII əsrdə burada 10 min ailə yaşayırdı.
1
Əgər
bu rəqəmin reallığını qəbul etsək və hər ailədə orta hesabla 5
nəfərin yaşadığını nəzərə alsaq, göstərilən dövrdə Əylisdə təx-
minən 50 min nəfər adamın yaşadığını söyləyə bilərik. XVII əsr-
də Əylis şəhərinin yüksəliş dövrü keçirdiyini digər mənbələr də
təsdiq edir. Hətta XVII əsrin sonlarında ümumi iqtisadi tənəzzül
şəraitində belə, bu şəhər öz ticarət əhəmiyyətini itirməmişdi.
Culfa şəhəri dağıldıqdan sonra Əylis şəhərinin ticarət əhəmiy-
yəti daha da artdı. Əsrin sonunda burada yeni bazar və
karvansaranın tikilməsi
2
də yuxarıda deyilən fikirləri bir daha
sübut edir.
Naxçıvan bölgəsinin digər şəhərlərindən fərqli olaraq Əylis
şəhəri, ölkəni bürümüş iqtisadi tənəzzülə və dəfələrlə yadelli
işğalçıların hücumlarına məruz qalmasına baxmayaraq, XVIII
əsrin ortalarınadək öz əhəmiyyətini qoruyub saxlaya bilmişdi.
Nadir şahın ölümündən sonra, keçmiş Səfəvilər dövlətinin əra-
zisini bürümüş qanlı müharibələr bu dəfə Əylis şəhərindən də
yan keçmədi. Məhz XVIII əsrin ortalarında Əylis şəhəri tama-
milə dağıdılmış, şəhər ticarət və sənətkarlıq mərkəzi kimi öz
əhəmiyyətini itirmişdi. Mənbələrin verdiyi məlumatdan aydın
olur ki, 1751-1752-ci illərdə Azərbaycanın cənub vilayətlərində,
hakimiyyət uğrunda mübarizə aparan Azad xan Kartli-Kaxetiya
çarlığına hücum edərkən,
3
yolüstü Əylis şəhərini də mühasirəyə
almışdı.
4
Şəhər əhalisi düşmənə ciddi müqavimət göstərsə də,
uzunmüddətli mühasirəyə tab gətirməyib, nəticədə məğlubiyyətə
uğradı. Şəhəri ələ keçirdikdən sonra Azad xan əhalinin xeyli
hissəsini qırdı, şəhərin özünü isə yerlə yeksan etdi
5
. Sonralar
1
İ.Şopen. Göstərilən əsəri, s. 869.
2
Дневник Закария Акулисского. - Ереван, 1939, с. 121.
3
С.М.Алиев. Междоусобные войны и борьба за верховную власть в
Иране после распада империи Надир шаха. Bax: Иран. История и
культура в средние века и новое время. М., 1980, с. 42; Г. Кикодзе.
Ираклий II. Тблиси, 1945,с. 33-35.
4
Azərbaycan MDTA, f. 24, I siyahı, 358-ci sənəd, v. 6.
5
Yenə orada.
70
Əylis şəhərinin yerində onun ticarət və sənətkarlıq ənənələrini
qismən davam etdirən üç böyük kənd — Aşağı Əylis, Yuxarı
Əylis və Varakort kəndləri meydana gəldi.
1
XIX əsrin əvvəl-
lərində tərtib olunmuş təsvirlərdən aydın olur ki, adları çəkilən
hər üç kənddə əhalinin başlıca məşğuliyyəti ticarət və sənət-
karlıq olmuşdur.
2
Naxçıvan bölgəsinin ən böyük şəhəri sayılan Naxçıvanın da
tarixi faciəli olmuşdur. XVI əsrin sonu — XVII əsrin əvvəllərin-
də, yeni qüvvə ilə qızışan Səfəvi-Osmanlı müharibələri nəticə-
sində, şəhər xeyli dağıntıya məruz qalmışdı. Onu da qeyd et-
məliyik ki, XVII əsrin əvvəllərində gedən müharibə zamanı
Naxçıvan həm Səfəvi, həm də Osmanlı qoşunları tərəfindən
dağıdılmışdı.
Naxçıvanın strateji əhəmiyyətini yüksək qiymətləndirən Şah
I Abbas, ilk əvvəl, bu şəhəri öz ordusunun dayaq məntəqəsinə
çevirmək qərarına gəlmişdi.
3
Lakin türk ordusunun hücumlarına
tab gətirə bilməyən Səfəvi qoşunları, Naxçıvanı tərk etməyə
məcbur olmuşlar. Düşməni hər hansı ərzaqdan məhrum etmək
məqsədi ilə Səfəvi qoşunları, şahın əmrinə əsasən, geri çəkil-
məmişdən əvvəl, şəhərdə və bütövlükdə bütün vilayətdə böyük
dağıntılar törətdilər. Bəzi mənbələrin verdiyi məlumata görə,
1605-ci ildə Naxçıvan şəhərindən və bölgəsindən 70 min adam
İranın içərilərinə sürgün edilmişdi. «Böyük sürgün» adı almış
tədbir zamanı Azərbaycanın digər yerləri kimi, Naxçıvan bölgə-
sinin şəhərləri, ilk növbədə Naxçıvan şəhərinin özü, sözün hə-
qiqi mənasında, xarabalığa çevrilmişdi. Bu dövrün hadisələrin-
dən bəhs edən mənbələrdən birində göstərilirdi ki, həmin böl-
gədə Naxçıvandan tutmuş Vana qədər bir dənə də olsun yaşayış
evi salamat qalmamışdı.
4
1
Azərbaycan MDTA, f. 24, I siyahı, 358-ci sənəd, v. 57-109.
2
Yenə orada, v. 57-109.
3
А.А.Рахмани. «Тарих-и алам-арайи Аббаси» как источник по истории
Азербайджана. - Баку: Элм, 1960, с. 99.
4
И.П.Петрушевский. Азербайджан в XVI-XVII вв. Сборник статей по
истории Азербайджана вып. I. 1949, с. 278.
71
XVII əsrin 30-cu illərində Naxçıvan şəhəri yenidən böyük
dağıntıya məruz qaldı. 1635-ci ildə Mehmed paşanın başçılıq
etdiyi türk qoşunları hələ bərpa olmağa macal tapmayan şəhəri
ələ keçirib, yenidən dağıtdılar.
1
Məlumdur ki, yüz ildən çox davam edən Səfəvi-Osmanlı
müharibələri 1639-cu ildə sülh bağlanmaqla nəticələndi. Ölkə-
nin digər yerləri kimi, Naxçıvan bölgəsinin şəhərlərinin də bər-
pası üçün əlverişli şərait yarandı. Lakin Səfəvi-Osmanlı müha-
ribələri dövründə şəhər həyatına elə ağır zərbə vurulmuşdu ki,
XVII əsrin ikinci yarısında hərbi əməliyyatların kəsilməsinə
baxmayaraq onu tam bərpa etmək mümkün olmamışdı. Bu ba-
xımdan əsrin ortalarında Azərbaycanda olmuş türk səyyahı Öv-
liyə Çələbinin məlumatları xeyli təəccüb doğurur. O yazır ki,
türk işğalından sonra «bu yerlər xeyli abadlaşmışdır. Şəhərdə
10200 ev, 70 məscid və 40 ibadətxana, 20 karvansara, 7 hamam
və 1000-ə yaxın dükan vardı».
2
Türk səyyahının verdiyi bu
məlumatlar, digər mənbələrdə göstərilən məlumatlarla nəinki
uyğun gəlmir, hətta müəyyən qədər ziddiyyət də təşkil edir. Belə
ki, Övliyə Çələbidən xeyli sonra - 1664-cü ildə Azərbaycanda
olmuş fransız səyyahı Tavernye Naxçıvanın vəziyyətini təsvir
edərək yazırdı:
«Naxçıvan çox böyük şəhərlərdən biri olmuşdur. O, Sultan
Murad tərəfindən dağıdılmışdır. Orada çoxlu miqdarda gözəl
məscidlərin xarabalıqları görünür».
3
Tavernyedən təxminən on il sonra Azərbaycanda olmuş di-
gər fransız səyyahı Şardenin məlumatı Övliyə Çələbinin yazısını
təkzib edir. Onun yazdığına görə, bu dövrdə Naxçıvan şəhərinin
ancaq mərkəzi hissəsi tikilib bərpa edilmiş, yerdə qalan hissəsi
isə hələ xaraba vəziyyətdə qalmaqda davam edirdi.
4
Şardenin
verdiyi məlumatdan aydın olur ki, vaxtı ilə 30 min ailənin
1
R Məmmədov. Göstərilən əsəri, e. 136-137.
2
Эвлия Челеби. Книга путешествие (Извлечения из сочинения
турецкого путешественника XVII). Вып. З. - М., 1983, с. 114115.
3
Sitat R.M.Məmmədovun göstərilən əsərindən götürülmüşdür (s. 137).
4
Путешествие Шардена. Тифлис, 1902, с. 12.
Dostları ilə paylaş: |