Abbasqulu NƏCƏFZADƏ
Sənətşünaslıq üzrə fəlsəfə doktoru, dosent
Azərbaycan Milli Konservatoriyasının müəllimi
e-mail: a.najafzade@yahoo.com
BİR DAHA QOLÇA QOPUZ ÇALĞI ALƏTİ HAQQINDA
Xülasə
Məqalədə qolça qopuz haqda məlumat verilir. Aparılan araşdırmalarda bu gü nə qədər
eyniləşdirilən ozan və qolça qopuzun fərqli çalğı alətləri olduğu mü əy yənləşdirilmişdir.
Mə qa lədə həm də qolça qopuzun yeni variantı təqdim olunur.
Açar sözlər: “Dədə Qorqud kitabı”, Əbdülqadir Marağalı, ozan və qolça qopuz çalğı
alətləri
ONCE AGAIN ABOUT OF MUSICAL INSTRUMENT
GOLCHA-GOPUZ
Summary
The article talked about the ancient musical instrument golcha-gopuz. Recent stud-
ies have shown differences between musical instruments ozan and golcha-gopuz that
previously to this day considered the same musical instruments. Also in the article the
author presents a new version of this musical instrument.
Key words: “The Book Dede Gorgud”, Abdulgadir Maraghali, musical instru ments
ozan and golcha-gopuz.
ЕЩЕ РАЗ О МУЗЫКАЛЬНОМ ИНСТРУМЕНТЕ
ГОЛЧА-ГОПУЗ
Резюме
В статье говориться о древнем музыкальном инструменте голча гопуз. Пос лед -
ние исследования показали различия между инстрментами озан и голча-гопуз, что
ранее до наших дней считалось одинаковыми инструментами. Также в статье авто-
ром представлена новая версия этого инструмента.
Ключевые слова: “Книга Деде Горгуд”, Абдулгадир Марагалы, музыкальные
инструменты озан и голча гопуз.
Məsələnin qoyuluşu. Erqologiya sahəsində ozan və qolça qopuz çalğı
alətləri təhlilə cəlb edilmiş və elmi baxımdan araşdırılmışdır.
İşin məqsədi. Ozan və qolça qopuz çalğı alətlərinin həm etimoloji,
həm də morfoloji baxımdan əsl mahiyyətini açıqlamaqdır.
Türk dünyasının ən qədim çalğı alətlərindən biri də qolça qopuzdur.
Qopuz türklərin and yeri olmuş, bu baxımdan alət bayraq, sancaq, çörək,
2014/
I
113
xütbə, sikkə və s. rəmzlər kimi müqəddəs tutulmuşdur. Hətta, əlində qo -
puz olan düşmənə toxunulmamış, qopuz xatirinə onu əfv etmişlər. Bunun -
la bağlı “Dədə Qorqud kitabı”nda Əgrək yatmış Səgrəyi tutmaq istərkən
belindəki qopuzu götürüb, çalaraq oxuyur. Səsə ayılan Səgrək deyir: “Qı -
lın cının belçağına yabışdı kim, bunı çırpa, gördi kim, əlində qopuz var.
Aydır: “Mərə kafər, Dədəm Qorqud qopuzı hörmətinə çalmadım, – dedi,
– əgər əlündə qopuz olmasaydı, ağam başiçün, səni iki parə qılurdım,” –
dedi. Çəkdi qopuzı əlindən aldı” (1, 164).
Göründüyü kimi, qopuz müqəddəs çalğı aləti olduğu üçün burada, hət -
ta düşmənin (əslində doğmaca qardaşı olan Əgrəyin) əlində qopuzu gör -
dükdə rəqibi onu öldürmür. Sonra söhbətləşdikdə məlum olur ki, onlar
doğmaca qardaşlardır.
Qolça qopuzu bir sıra tədqiqatçılar da müxtəlif mövqelərdən araşdır -
mışlar. Nümunə üçün Teymur Bünyadov (2, 182-184), Səadət Abdul -
layeva (3, 64-77), Fəttah Xalıqzadə (4, 34-40), Məcnun Kərim (5, 62-63),
Məhərrəm Qasımlı (6, 40-43), bu sətirlərin müəllifi (14, 121) və başqa
alim lərin əsərlərini qeyd edə bilərik.
Yaranma tarixi. Ozanların ayrılmaz aləti olduğundan, qolça qopuzun
adı “Dədə Qorqud kitabı” dastanında daha çox hallandırılır. Professor
S.Ab dullayeva yazır: “Rəvayətə görə, qopuzu yaradan elə Dədə Qor qu dun
özü olmuşdur” (3, 64). Bir sıra arxeoloji, tarixi mənbələr təsdiqləyir ki,
Dədə Qorqudun yaşadığı dövrdən (təxminən VII-X əsrlər) çox-çox əv vəllər
qopuz alətindən türk ellərində istifadə edilmişdir. Lakin oğuz el lə rində bu
qopuzlar quruluşca və istifadə qaydalarına görə bir-bi rin dən fərqlənmiş,
müxtəlif formalarda olmuşdur. Dastanda qopuzun adı çə kilən növünü isə
məhz Dədə Qorqudun özünün yaratmasına heç bir şübhə yoxdur.
Bəzi mütəxəssislər arxeoloji mənbələrə istinadən telli, mizrabla səslən -
di rilən qopuzun ən azı 8 minillik tarixi olduğunu bildirirlər (7, 4).
Azərbaycan ərazisində aerofonlu (nəfəslə səsləndirilən), xordofonlu
(səs mənbəyi teldən alınan), membranofonlu (səs mənbəyi dəridən alınan)
və idiofonlu (özənsəsli) alətlərdən ən azı 8 min il bundan əvvəl geniş isti-
fadə edilib. İndiki İran ərazisində, Cənubi Azərbaycanın (Şuş dağının ətə -
yində, qədim Akbatan – Həmədanın cənub-şərqində yerləşən) Cığamış
şə hərində arxeoloji qazıntılar zamanı 8 minillik tarixə malik gildən hazır-
lanmış qab (şək. №1) tapılıb (7, 4).
Orta əsr mənbələrində – “Surətüləra”, “Hududul-aləm minəl-məşriq
iləl-məğrib” tarixi və coğrafi kitablarda Cığamış, Akbatan, Həmədan və
digər qədim şəhərlər Azərbaycan xəritəsinə daxildir.
2014/
I
114
Şək. №1 Cığamış
Qabın üzərində bir sıra çalğı alətlərinin ifaçılarının təsvirləri həkk edil -
mişdir: çəng (telli, arfayabənzər); qopuz (telli, tənbura və ya qopuza bən -
zər); qoşanağara, dəf (və ya qavalabənzər), təbil kimi zərb alətləri; buy -
nuz formalı nəfəs aləti və eləcə də müxtəlif ölçülü kasalar. Bu tapıntı haq -
qında YUNESKO-nun “Peyam” jurnalında geniş məlumat verilmiş və hə -
min mənbə filologiya elmləri namizədi (indi – filologiya üzrə fəlsəfə dok-
toru*) Əbülfəzl Hüseyninin “Orkestrin ulu babası” adlı məqaləsində də öz
əksini tapmışdır. Ə.Hüseyni qeyd edir ki, 1961-1966-cı illərdə Çikaqo
Universitetinin (ABŞ) Şərq dilləri üzrə professoru, arxeoloq Hilen Kantur
(əslində Helen C. Kantor – A.N.) və Cığamışda qazıntıya başçılıq edən
Kaliforniya Universitetinin Orta Şərq dilləri üzrə mütəxəssisi, professor
Pinas Delokaz bu tapıntı ilə elm aləmində, bəşər tarixində əvəzsiz bir kəşf
etmişlər. AMEA-nın müxbir üzvü, tarix elmləri doktoru, professor Vəli
Əliyev də ulu babalarımızın həmin dövrdə gil qablar hazırlamağa nail ol -
duqlarını bildirir (8, 39).
_______________
* Sovet dövründə, eləcə də yaxın keçmişdə SSRİ ərazisində ilkin müdafiə etdikdə
alimlərə müvafiq elmi sahə üzrə “elmlər namizədi” alimlik dərəcəsi ve rilirdi. Lakin
2010-cu ildən etibarən Azərbaycan Ali Attestasiya Komissiyasının qərarı ilə “namizəd”
sözü müvafiq sahə üzrə “fəlsəfə doktoru” sözləri ilə əvəz olunmuşdur. Məqalədə bundan
sonra “namizəd” sözü əvəzinə müvafiq sahə üzrə “fəlsəfə doktoru” sözündən istifadə
olu na caq.
2014/
I
115
Dostları ilə paylaş: |