69
yinnən baxanda görür kün, bu, o gün gördüyü döydü. Qız ya-
man qorxur.
Döy deer:
– Ay qız, aç qapını. Qardaşıngil sənə mənnən üzüh gön-
dərif.
Qız qapını aşmer. Döy deer ki, qapını aşmersan, onda
haçarın deşih yerinnən barmağın
ı
ın birini çıxart, görəh üzüh
barmağın
ı
a olurmu. Qız döyə inanıf barmağını deşihdən o biri
tərəfə çıxarder. Döy tez qızın barmağını ağzına alıf onun qa-
nını sourmağa başdeer. O qədər sorur ki, axırda qız özünnən
geder. Döy də qızı ölmüş bilif qayıdıf geder. Qardaşdar oydan
qayıdellar. Gələndə görüllər kin, qapı bağlıdı. Qardaşdar deer
ki, görən bajımız harya gedif. Kiçih qardaş aynadan içəri tü-
şür. Görür kün, bajısı yıxılıf yerə. Tez bajısını qucağına alıf
krəvətin üsdünə qoyur. Son
ı
ra da qapını açıf qardaşdarını ça-
ğırer. Qardaşdarı gəlif içəri keçəndə görüllər bajıları özünnən
gedif. Tez bajılarının üzünə su-zad vuruf ayıldellar. Qız başı-
na gələn əhvalatı qardaşdarına söylüyür. Qardaşdarı deer ki,
yaxşı, döy, gör indi biz sənin başına nə oyun açajıyıx. Qardaş-
dar belə fikirrəşellər ki, döyü qonax çağırsınnar. Döyü qonax
çağırellar. Qardaşdar qapının ağzında dərin quyu qazdırellar.
Üsdünə də xalı salellar. Döy gəler. İçəri keşməh isdiyəndə xa-
lıynan baravar quyuya tüşür. Qardaşdar bajılarının intiqamını
döydən alellar. Döyün üsdünə daş, torpax atellar. Döy ölür.
Qardaşdarı bajısına tafşırellar ki, heçavax bu quyunun üsdünə
su tökmə. Qız deer kin, yaxşı, heçavax tökmərəm.
Bir gün qız saçını yuuf suyunu quyunun üsdünə tökür.
Bir gün qız görür kün, bu quyunun üsdünnən yeddi dənə gül çı-
xer. Qız gülləri qopardıf içəri gətirer, gül qavına qoyur. Eşiyə
çıxer ki, su gətirif güldana tökə. Eşiyə çıxıf içəri girəndə görür
kün, güllərin yeddisi də yeddi qız oluf. Qardaşdarı qayıdanda
görüllər ki, öylərində yeddi qız var. Bajılarınnan soruşullar ki,
70
bu noolan işdi? Qız deer ki, siz mənə dediniz quyunun üsdünə
su tökmə. Mən də bilmədim, başımın suyunu tökdüm ora. Or-
dan da yeddi gül çıxdı. Mən də onnarı yığıf güldana qoydum.
Getdim su gətirif güldana töküm. Eşiyə çıxıf, içəri girəndə gör-
düm kü, bu yeddi gül yeddi qız oluf. Qardaşdarı bajılarını dan-
nıyıllar ki, axı biz sənə dedih ki, ora su tökmə.
Qız deer:
– Zərəl yoxdu. Bu yeddi qızın hərəniz birini alın.
Qardaşdarı bu qızdarı alellar. Bir gün bu qızdar qıza baxıf
deellər ki, gəlin bu qıza ilan, qurvağa yidirdəh, qarnı şişsin, biz
də deyəh kin, belə-belə, bajın
ı
ız pis qızdı, boylu çıxıf. Bunnar
qıza zornan ilan, qurvağa yidirdellər. Qızın qarnı şişer. Qardaş-
dar oydan qayıdanda görüllər kin, bajılarının qarnı şişif. Arvat-
darınnan soruşollar ki, bu nədi? Arvatdarı yalannan deellər ki,
belə-belə, bajınız pis çıxıf, boyludu. Böyüh qardaş deer kin,
gərəh bajımızı öldürəh, o, bizim papağımızı yerə vurdu. O biri
qardaşdar da deer ki, hə, bajımızı öldürəh. Kiçih qardaş deer:
– Onu mənə verin
ı
, qoyun
ı
aparım meşədə öldürüm.
Qardaşdarı razı olullar. Kiçih qardaş bajısını götürüf me-
şiyə geder. Az gedellər, çox gedellər, gəlif meşiyə çatellar. Qar-
daşın bajısına yazığı gəler. Bajısına deer ki, mən səni öldür-
müyjəm. Ancax səni burda qoyub gedəjəm. Oğlan bajısının
köynəyini alıf öz kürkünü çıxardıf ona verer. Bir dənə quş tutur.
Quşun başını kəsif qanını bajısının köynəyinə buluyur. Bajısın-
nan vidalaşer. Köynəyi də götürüf geder. Kiçih qardaş gəlif öy-
lərinə çater. Qardaşdarı soruşur ku, nooldu, neynədin
ı
, bajımızı
öldürdün
ı
mü? Kiçih qardaş yalannan deer kin, hə, öldürdüm, bu
da onun qannı köynəyi. Qardaşdar inanellar. Qardaşdarının
arvatdarı sevinillər kin, hə, qızı da öldürtdürdüh. Yoxsa biz nə
iş görsəydih, qardaşdarına xəvərriyəjeydi. Qız üş gün, üş gejə
meşədə aj-susuz qaler. Həmən gün şahın oğlu atasının vəzirin-
nən gəzməyə çıxer. Bunnar meşiyə gəlif çıxellar. Meşənin
71
yanınnan ötüf keçəndə şahın oğlu şam ağacının altında qaraltı
görür. Vəzirə deer kin, orda qaraltı var, gəl gedəh, görəh o, noo-
lan şeydi. Şahın oğlu vəzirnən bir şərt kəsir. Deer:
– Əgər o qaraltı qızıldan, gümüşdən olsa, sənin
ı
, adam
olsa, mənim.
Bunnar razılaşellar. Gəlif şam ağacının yanına çatellar.
Şahın oğlu görür kün, İlahi, burda elə gözəl qız var, elə gözəl
qız var kin, taa nə deyim. Şahın oğlu bu qıza bir könüldən
min könülə aşiq olur. Qızı götürüf öylərinə aparer. Qız qarda-
şı arvatdarının buna verdihləri ilan, qurvağanı söylüyür. Şahın
oğlu ən yaxşı doxturu çağırdıf qızın qarnını təmizdəder. Qız
yenə həmənki kimi sağlam olur. Şahın oğlu qıznan öyləner.
Qırx gün, qırx gejə toy eliyif şaddanellar.
Bir ildən son
ı
ra qızın ekiz oğlu olur. Qızın qardaşdarı
həmişə bunnarın öylərinin qavağınnan oya gedirdilər. Bir gün
qız oğlannarını öyrəder ki, burdan yeddi qardaş keçəjəh. Sizin
hərən
ı
izə bir çuvux verəjəm. Onnarı at əvəzinə minərsiz, əlini-
zə də bir balaja çuvux verəjəm. O da sizin qamçın
ı
ız olar. On-
nar sizin yanın
ı
ızdan gəlif keçəndə siz o sahat kışqırıf deyərsi-
n
ı
iz, can atım, su iç. Uşaxlar belə də eliyillər. Qardaşdar gəlif
keçəndə uşaxlar kışqırıf deellər, can atım, su iç. Qardaşdarın
da uşaxlara qannarı qaynıyır, deellər:
– Əyə, qırışmal, ağaş da su içərmi?
Belə deyəndə böyüh qardaş atdan tüşüf uşaxların yanına
gəlif soruşur:
– Siz kimin uşağısın
ı
ız?
Deyəndə uşaxlar deellər:
– Yeddi dayı ərkəsiyəm, Nardanaxatın körpəsiyəm.
Uşaxlar dayılarına deellər ki, atamgil sizi qonax çağırer.
Uşaxlar bunu deef də gedellər. Qardaşdar səhərsi gün bunnara
qonax gəlellər. Yiif-içənnən son
ı
ra yeddi qardaşın bacısı Narda-
naxatın bijdihnən çayı bunnara özü gətirer. İçəri girəndə qardaş-
Dostları ilə paylaş: |