Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 10. AŞIQ ƏLƏSGƏRLƏ BAĞLI DAHA BİR ƏHVALAT
- 11-12. NÖVRƏS İMAN 11.
265 lər ki, biri saj asıf, belə bizim kimi xamralı, yuxa pişirer. Bu- lar da hamısı qalyan çəkən köhnə kişilər oluf. Bunnar göröy kü, ayə, yolda uşaxlar oynuur da. Uşağın birni çağırır ki, qa- dan ı alım, başın ı a dönüm, get ordan man ı a bir dənə közmü, qormu gəti, bəs qalyanıma qoyum. Uşax deey ki, a dayı, yum- rusunu gətirim, yoxsa yastısını? Deey: – Bala, köz közdü, gəti. Deey: – Yox, dayı, köz köz döyül axı. Qalyanın ı doludusa, yastısını gətirim, üsdə qoy, amma yarımçıxsa, yumrusunu gə- tirim, içinə sal. Bunnar deey ki, ayə, ağlı kəsmiyən bir uşax bizə bu sözü dəənnən son ı ra Ələsgər gör kimdi, onun üsdünə gedirih biz. Deey ki, qardaş, burdan, obşim, qayıtmax lazımdı. Dü- barə 208 də ordan qayıdıllar. 10. AŞIQ ƏLƏSGƏRLƏ BAĞLI DAHA BİR ƏHVALAT Bir gün Aşıx Ələsgər bir aşıxnan – Aşıx Ələsgər kimi aşıxnan qavaxlaşer, deyişellər. Deyişəndə Aşıx Ələsgər bunun dediyi sözə söz tapa bilmer. Deer kin, icazə verin ı bir az eşiyə çıxem. Fikirrəşer dana. Eşiyə çıxanda görör ki, şeytan 209 var ha, onun biri otun başındadı. Gəler deer ki, Səhər vaxdı bir hikmətə uğradım, Desəm, inanmazdar sirri-sübhandı. Yeddi qat qalada daşı daş üsdə, Bir əjdaha o qalada pünhandı. Nə qəddərə baxeram, yoxdu zəbanı İki buynuzu var, bəhri-şeşpərin. 208 Dübarə – təzədən, yenidən 209 Şeytan – ilbiz 266 11-12. NÖVRƏS İMAN 11. Göyçə, Gədəbəy həmişə yaxın oluf. Həm münasibətdər, səmimiyət oluf, həm də məsafə yaxın oluf. İman evdən-eşihdən, hər şeydən bezif, sinir sisdemi pozuluf. Ordan üz tutuf Gədə- bəyə. Gəlif Əyrəvəngə, Arıqırana 210 , şər vaxdı Böyüh Qara- murada 211 çatıf. Orəə-burəə, qismət dəə, gəlif Məhəmmət kişi- nin öyünə. Məhəmmət kişi Kərim kişinin qohumu oluf. Çox namusdu, qeyrətdi bir kişi oluf. O insana baxanda dəərmişdər: “Əə, bu adamnan qırax gəzməh lazımdı”. Elə bir ciddi adam oluf Məhəmmət kişi. Ama açıx deyim, çox qəddar adam oluf. İman gələndə görüf ki, ojax yaney. Gözəl saj çörəyi pişi- riley, ətri bunu vuroy. O tərəfdə alban kilsəsi var, son ı ra onu dağıtdılar, gözəl bir xatireydi. Nəsə, bu, möhkəm ajıfbış. Deey, ayə, elim-ovamdı, xalqımdı. Gəley, gələndə göröy Salatın qarı − Məhəmmət kişinin yoldaşı çörəh pişirey. Gəley, deey: – Ana, axşamın ı xeyir. Deey: – Axşamın ı xeyir, a bala. Kimsin ı , nəçisin ı ? Deey: – Ana, qəriv adamım, qonağım, ajmışım. Deey: – Oğul, qonax Allah qonağıdı, xoş gəlifsin ı . Çörəyin birini isdi-isdi buna verey, şirəli cəmin 212 birinə də nəhrə yağını qoyoy ki, oğul, ala, bunnan düymənc 213 elə də, ye. Bu yağ gəlif buna çatana kimi bu çörəyin birini yiiy. 210 Arıqıran – Gədəbəy rayonunda kənd 211 Böyük Qaramurad – Gədəbəy rayonunda kənd 212 Şirəli cəm – emallı, şirəli qab 213 Düymənc – yemək növü. Qaynar çörəyi yağla bir yerdə əzib qarışdırırlar, yağ çörəyin canına hopur. 267 Nəsə, arvat fikirrəşey ki, İlahi, bu nə gözəl oğlandı. Belə gö- zəl oğlan, amma məlul-müşkül, məyus. Deey: – A bala, san ı a nooluf? Deey: – Ana, niynesin ı , dərdim-azarım özümə bəsdi. Bolhabol eey, belə o qədər doymuşum ki, daa bunun ayrı sözə-söhbətə ehtiyacı yoxdu. Mənnən söz soruşma. Ana, bu gejə vaxdı mən nağayrem, harəə gedem, bir cır-cındır nəyin ı varsa, ver, burda yatem, savah çıxıf gedəjəm. Bu arvat da çörəhcil arvat oluf. Deey, əə, indi bu cavan uşaxdı, bunu nə töyrü qapıdan qoyluyum, nətəəri deyim buna çıx get. Ancax Məhəmmət elə gözünün qavağındeymış Salatının ki, indijə gəlif çıxajax, məni də, bunu da öldürəjəh. Nəsə, mümkün olmoy, oturoy, getmey. Ojağın işığında buna baxey. Baxey ki, əə, üzü tüklü, sayıl 214 sufatında. Di gəl, gözdərinnən nur yağey, elə bir nurani oğul. – Oğul, kimsin ı , nəçisin ı , hardansın ı ? Orda deey ki, mən Ələsgərin qardaşı oğluyum. Mənim başıma belə bir əhvalat gəldi, belə oldu, belə oldu. Evdən- eºihdən didərgin çüşməyin hamısını buna nağıl eliyif. Arvat baxey ki, əə, nə namusdu, qeyrətdi oğuldu, nə gözəl insandı, nə gözəl kişinin oğludu bu. Deey, cəhənnəmə olsun, Məhəm- mət məni öldürsə də. Çörəyin birini də verey buna. Çörəyin birini də yiiy. Ona kimi Məhəmmət gəley çatey. Baxey ki, əə, bir cavan adam, Salatın çörəh pişirey, bu da oturuf burda. Deey ki, yaxşı, ay oğul, kimsin ı , nəçisin ı ? Deey ki, belə-belə. Təfsi- latınnan olmasa da, az-maz, dərd-azarınnan danışey bu kişiyə. Yenə bunu qane eləmey. Deey: 214 Sayıl – evsiz-eşiksiz, kimsəsiz 268 – Xoş gəlifsin ı , səfalar gətirifsin ı . Göyçə elinə, Göyçə camahatına bizim böyüh hörmətimiz var. A Salatın, isdi su qoy, o üzqırxanı da gətir, görösün ı mü nə gözəl oğlandı, bunun üzünü qırxajam. İmana da Allah-taaladan hax vergisi verilifbiş. Buna agah olur. Məhəmmət munun bir üzünü savınneey. Başdeey, qırxıf bura çatanda (söyləyici əli ilə boğazına işarə edir – top.), göröy ki, bir əlini saxladı. (Bunu o vaxdı nənəmgildə man ı a rəhmətdih Kərim kişi söyləmişdi). Nəsə, deey, yönünü belə çöyürdü, − bizdə Haça qəya deellər, Qiblə istiqamətində- di, − neynədi, nağayrdı, Salatın da quruyuf qalıf, tərpənə bil- mey. Qayıtdı gəldi, isdədi üzünün o biri tərəfini də savınna- sın, İman tez əəğa qalxdı, dedi: – Əmi, özün ı ə də qurvan olom, balaların ı a da, çörəyin ı ə, süfrən ı ə də. Çörəyin ı i yidim, man ı a halal elə, bir balaca darıx- dım, qoy bir külək vursun məni, qayıdaram. O vaxdı indiki kimi döyüldü ha, işıx yoxdu. Rəhmətdih İman çölə çıxey. Məhəmmət gözdööy ki, indi qonax gələjəh. Sən demə, ülgüşnən bunun boğazının altına çatan kimi vura- jeymış. Bunu son ı radan Ələkbər dayım man ı a söylədi. Ələkbər dayıma özü söylööf ki, fikrim buydu ki, bu cavan uşax mənim arvadımın yanında nə gəzey, tanımerım, eləmerim, özü də gejə vaxdı. Deməli, Allah-taaladan İmana çatıf ki, bu adamın fikri belədi. İman çıxey. Çıxannan son ı ra İsmayıl deeydi ki, onun yerinin əəğınnan 215 sallaney o çaya, çaydan keçey gedey. İman da guya son ı ra İranda vəfat eleey, amma dəqiq döyül. Dərin inamım olmasa da, eşitdihlərimi danışdım sizə. 215 Yerin əəğı – əkin yerinin aşağı tərəfi Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|