Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
261 Günnərin bir günü göröy ki, bir dəs atdı gəley. Beş-altı nəfər Aşıx Ələsgərdən aralıda yığılıf, bu da camaatdan aralı diyanıf. Karvan gəlif burdan keçəndə bulardan bir nəfəri soruşoy ki, uşaxlar, burda nal kəsən varmı? Bulardan biri deey ki, bax, o papaxlı kişiyi göröysən ı mi, o, həm nal kəsey, həm də at nalleey. Gedin ı ona deyin ı , etiraz eləməz. Aşıx Ələsgəri tanımıyan az-az adam olardı. İndi bular da Aşıx Ələsgərin adını tanıyellar, ama üzbəsurat tanımellar ki, Aşıx Ələsgərdi. Elə ordan deellər ki, o papaxlı kişi dəmir- çidi, nal kəsey, özü də atın ı ızı nallıyıf yola salajax. Gəley: ‒ Salam. ‒ Əleyküməsalam. ‒ Əmi, olarmı sizi narahat eləməh? ‒ Buyurun. ‒ Siz dəmirçisin ı izmi? ‒ Kim dedi mənim dəmirçi olduğumu? Deey: − Bax, o kəççilərin. At nallamax-zad bajarırsın ı ızmı? Bu, bir az gülümsüyür. Buların hamısı gəlir maraxlaney ki, əgər bu dəmirçi olseydı, yəqin ki, ya dəərdi hazır kəsili nal var, ya da əylənin, kəsəh. Deey: − Bu boyda karvanın içərisində, sizin içərin ı izdə bir qələm tutmağı bajaran ı varmı? Biri deey: − Nə deeysin ı , yazax. Deey: − Onda mən sizə bir-iki bənd şeyir diyəjəm, onu yazın ı . Onda, deey, mənim dəmirçi olduğumu biləjəhsiniz. Orda bir şeyir deey: 262 Ahəngər mən döyləm, naşı bəzirgan, Gözüm dürdanədə, a Yəməndədi. Sinəmdədi eşqin şirin çeşməsi, Ləzzəti meyl edif, ay əməndədi. Yox sazının nə pərdəsi, nə simi, Onu çalıf, kim tərpədər nəsimi, Firdovsi, Füzuli, Hafiz, Nəsimi, Onlar da yazdığı ayə məndədi. Kişi gərəh zəhmət çəhsin, tər salsın, Süfrə aşsın, ad qazansın, dər salsın 201 , Dərsi azdar Ələsgərdən dərs alsın, Altı min altı yüz ayə məndədi. Birdən tanıyellar ki, bu, Aşıx Ələsgəriymiş. Aşıx Ələs- gər buları öyə təklif eleey. Bular Aşıx Ələsgərdən üzr isdiyil- lər. Aşıx Ələsgər deey: – Sizi bağışdıyıram, nabələdsin ı iz, ama məni tanımamış getsən ı iz, bu da man ı a qəbahət olardı. 7. “APARIR” RƏDİFLİ ŞEİRİN YARANMASI Son ı ra atam birini söylööydü. Aşıx Ələsgər Kəlbəcərdə xeyli yaşıyıf. Onu az-çox imkannı adam kimi tanıyeydılar. Toy eləən kimsə gəlif deeymiş ki, man ı a əl tut, ya cehizə, ya nəyəsə lazımdı, hamıya əl tutarmış. Biri dəərmiş, pulun əvəzinə dana verəjəm, biri dəərmiş, qoyun verəjəm. Nəysə, bunu bir neçə nəfər alladey da, danasını vermey. Bir də İrannan gəlmə bir tat oloy orda. Alladey da, yüz manat pulunu vermey. Deey: – Əə, aşıx nağayrey gəlif? Bir saat, iki saat ordan-bur- dan söhbət eleey də, iki xana da oxuyoy. O boyda daneyı ona verməhmi olar? 201 Dər salsın – tanınsın, şöhrətlənsin 263 Qaley belə. Bu bularnan dava eləəsi döyül, vermey-ver- mey də, neynəməlidi ki. Kəlbəcərin Qılışdı kəndi var. Ordan dosdarı oloy. Bur- dan da bunu alladannar oloy. Bular bunun hakqını vermədiyi bir tərəfə, hələ zarafat da eleellər ki, filan yerdə bir belə aldın ı , filan yerdə dana aldın ı , filan yerdə qoyun aldın ı . Orda bir müxəmməs deey: Mərd iyidin məclisinnən, Aşıx gəlir, at aparır. Tər tökür, zəhmət çəkir, Açır, hər büsat aparır. Bu dünyanın şöhrətini, Demə beyısbat 202 aparır. Mərddərə canım sadağa, Zəhləmi bədzat 203 aparır. Aşıx Ələsgər bu bəndnən başdıyan müxəmməsi orda deey. 8. AŞIQ ƏLƏSGƏR VƏ ÇƏKMƏÇİ Ələsgər bir gün gedir Şərilə 204 . Orada görür ki, bir çəh- məçi qəşəy çəhmə tikir. Deer: – Bala, çəhmə neçiyədi? Çəhməçi deer ki, beş manat. Çıxardıf altı manat verir. Deer: – A bala, man ı a bir yaxşı çəhmə tik. Havax gəlim çəh- məni götürməyə? Çəhməçi deer ki, üş günnən son ı ra gəl. İki günnən son ı ra bir adam gəlir bu çəhməçinin yanına. Deyəsən ı qaraçıymış. Bu çəhmədən çox xoşu gəlir. Bunu çəhməçidən çoxlu pul ve- 202 Beyısbat – isbatsız, şərəfsiz 203 Bədzat – zatı, əsli pis olan 204 Şəril – Şərur 264 rif alır, götürüf gedir. Üş günnən son ı ra Ələsgər gəlir. Oğlan ona başqa bir çəhmə verir. Ələsgər deer: – A bala, bu mən zaqas 205 verdiyim badaşdan 206 döyül axı. Çəhməçi deer ki, yox, elə budu ki, budu. Aşıx Ələsgər deer, a bala: Danışdıx, barışdıx mərhəmət ilə İncihlik araya qatma, hayıfsan. Sən tacir olmassan ı bir manatınan Namıs, qiyrətin ı i atma, hayıfsan. Sizlər tapaş eylərsiz iynə-bizinən Bizimki gəlif-gedir söhbət, saz ilən... Köhnə dağarcığı tumaş 207 yerinə Aşıx Ələsgərə satma, hayıfsan ı . Çəhməçi biləndə ki, bu Aşıx Ələsgərdi, deer: – Ay Ələsgər dayı, bunu heş yerdə demə, san ı a nədən desən ı , yaxşı bir çəhmə tikəjəm. Ələsgər deer: – Bala, mən bunu burda dedim, hər yerdə deyəjəm, sən versən ı də, verməsən ı də, tihsən ı də, tihməsən ı də. 9. YUMRUSUNU GƏTİRİM, YASTISINI? Bir gün Touz, Qazax, Gədəbəy aşıxları yığılır gedillər ki, bəs Ələsgər kimdi ki, Göyçədə meydan suluyur, meydan oxuyur. Gedəh onu bağlıyax, obşim, sazını-zadını bunun alax dana. Bular hamsı bir-birinnən razılığa gəlillər ki, bəs gedəh da, o kimdi axı. Həə, bular gedillər Göyçəyə. Gedəndə göröl- 205 Zaqas – sifariş 206 Badaş – gön 207 Tumaş – ayaqqabı materialı Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|