Kamran Ялийев
_____________________________________
260
kası» monoqrafiyasının əsas hissələrindən birini bu dastanların
obrazlar sisteminin araşdırılması təşkil edir. Heç şübhəsiz,
məhəbbət dastanlarının süjet və kompozisiyasında əsas yerləri
və mövqeləri tutan obrazların xarakterik xüsusiyyətlərini, onla-
rın əxlaqi-mənəvi aləmlərini dərindən və hərtərəfli öyrənmədən
bu dastanların poetikası barədə tam elmi nəticələrə gəlmək
mümkün deyildir. Ona görə də folklorşünas-alim məhəbbət
qəhrəmanlarının ömrü və taleyi barədə xalq müdrikləri tərəfin-
dən irəli sürülən mülahizələri və fikirləri aydınlaşdırmağa daha
çox səy göstərmişdir.
Monoqrafiyada məhəbbət dastanlarının qəhrəmanları
səciyyələndirilərkən əvvəlcə onların ən ümumi xarakteristikası
verilir. Qəhrəman və antiqəhrəman arasında gedən mübarizələ-
rin məzmunu və nəticələri şərh edilir. Bütün bunlarla yanaşı
əsas diqqət məhəbbət dastanlarının baş qəhrəmanları olan Aşiq
və Məşuqun səciyyəsinə yönəldilir. Tədqiqatçı baş qəhrəman-
lardan birinin, daha doğrusu, Aşiqin mövqeyinin və daxili dün-
yasının izahı zamanı onu digər obrazlardan fərqləndirən cəhət-
lərin aşkarlanmasına üstünlük verir. Aşiqin qeyri-adi doğuluşu,
bu doğuluşun qurbanvermə və nəzir-niyazla əlaqəsi, buta al-
ması, sevgilisinin arxasınca gedərkən qarşılaşdığı maneələr və
onların dəf olunması, nəhayət, qələbələri üzərində geniş daya-
nır. Bütün bunlarla yanaşı monoqrafiyada öz sevgilisi arxasınca
yollanan qəhrəmanın haqq aşığı olması faktı bu qəhrəmanın
əsas missiyası kimi təqdim edilir. Həmçinin göstərilir ki, buta
alandan sonadək bu aşiqlik öz məzmununu qoruyub saxlayır.
Sevgili olmaq, şairlik etmək və sazəndə kimi tanınmaq keyfiy-
yətləri haqq aşığının ayrılmaz atributları kimi təhlil olunur.
Təqdirəlayiqdir ki, monoqrafiyada qəhrəmanla bağlı di-
gər obrazlar da təhlildən keçirilir. Aydın olur ki, qəhrəmana
buta verənlər ilahi qüvvələrdir. Bu qüvvələrə Həzrət Əli, Şah-
________________ Ədəbiyyatşünaslıq və ədəbiyyatşünaslar
261
mərdan, Ağa, Göy atlı, Xızır peyğəmbər, Xızır Nəbi və s. aid-
dir. Daha maraqlısı odur ki, bu ilahi qüvvələr buta verdikdən
sonra qəhrəmanları müşayiət edir, bir növ qəhrəmanın özünü
tək hiss etməsinə imkan vermirlər.
M.Cəfərli məhəbbət dastanlarının obrazlar sistemini sə-
ciyyələndirərkən antiqəhrəman ünvanlı surətlərə də ciddi əhə-
miyyət verir, onların dastan poetikasındakı mövqelərini əyani
faktlarla işıqlandırır. Tədqiqatçı qəhrəman və antiqəhrəman
xətlərini dəyərləndirərkən aydınca göstərir ki, Aşiq Məşuqə
qovuşmaq istəyir, lakin antiqhərəman və onu dəstəkləyən şər
qüvvələr buna mane olur. Belə antiqəhrəman obrazlara «Alı
xan - Pəri» dastanındakı Qara Vəzir, «Əsli-Kərəm» dastanında-
kı Qara Keşiş, «Tahir və Zöhrə» dastanındakı Hatəm Sultan,
«Aşıq Qərib» dastanındakı Şahvələd surətləri nümunə ola bilər.
Monoqrafiyada bu obrazlar bütün məzmunu ilə saf-çürük edi-
lir, onların dastan poetikasındakı yerləri aşkarlanır.
Müəllif bir cəhəti xüsusilə vurğulayır ki, dastan poetika-
sında qəhrəmanın antiqəhrəmana qalib gəlməsi xalqın istək və
arzusu ilə meydana çıxan hadisədir.
Monoqrafiyanın əhəmiyyətli cəhətlərindən biri budur ki,
müəllif məhəbbət dastanlarının obrazlar sistemini şərh edərkən
məqsədini yalnız aparıcı surətlər üzərində dayanmaqla məh-
dudlaşdırmır. Bu mənada dastanlarda epizodik və yaxud kö-
məkçi obraz təsiri bağışlayan surətlərin də dastan poetikasında-
kı yerini müəyyənləşdirir. Belə ki, Çoban, Cütçü, Keçəl, Lələ,
Sofi, hətta Saz və At kimi obrazların dastan yaradıcılığındakı
əhəmiyyəti ciddi şəkildə dəyərləndirilir. Dastan poetikasının bu
obrazlarsız təsəvvür edilmədiyi sübut olunur.
M.Cəfərlinin «Azərbaycan məhəbbət dastanlarının poeti-
kası» monoqarfiyasında dastan şeirinə və bu şeirin poetik-üslu-
bi özəlliklərinə xüsusi yer ayrılmışdır. Müəllifin belə bir məq-
Kamran Ялийев
_____________________________________
262
sədi reallaşdırması tamamilə təbii və qanunauyğundur. Çünki
dastanlar nəzmlə nəsrin növbələşməsi əsasında formalaşdığına
görə oradakı şeir nümunələri dastanların poetikasında əhəmiy-
yətli mövqeyə malikdir.
Monoqrafiyada dastan şeirini təyin edən poetik fiqurlar
üzərində ayrıca dayanılır. Təhlillər göstərir ki, həmin poetik
fiqurlar bir tərəfdən şeirin bədiiliyinə xidmət edirlərsə, digər tə-
rəfdən də şeirdə ifadə edilən ideyanın açılışına köməklik göstə-
rir. Həmin ideya isə obrazların, bütövlükdə dastanın ifadə
etdiyi qayə ilə tam səsləşir. Dastan şeirindəki epitet, bənzətmə
və metaforalar emosional duyğuların poetik ifadəsi zamanı da-
ha geniş formada işlənir ki, tədqiqatçı bütün bunları konkret
nümunələr əsasında təhlildən keçirir.
Məhərrəm Cəfərlinin «Azərbaycan məhəbbət dastanları-
nın poetikası» monoqrafiyası Azərbaycan folklorşünaslığı tari-
xində öz yeri və öz çəkisi olan əsərlər sırasına daxildir. Bu ki-
tab yeni-yeni tədqiqat əsərlərinin yaranmasına müsbət təsir
göstərəcəkdir.
2001
Dostları ilə paylaş: |