Qaraçay ədəbiyyatı
19
bəsinin qızğın çağında – 1942-ci ildə Qaraçay şairlərinin çoxları
həyatda yox idilər. H.Urtenov və H.Appayev kimi istedadlı söz
ustaları 1937-ci ildə repressiya qurbanı olmuşdularsa, İ.Qarage-
tov, D.Bayqulov, M.Urusov, H.Bostanov, T.Borlakov və b. dö-
yüşlərdə həlak olmuşdular. Bu dövrdə imzası daha çox görünən
O.Xubiyev isə daha intensiv işləməyə meylli idi.
50-60-cı illər Qaraçay ədəbiyyatının inkişafının ümumi mən-
zərəsini 40-cı illərdən ədəbiyyata gələn sənətkarlar – O.Xubiyev
və H.Bayramukova müəyyənləşdirirdi. Bununla yanaşı, həm də
Qaraçay yazıçılarının yeni nəsli formalaşırdı ki, onların sırasın-
da Ə.Suyunçev, N.Xubiyev, D.Kubanov, H.Semyonov, B.Batça-
yev, H.Canıbəyov və başqaları vardı. 1957-ci ildə O.Xubiyevin
işıq üzü görmüş müharibədən sonrakı ilk «Zaman» adlı şeirlər
məcmuəsi ona böyük şöhrət gətirmişdi. Bundan sonra O.Xubi-
yevin «And» (1963) fəlsəfi motivli məcmuəsində insanın insani,
vətənpərvərlik duyğuları yer almışdır. O.Xubiyevin yaratdığı di-
gər nümunələrdə mənəvi, əxlaqi, etnik problemlər (“Sən mənim-
lə də belə edərdin”, «Bərabər olmalıyıq», «Çovğun», «Ürək» və
s.) əksini tapırdı.
Həlimət Bayramukova O.Xubiyevdən fərqli olaraq epik
təfəkkürlü bir lirik kimi öz yeni nəşr olunan məcmuələrində su-
byektiv başlanğıcın, yaradıcılıq fərdiyyətinin daha dolğun əks
olunmasına çalışırdı. Onun 50-ci illərin sonlarında qələmə al-
dıqlarında və digərləri ilə birgə nəşr etdirdiyi məcmuələrdə «Hə-
yatı sevirəm», «Qığılcımlar», «Ürək oxuyur», «Birgə oxuyaq»,
«Sevimli dağlar», «Bizim anamız» və s. kimi örnəklərdə həyatın
müxtəlif epizodları, insanlara sevgi, onların yaşayış prinsipləri
və s. təsvir obyektinə çevrilir. H.Bayramukovanın bir sıra əsərlə-
rində biz fəlsəfi düşüncələrlə yanaşı («Cəmilə Buxired»), insan-
ların xarakterik keyfiyyətləri, yüksək vətəndaşlıq idealları («Vic-
danlı insanlar», «Dosta», «Əsil dost») təsvir obyekti kimi çıxış
edir. 1963-cü ildə qələmə aldığı «Zəlihət» poemasında isə müəllif
Qaraçayda 1942-ci ildə gedən hadisələri mövcud olmuş faktlar
Nizami Tağısoy
20
əsasında işləmişdir. Bu əsər Qaraçay ədəbiyyatında yeni janrın
– tarixi – qəhrəmanlıq poemasının əsasını qoymuşdur. Poema ge-
niş süjet detallarıyla ilə yanaşı, həm də çoxsaylı fərdiləşdirilmiş
obrazlar sistemi ilə zəngindir. Ümumiyyətlə, H.Bayramukova öz
yaradıcılığı boyu Qaraçay ədəbiyyatının inkişafına bütün varlığı
ilə xidmət etmişdir. Bu baxımdan onun insanın mənəvi aləmini
təcəssüm etdirməyə istiqamətlənmiş «Etiraf» (Moskva, 1965)
məcmuəsi əhəmiyyətlidir. Bununla belə söyləməliyik ki, H.Bay-
ramukova Qaraçay ədəbiyyatında heç də yalnız poeziyanın inki-
şafına öz töhfəsini verməmiş, həyat situasiyalarının, xarakterlərin
yapılmasının, peyzaj təsvirlərinin, müəyyən fərdi üsluba yiyələn-
mənin incəliklərinə bələd olmaqla o, həm də gerçəkliyin ümu-
mi-bədiiləşdirilmiş mənzərəsini yaratmağa səyə göstərmişdir. Bu
baxımdan onun 50-ci illərin sonu – 60-cı illərin ortalarında nəşr
etdirdiyi hekayələr, xüsusən «Qara don», «İkinci həyat», «Eldar
mənim oğlumdur», «Qadının hekayəsi» və s. maraq doğurur. Bü-
tün bu əsərlər öz humanizmi ilə seçilməklə, gerçəklikdə gedən
proseslərin panoramını yaradırsa, «Ayran» və «Qırçın» hekayələ-
rində lirik manera özünü daha relyefli nümayiş etdirməkdədir.
60-cı illərdə yaranmış hekayələrlə yanaşı, Qaraçay ədəbiyya-
tında canlı danışıq dilini, nitq üslubunu əks etdirən povest və ro-
manlar ortaya çıxır ki, bu janrda əsasən ədəbi və həyat təcrübəsinə
yetərincə malik olan O.Xubiyev, H.Appayev, H.Bayramukova,
D.Kubanov və başqaları «Əmanət», «Sakit dağlar», «Dağlarda
səs» kimi nümunələr yaratmaqla nail ola bilirdilər. Qaraçay ya-
zıçıları müharibə mövzusunu 60-cı illərdə də ardıcıl olaraq hərbi
oçerk, povest və roman janrlarında davam və inkişaf etdirirdilər.
Bu baxımdan H.Boqatıryovun «Vətən uğrunda», S.Laypanovun
«Qaraçay oğlu – Belarusiya qəhrəmanı», H.Ebzeyevin «Bıçağın
ağzında», A.Suyunçevin «İnsanlıq», B.Biçiyevin «Qəlbin səsi»,
O.Xubiyevin «Adamlar» və s. kimi povestlər nəzərdən keçirdiyi-
miz Qaraçay nəsrinin dəyərli nümunələrindəndir.
Qaraçay ədəbiyyatı
21
Qaraçay yazıçıları 60-cı illərdə zahiri təmtəraqdan başqa öz
əsərlərində Sovet dövrünün qorxunc şəraitini göstərməyə də can
atırdılar. Bu baxımdan həmin vahiməli dövrün qəddarlığını H.
Bayramukova «Qaraçay ailəsi» («Къapчaнын aилeси») kitabın-
da qorxub çəkinmədən təsvir etmiş, etnik-milli adətlərin yasaq-
lanmasına qarşı çıxmış, əsərinin köməyi və çıxışları ilə onların
qorunub saxlanılması uğrunda mübarizə aparmışdır. Bu da əsassız
deyildir. Müharbənin qızğın çağında, Qaraçay oğulları düşmən
işğalına qarşı sinə gərdiyi illərdə rus və erməni təbliğat maşını
Qaraçay türklərinin bir qismini repressiyaya məruz qoymuşlarsa,
digər hissəsini Orta Asiya və Qazaxıstanın müxtəlif ərazilərinə
sürgün etmişdilər. Bu baxımdan sürgün dövrü Qaraçay ədəbiy-
yatının staqnasiyası dövrü - ölü mərhələsi kimi nəzərdən keçiril-
məlidir. Həmin dövrdə neçə-neçə Qaraçay ədəbiyyatı xadimləri
və ziyalıları işgəncələrə məruz qalmışdılar. Sürgündə dözülməz
həyat şəraitində yaşamağa məcbur edilən Qaraçay sənətkarları
malkar şairləri ilə birgə bir neçə şeir antologiyaları, məcmuələr
nəşr etdirib yaymağa müvəffəq oldular.
50-ci illərin sonlarından sürgündən Qaraçaya qayıdan H.
Bayramukova, O.Xubiyev və başqa bu kimi istedad daşıyıcıları
doğma xalqın ədəbiyyatına öz töhvəsini verməklə onu yenidən
yaratmağa çalışırdılar. Məhz bu zamandan başlayaraq, Qaraçay
ədəbiyyatı yeni inkişaf dövrünə qədəm qoymaqla müəyyən estetik
təcrübə əldə etməyə səy göstərirdi. Çünki indi daha çox ənənəvi
mövzular yeni rakursda təqdim olunurdu. Qaraçay ədəbiyyatın-
da bu dövrdə müharibəyə həsr olunan digər nümunələrlə yanaşı,
oçerk və hekayələr yaranır, bədii axtarışlar aparılırdı. Bu müstə-
vidə H.Boqatıryovun «Vətən uğrunda» memuarı, S.Laypanovun
«Qaraçay oğlu – Belarusiya qəhrəmanı», H. Ebzeyevin «Munir»,
«Bıçağın ağzında» povestləri, H.Bayramukovanın «Qara don»,
«Eldar mənim oğlumdur», «Səfər», «Qocalar» və s. hekayələri
müharibə mövzusu ilə yanaşı, həm də məişət, həyat və varlıqla,
Dostları ilə paylaş: |