Qaraçay ədəbiyyatı
285
baxımından tarixi xarakterli olmaqla onun bütün qəhrəmanlarının
davranışları psixoloji motivasiya ilə yüklənmişdir. Elə buna görə
də həyat hadisələri və tarixi zaman «Asi» romanının ana xəttini
təşkil edir.
«Müstəmləkəçilər xalqları nə qədər bir-birindən ayırmağa
çalışsalar da, insanların dünyagörüşləri genişləndikcə, oxuyub
yeni bilgilərə yiyələndikcə onlar milli kimliyini yetərincə ortaya
qoymağa, zor şərtlər altında olsa belə, həqiqəti yazmağa, doğru
olanı xalqa çatdırmağa çalışacaqlar» (15, 280).
1980-ci illərdə Qaraçay yazıçıları xalq taleyinin ən ağrılı
məqamlarına nəzər salmağı problemin bədii nöqteyi-nəzərdən
araşdırılmasını diqqət mərkəzinə çəkməyi zəruri hesab edirdilər.
Belə olduğu təqdirdə şəxsiyyətin taleyi ilə xalqın taleyi döv-
rün ictimai problemləri ilə paralel şəkildə ifadə olunurdu. Belə
müstəvidə qəhrəman xarakterləri və onların təkrarsız taleyi xalq
həyatının bütün gerçəkliklərə söykənilərək açılmasına şərait ya-
radırdı. Həmin dövrdə yazıb yaratmış O. Xubiyev, H.Bayramuko-
va, A.Süyunçev, M.Batçayev, H.Ebzeyev kimi istedadlı Qaraçay
yazıçılarını ümumi bir fikir – insan və onun həyatına mənəvi-etik
münasibət, onun üzərində fəlsəfi mülahizələr və s. kimi münasi-
bətlər məşğul edirdi. Əlbəttə, nəzərdən keçirdiyimiz dövr Qaraçay
nəsri əsasən cəmiyyətdə gedən proseslərin bədii-obrazlı həllini
verməyə çalışırdı. Dövrün konfliktləri əsərlərin əsasında oturmuş
kolliziyaları əks etdirirdi. Bu dövr Qaraçay yazıçılarının əsərləri
bizə öz dövrünün tendensiyalarını tam şəkildə açmaq üçün fərdi
reseptlər verir, gerçəkliksə əsas sosial qüvvələrin konfliktləri və
ziddiyyətlərin köməyi ilə əsərlər də canlandırılırdı. Belə əsərlərin
personajları öz aralarında qarşılıqlı şəkildə özünəməxsus ansambl
yaratmaqla müəllif məramını ortaya qoymaqla səy göstərirdilər.
Personajlardan hər biri öz sosial simasını əks etdirirdi. Yaxşı, ya
pis insan olmasından asılı olmayaraq, onlar xalqın özü haqqında
təsəvvürlər yaradırdılar. Bəlkə elə buna görə də idraki baxımdan
Nizami Tağısoy
286
bu dövr Qaraçay nəsrinin etdiyini heç bir sosial tədqiqatların or-
taya qoya bilmədiyi zəruri bir iş kimi qiymətləndirmək daha düz-
gün olardı. Çünki bu əsərlərdə mühüm mənəvi-estetik faktor özü-
nü daha yaxşı əks etdirirdi. Bu əsərlərin ana xəttində vətəndaşlıq
idealı, vətənə xidmət məsələləri dayanırdı.
Bu dövr Qaraçay nəsrinin mahiyyət yükünü milli xarakteri
əks etdirmək və onun haqqında dərindən düşünmək təşkil edirdi.
Belə qəhrəmanların obrazlarında vicdan hissi, analitik təfəkkür,
daxili zənginlik, təbiət gözəlliyini dərindən hiss etmə və s. kimi
məqamlar dayanırdı. Qaraçay nasirləri şəxsiyyətə, onun təfəkkü-
rünə, mənəvi axtarışlarına, onların vətən və xalq taleyini həll et-
məyə necə can atdıqlarına daha çox yer verməyə çalışırdılar. Bu
baxımdan O.Xubiyevin “Adamlar” (“Adamla”) povesti diqqət
mərkəzinə düşür. Dağlı qadınları Afyacan, Zəriyyət və digərlə-
rinin obrazlarında məhz belə daxili zənginlik və böyük hisslərlə
yaşamanı görmək mümkündür. Daxili monoloqlar, lirik ricətlər
qəhrəmanın xarakteri, onun mənəvi aləmi, həyat baxışlarını əks
etdirmək baxımdan əsərlərin ana xəttinə ustalıqla yerləşdirilirdi.
Əlbəttə, Qaraçay nasirləri belə təsviri heç də boşuna ortaya çək-
mirdilər. Məsələn, 1950-1980-ci illər povestində başlıca mövzu
BVM-nin məşəqqətlərini əks etdirmək olsa da, burada daha çox
mənəvi-əxlaqi problemlərin, beynəlmiləlçilik borcunun, yüksək
humanist idealların, vətənpərvər liyin ortada dayanması ilə yanaşı,
qaraçaylıların milli taleyi məsələsi də az əhəmiyyət kəsb etmirdi.
Bu, qaraçaylıların sürgününün gündəmə gətirilməsidir. Qaraçay-
lıların vətən təəssübü çəkən oğullarını millətçilik damğası altında
sürgünlərə, min bir məhrumiyyətlərə məruz qoyan sovet siyasət
maşını Qaraçay xalqının da tarixi taleyinə qara səhifələr yazdı və
bu, Qaraçay nasirlərinin nəzərindən yayınmadı. 1930-1950-ci il-
lər ictimai-siyasi proseslərinin ən böyük hadisəsi olan repressiya
və sürgünlər Qaraçay ədəbi mühitindən kənarda qalmadı. Mənfur
siyasi hadisə olan repressiya və deportasiya Azərbaycanda, Orta
Qaraçay ədəbiyyatı
287
Asiyada və Qazaxıstanda olduğu kimi, Şimali Qafqazda yaşayan
türklərin həyatının da ən iyrənc və qorxulu səhifələrindəndir.
Stalinin, Beriyanın, Molotovun, Mikoyanın, Koqanoviçin və bu
kimi digərlərinin sərəncam və tapşırıqları ilə Qaraçay milli ziya-
lılarının, xalq təəssübü çəkən oğullarının aradan götürülməsi bir
göz qırpımında baş verirdi: onlara əvvəl millətçi, xalq düşməni
yarlıkı yapışdırılır, sonra onlar üzərində mənfur işgəncələr həya-
ta keçirilirdi. Məsələnin kökü isə lap uzaqlardan rişələnirdi. Bu,
XIX əsrin sonuncu rübündən, daha doğrusu, 1877-1878-ci illərdə
cərəyan edən Türkiyə-Rusiya müharibəsindən sonra Qafqazdakı
üsyanlardan başlamışdı. Lakin ruslar türklər üzərində qələbə çal-
dıqlarına görə Qafqaz türklərinin qanı batırılmışdır. Bu isə Qara-
çay-malkarların yaddaşından silinmə mişdi.
1917-ci il bolşevik istiqlalıyla Qafqaz türkləri də hərəkətə
gələrək gələcək istiqlala bel bağlamış, hətta bu bölgədə yaşayan
digər xalqlarla birlikdə Vladiqafqazda xalq qurultayı keçirmiş,
qurultayda Dağıstan, Kumux, Terek vilayəti, Çeçen-İnquş, Ose-
tin, Kabardin, Qaraçay-Malkar, Adıgey, Abxaz və başqaları öz
talelərini həll etdikləri bir məqamda 7 noyabr 1917-ci ildə bol-
şeviklər hakimiyyəti ələ aldıqdan sonra daxili çəkişmələrə rəvac
verilmişdir. Bu zaman qeyri-ruslara qarşı mübarizə kifayət qədər
sərtləşdirilmişdi. Ruslar region əhalisini təbliğat gücünə ələ al-
maq istəsə də, qafqazlılar bolşeviklərin yalanına inanmamışdılar.
Buna görə də Şimali Qafqaz Mərkəzi Komitəsi Rusiyadan ayrıl-
dığını bəyan etmişdir. Türkiyə bu məsələyə rəğbətlə yanaşdığın-
dan Qafqaz Cümhuriyyəti heyəti İstanbula gedib orada yaxşı qar-
şılanmış və 11 may 1918-ci ildə Şimali Qafqazın müstəqil dövlət
olduğu elan olunmuş və bu haqda qərb dövlətlərinə bildirilmişdir.
Qaraçay-malkar türkləri də bu dövlətin tərkibində idilər, lakin o
qısa ömürlü olmaqla 1921-ci ildə süquta uğramışdır.
Qaraçaylı general Mirzəqul Krımşamxalov Qaraçay əsgərləri
ilə birlikdə bolşeviklərə qarşı şüçaətlə vuruşmuşdur. Ruslar böyük
Dostları ilə paylaş: |