Nizami Tağısoy
288
əsgəri qüvvə ilə qaraçaylıların üzərinə yerimişlər. Qüvvələr nis-
bəti qeyri-bərabər olduğundan onların qarşısında üç ay tablayan
qaraçaylılar məğlubiyyətə uğramışlar. Bundan sonra 1921-1926-
cı illərdə qaraçaylılar nisbətən stabil həyat sürməyə başlamış, la-
kin 1926-1928-ci illər arasında xalqın bir sıra elm adamları, yazı-
çılar, şairlər, həkimlər, din xadimləri və ziyalılar edam edilmişlər.
Alman-rus müharibəsi başlamazdan əvvəl Qaraçayda NKVD
birlikləri ilə Qaraçay generalları arasında ixtilaflar davam etmək-
dəydi. Stalin tərəfindən 1929-cu ildən məcburən başlanan kol-
lektivləşmə Qaraçayda ciddi müqavimətlərlə qarşılanmışdı. Belə
mübarizə şəraitində qaraçaylılar tarixən onlara məxsus olan əm-
lakdan əl çəkmək zorunda qalmışdılar. Elə buna görə də 1929-
1930-cu illərdə Qaraçay-malkarlar mövcud hakimiyyətə qarşı üs-
yan etmişdilər. Qanlı döyüşlərdə onlar burada bir sıra əraziləri öz
nəzarətlərinə götürə bilmişlər. Tezliklə ruslar, Sovet hökuməti öz
strategiyasını dəyişərək kolxoz sisteminin aradan qaldırılacağına
və özəl mülkiyyətin bərqərar olması ilə bağlı vədlər vermişlər.
Stalinin bu sözünə inanan qaraçaylılar mübarizədən əl çəkməyə
meylli olmuşlar. Əvəzində rus ordusu geniş miqyaslı əməliyyatlar
həyata keçirməklə, qaraçaylıların bir hissəsini güllələmiş, başqa
bir hissəsini edam etmişdir. Bunun ardınca Sovet rəhbərləri Qa-
raçay kommunistlərini də təqib edib 1936-cı ildə edama məruz
qoymuşlar. 1938-ci ildə Qaraçayda, demək olar ki, idarə və təş-
kilatlarda çalışa biləcək hər hansı bir qaraçaylı tapmaq mümkün
deyildi.
Alman-rus müharibəsi zamanı münasibətlər daha da tarım-
laşmışdı. Almanlar Qafqaza girdikləri zaman ilk dövrlərdə Qızıl
Ordu onların qarşısında tablaya bilməmiş və qaraçaylılar – mal-
karlarla birlikdə ruslara istədikləri kimi divan tutmağa müvəffəq
olmuşlar. Almanlar bu bölgəyə girdikdən sonra Qaraçay-Malkar-
ların heç nəyinə – dininə, özəl mülkiyyətinə, adət və ənənələrinə
toxunmamışdılar. Məscidlər yenidən açılmışdır. Həyat yenicə
Qaraçay ədəbiyyatı
289
öz məcrasına düşdüyü zaman almanlar bu ərazilərdən çəkilmək
məcburiyyətində qalmışlar. Qızıl Ordu dəstələri Qaraçay-malka-
ra girərək buranı darmadağın etmiş, kəndləri viran qoymuşlar.
1943-1944-cü illərdə Stalin tərəfindən verilmiş bir sıra qə-
rarlara görə Qaraçay-malkarlar öz ata yurdundan Orta Asiyanın
müxtəlif ərazilərinə sürgün edilmişlər. Onları gecə saatlarında
yatdıqları yerdə eşelonlara doldurub, Orta Asiyanın müxtəlif böl-
gələrinə dağıtmış, səpələmişlər.
Bütün bunlar repressiyaya və sürgünə münasibətlərin zid-
diyyətli olduğunu sübut edir. Rusların, Stalin siyasətinin bu is-
tiqamətdə keçirdiyi tədbirlər yalnız şəxsiyyətlərə qarşı yönəlmir,
xalqın milli-mənəvi, mədəni genosidinə səbəb olurdu; tarixi mə-
dəniyyət abidələri dağıdılır, yüz illərlə yaşı olan məscidlər, mi-
narələr, abidələr uçurulur, qiymətli əlyazma və kitablar yandırı-
lır. Ərəb əlifbası ilə olan əlyazmaların evdə saxlanması sahibinin
panislamist kimi məhkum edilməsi üçün yetərli olurdu (13,117).
Stalindən sonra Sovetlər birliyinin rəhbərliyinə gəlmiş
N.S.Xruşşov 1957-ci ildə Qaraçay-malkarların ana vətəninə dön-
məsi ilə bağlı qərar vermişdir. Min bir bəlalar içində yaşamış qa-
raçaylıların salamat qalanları ana vətənə dönsə də, bəlalar bunun-
la bitməmişdir. Çünki onlar haqsız yerə deportasiya olunmasını
rəsmiləşdirən sənədin ortaya qoyulmasını tələb etsələr də, türk
xalqlarına qarşı aparılmış diskriminasiya dövlət səviyyəsində
nəzərdən keçirilməli və qaraçaylılar öz haqlarına qovuşmalıy-
dılar. 1989-cu ildə bununla bağlı xeyli cavablar ortaya atılsa da,
yalnız 1991-ci ildə Rusiya Federasiyasının Duması məsələlərlə
bağlı qərar qəbul etdi. Qaraçaylılar ana vətənə qayıtsalar da, bu
xalqın neçə-neçə əvəzsiz övladlarının Sovetlər birliyi rəhbərli-
yi tərəfindən güllələdilməsi, deportasiyaya məruz qalıb, sürgün
dövründə həyatını qeyb etmələri onların tarixi yaddaşından heç
vaxt silinməyəcəkdi. Qaraçaylılar və malkarlar sürgündən sonra
vətənə qayıdanda onların yaşadıqları ərazilərin yenidən dəyişdi-
Nizami Tağısoy
290
rilməsi yenə də qaraçaylılarla malkarların vahid ərazilərdə yaşa-
masını mümkünsüz etdi. Elə buna görə də bu gün qaraçaylılar
Qaraçay-Çərkəz, malkarlar Kabardin – Malkar Respublikalarında
yaşamağa məcburdular.
1950-1980-ci illər dövründə nəinki Qaraçay ədəbiyyatı (rep-
ressiya və sürgünün bütün sifətlərini görənlər) həm də Azərbay-
can yazıçıları Sovet mövzusu, sosialist beynəlmiləlçiliyi ilə yana-
şı, həm də millətin yurd, həyat, təbiət sevgisini yaradan hissləri
daha çox qabartmağa meylli idilər. Belə ki, 50-60-cı illər Qaraçay
ədəbiyyatının ən tanınmış nümayəndəsi Həlimət Bayramukova,
dövrün ən təhlükəli və amansız şəraitinə baxmayaraq, «Karçanı
ailəsi» («Карчаны Юдегеси») kitabında digər Qaraçay sənətkar-
larının əksinə olaraq, açıq-açığına xalqın əski adət və ənənələrinin
aradan qaldırılmasına qarşı çıxmış, milli dəyərlərinin yaşamasını
hər şeydən üstün tutmuşdur.
Yuxarıda söylədik ki, 30-50-ci illər Qaraçay türklərinin Orta
Asiyanın müxtəlif bölgələrinə sürgün edildiyi dövrdür. Elə buna
görə də Qaraçay türklərinin sürgün həyatı yazılı Qaraçay ədəbiy-
yatının ölü dönəmi adlandırılır. Məhz bu dövrdə bir sıra Qaraçay
ədəbiyyatı nümayəndələri və aydınları müxtəlif bəhanələrlə zin-
danlara salınmış, sonra isə işgəncələrə məruz qoyularaq öldürül-
müşlər. Orta Asiyaya sürgün olunanlar isə kölə kimi çalışmaq-
la yalnız bir qarın çörəyə görə məhrumiyyətlərlə ömür sürməyə
məhkum olmuşlar. Lakin bütün bu çətinliklər Qaraçay ədəbiy-
yatının nümayəndələrini heç də sona qədər sarsıtmamış, onlar
özlərində güc tapıb bir sıra antologiyaların, məcmuələrin ortaya
çıxmasına imza atmışlar. Belə sənətkarlar sırasında Abdukərim
Bayqulov, Əzəmət Suyunçev, Seyid Laypanov. Məhəmməd Xu-
biyev və başqalarının adlarını çəkə bilərik.
Maraqlıdır ki, nəzərdən keçirdiyimiz dövrdə qaraçaylılar
Orta Asiyadakı sürgün həyatını sona yetirib Qafqaza döndükdən
sonra Həlimət Bayramukova və Osman Xubiyev kimi öndə gedən
sənətkarlar Qaraçay ədəbiyyatının yenidən qurulmasını özlərinin
Dostları ilə paylaş: |