102
Əlisa Nicat romanında diqqəti daha çox Çaldıran döyüşünə yö-
nəldir, Şah İsmayılla Sultan Səlim arasında gedən müharibənin iki
qardaş türk xalqını parçalamağa aparan münaqişənin fəlsəfəsini açır.
Kamal Abdullanın “Yarımçıq əlyazma” romanı hər
şeydən əvvəl
Dədə Qorqud dastanı haqqında əvvəllər nəzərə çarpmayan cəhətlərin
üzə çıxarılması ilə orijinaldır. Bəlkə də, bu roman nəzərdən qaçanların
dilə gətirilməsi baxımından önəmli olduğu üçün seçilir. Bu əsərdə
yazıçı sələflərindən fərqli olaraq keçmiş və bu günü bir araya gətir-
mişdir. Belə ki, XVI əsrdə yaşayan Şah İsmayıla XXI əsrdə yaşayan
müəllifin gözü ilə baxılır. Bu əsərdəki Şah İsmayıl obrazı ilə əvvəllər
yazılmış romanlarda yaradılmış Şah İsmayıl obrazı fərqlidir. Bu
barədə Xəyalə Əliyevanın fikirlərinə baxaq: “Romanın digər bir his-
səsi Şah İsmayıl Xətai dövrü ilə bağlıdır. Romanda Azərbaycan tari-
xində müstəsna yeri olan Şah İsmayıl Xətai bədii obraz kimi post-
modern düşüncə tərzində yenidən işlənmişdir. Yazıçı Şah İsmayılın
obraz olaraq mistifikasiyasını yaratmışdır. Bəzi tədqiqatçıların fikirləri
bədii nəsrdə də öz əksini tapmış olur. Belə ki, bir sıra tədqiqatçılar
qeyd edirlər ki, Şah İsmayıl Xətai öz oxşarını saraya gətirmişdir. Be-
ləliklə, onun barəsində belə bir mistifikasiya formalaşmışdır ki, oxşarı
şeirlər yazmış, xəttatlıqla məşğul olmuşdur. Bu barədə geniş müzaki-
rələr, hətta mübahisəli diskussiyalar da olmuşdur. Bu kimi tarixi-bədii
problemi Kamal Abdulla “Yarımçıq əlyazma”ya gətirmişdir. Roman-
da Ş.İ.Xətai dövrü iki yerə bölünür. Çaldıran döyüşünə qədərki və
Çaldırandan sonrakı, görkəmli sərkərdə, cəngavər padşah obrazı və
şair Xətai” [3, s. 34].
Nümunələrdən də göründüyü kimi, Azərbaycan tarixi romanla-
rında Şah İsmayıl Xətainin obrazı özünəməxsus şəkildə yaradılmışdır.
1514-cü ildə Çaldıran döyüşü yalnız iki dövlətin, iki böyük tarixi
şəxsiyyətin qarşıdurması deyil, bütün bir Qərbi Asiya və Şərqi Aralıq
dənizi coğrafiyasının; Türkiyə, İran və ərəb ölkələrinin; türk, türkmən
və fars tarixlərinin düzəlməz xəttləri bu döyüşdə hazırlanmışdır. Bu
döyüş bir münaqişə nöqtəsidir və münaqişənin nəticələri hələ də da-
vam etməkdədir.
ƏDƏBİYYAT
1.
Axundlu Y. Azərbaycan tarixi romanı: mərhələlər, problemlər (1930-2000).
Bakı, “Adiloğlu”, 2005.
2.
Məhərrəmova C. Xətai haqqında roman. “Azərbaycan müəllimi”, 16 iyun 1982.
3.
Poetika.izm. AMEA. Elmi jurnal. “Elm və təhsil”, № 2, 2016.
4.
Kərimzadə F. Xudafərin körpüsü. Bakı, 1982.
104
AZƏRBAYCAN MİLLİ ELMLƏR AKADEMİYASI
“ƏDƏBİYYAT MƏCMUƏSİ”
NİZAMİ adına ƏDƏBİYYAT İNSTİTUTUNUN
ELMİ ƏSƏRLƏRİ
2017, № 1
Güllü SEYİDLİ
Nizami Gəncəvi adına
Ədəbiyyat Muzeyi
nigar.turk@yandex.ru
ORTA ƏSRLƏR AZƏRBAYCAN
ŞEİRİNDƏ HƏRB MÖVZUSU
Açar sözlər: orta əsrlər, hərb mövzusu, ədəbiyyat, tarix, siyasət
Key words: middle ages, military poetry, literature, history, policy
Ключевые слова: средневековье, военная тема, литература, история,
политика
Orta əsrlər Azərbaycan ədəbiyyatı müəyyən ictimai-siyasi çətin-
liklərlə yadda qalmışdır. Baş verən tarixi proseslər mövcud ədəbiyya-
tımızdan yan keçə bilməmiş, bu və ya digər şəkildə öz təsirini gös-
tərmişdi. XIII əsrin əvvəllərindən başlayan ağır monqol əsarəti bir
müddət ədəbiyyat, incəsənət və elmin inkişafını ləngitmişdi. Lakin
işğalçılar da tarixi zərurətlə hesablaşmaya bilməzdilər. Yerli əhali ilə
müqayisədə maddi və mənəvi inkişaf səviyyəsi xeyli aşağı olan
monqollar azərbaycanlıları dövlət idarələrinə cəlb etməyə, onların
mədəniyyət və həyat tərzini qəbul etməyə məcbur oldular. Beləliklə,
monqollar nəinki Azərbaycan mədəniyyətinə və dilinə təsir göstərə
bilmədilər, əksinə, özləri tezliklə assimilyasiyaya uğrayıb, yerli əha-
liyə qarışdılar.
Həm tarixi, həm də ədəbi-mədəni şərait qədim və orta dövrlər
Azərbaycan ədəbiyyatına təsirini göstərirdi. Belə bir zamanda Azər-
baycan ədəbi mühitində hərb poeziyasının hansı səpkidə formalaşması
olduqca böyük maraq doğurur. Qeyd etdiyimiz kimi, XI-XII əsrlər
ərəb-fars dilinin üstünlüyü, XIII əsrdən başlayaraq monqol istilası,
XIV əsr Əmir Teymurun işğalçı yürüşləri xalqın
mənəvi-mədəni həya-
tına təsirsiz ötüşmədi. Bu tarixi şərait birbaşa ədəbi nümunələrdə öz
əksini tapmalı idi.
XI əsrdən Qətran Təbrizinin (1012-1088-ci illər) yaradıcılığı ilə