188
qıza qarşı heç bir kobudluğa, əxlaqsız hərəkətə yol vermir, əksinə,
gətirib evlərinə yola salır. Bir müddət sonra onlar görüşürlər. Feyru-
zun diqqət və qayğısından çox məmnun olduğundan özünü azad,
xoşbəxt insan, sevilən bir qadın kimi hiss edir. Daha Zülfiyyənin
həyatında onu gündə bir kişiyə satan Raya, onun mənəvi əzablarının
baiskarı, faciə bataqlığına sürükləyən Rəhman yoxdur. Feyruz Rayaya
bir daha Zülfiyyə ilə görüşməyi qadağan edir. Bir müddət sonra
Zülfiyyə Feyruzun onun ürəyini fəth etdiyini anlayır, aralarında ya-
xınlıq olmasa da, artıq onları sevgi telləri öz cazibəsinə çəkir, qəlbi
həsrətlə çırpınan qız bir an belə onu xəyalından çıxara bilmir, ayrı-
lığına dözmür. Və günlərin birində hər ikisi suya həsrət təşnələr kimi
bir-birlərinə qovuşurlar...
Yazıçı mahir bir süjet ustadı kimi oxucunu əsərin kulminasi-
yasına hazırlayır. Artıq bizə elə gəlir ki, əsərin qəhrəmanları ilə bağlı
bütün sirləri aydınlaşdırmışıq, daha qaranlıq bir məqam qalmamışdır.
Elə əsərin bu yerində məlum olur ki, baş verən hadisələr barədə bütün
təfərrüatları bilmirik. Mayor Kərimov cani Xanlar Xanlarovun izinə
düşmək, onu yaxalamaq üçün son vasitə kimi Rayanın köməyindən
istifadə etməyi qərara alır. Bu zaman gözlənilməz hadisə baş verir:
anonim zənglə Rayanın evinin “bataqlıq” olduğu aşkar edilir, əxlaq-
sızlığa cəlb edilmiş neçə qız-gəlin biabırçılıqla polis idarəsinə aparılır.
Rəhmanın əmrlərinə tabe olan, iyrənclikdə, qəddarlıqda heç də geridə
qalmayan Raya da həyatın rəzil insanlardan aldığı qisasdan yan qaça
bilmir, Təkcə Zülfiyyəni deyil, bir çox saf, məsum qızları aldadaraq
əxlaqsızlığa sürükləyən Raya günahsızların ahına tutulur. Ana olandan
sonra etdiklərinə görə nisbətən peşman olsa da, içdiyi spirtli içkilər,
qəbul etdiyi narkotik dərmanların nəticəsində düşdüyü quyudan çıxa
bilmir, əksinə, daha da bataqlığa yuvarlanır. Dərmanların və içkinin
aludəçisinə çevrilmiş Raya dəli olur. Gecənin bir aləmində körpəsinin
üşüdüyünü zənn edərək əvvəlcə onu qaynar ütü ilə ütüləmək istəyir,
sonra nə fikirləşirsə, qaynar su ilə dolu vannaya ataraq öldürür. Özü-
nün son yeri isə dəlixanada uşağını yatırtmağa çalışan ruhi xəstə kimi
təsvir edilir.
Öz taleyinin qisasına məruz qalanlardan biri də Xanların oğlu
Feyruzdur. Feyruz atasını anasının ölümündən sonra dərhal unutmuş,
həbsxanaya isə yalnız atasının gizlətdiyi qızılların yerini öyrənmək
üçün getmişdi. Feyruz atasının ölüm xəbərindən sonra həbsxanaya
meyiti götürmək üçün çağırılsa da, oraya ayaq basmamışdı. Atasının
sağ olduğunu bildikdə, olub-keçənləri həyatından silmək üçün onu
aradan götürtmək istəmişdi. Amma həyat ondan öz qisasını atasının,
189
doğmasının vasitəsilə alır. Yaşadığı hər mənəviyyatsız ilə görə – 48
yaşında vurulan 48 bıçaqla öldürülür. Əsərdəki obrazların həyatları,
niyyətləri, bütün mətləbləri Feyruzun ölümü üçün aparılan istintaq za-
manı oxuculara məlum olur. Fırıldaqçı adamların özü kimi də fı-
rıldaqçı dostları olar. Pula görə, daha da varlanmaq arzusuna görə
Viktor dostunu satır, hətta onun ölümündə yaxından iştirak edir.
Yazıçı bu obrazlar vasitəsilə Xanlardan fərqli olaraq tam mənfi planda
əks olunmuş Feyruzun, Rəhmanın, Mirzənin, Viktorun, Rayanın belə
cəzalarına çatmalarını göstərir. Müəllif bununla demək istəyir ki, hə-
yat heç nəyi qarşılıqsız qoymur, hər kəsi yeri və zamanı gəldikdə öz
layiqli cəzasına çatdırır. Rəhmanın, Feyruzun bıçaqla öldürülməsi,
Mirzənin güllələnməsi, Viktorun qalan ömrünü həbsxanada, Rayanın
isə ruhi xəstəxanada keçirməsi bu fikirlərin heç də yanlış olmadığı qə-
naətinə gətirir insanı...
Bir neçə gün sonra isə növbətçi, mayor Kərimova sarışın saçlı
bir oğlanın onun üçün məktub qoyduğunu bildirir. Məktub axtarışda
olan Xanlar Xanlarov tərəfindən göndərilir. Burada istintaqı maraq-
landıran bütün sualların cavabı öz əksini tapır. Xanlar “İzahat” – mək-
tubunda hər şeyi etiraf edir və Kərimova ithafən yazır ki, “...nə yazı-
ramsa, xahiş edirəm hamısına inanasınız. Sizə böyük hörmətim var.
Mənə inansanız, ruhum şad olar və nisgilli getmərəm...” [2, s. 193]
Beləliklə, Xanların məktubundan məlum olur ki, Rəhman binamus bir
adam olduğundan həbsxanada onu cəzalandırıblar. Qisas almağı
düşünən Rəhman isə Xanların on dörd yaşlı qızı Zülfiyyəni çirkaba
saldıqdan sonra, qisasını daha da dəhşətli etmək üçün Zülfiyyəni
Xanların yeganə oğlu Feyruzla tanış edib, insanlığa, kişiliyə yaraş-
mayan bir yolla amansız qisas alır. Buna görə də Xanlar onun hök-
münü verir, bıçaqla öldürüb meyitini zibilliyə atır. Eyni zamanda
yeganə oğlu Feyruzu da öldürdüyünü etiraf edir. “Feyruz oğul kimi
mən atasına qarşı naxələf, nankor, xain çıxdı, məni mühakimə edir-
dilər, o isə məndən pulların yerini soruşurdu. Ölüm hökmünü 15 illə
əvəz etdilər, teleqram vurdum ki, atan ölüb, gəl meyitimi apar, ancaq
gəlmədi” [2, s. 195]. Xanlar yeganə oğlunu da xüsusi amansızlıqla öl-
dürdüyünü etiraf edir. Məktubunun sonunda Kərimovdan Zülfiyyədən
muğayat olmasını, qayğısına qalmasını xahiş edir... Bir gün sonra isə
Xanlar bağ evində, qızının gözləri qarşısında özünə qarşı dəhşətli
ölüm hökmünü icra edir...
Beləliklə, romanın hər bir surətində cəmiyyətin tipik insanları-
nın ümumiləşdirilmiş obrazını yaradan müəllif lirik nəsrin poetik-
liyindən məharətlə istifadə edərək bitkin bir süjet ərsəyə gətirib. Eniş
Dostları ilə paylaş: |