112
Lahıc ustaları heç də bütün sənət sahələrində xarüqələr yaratmayıblar. Amma
Lahıc misgərlərinin həqiqətən xarüqələr yaratdığı barədə isə baĢqa fikir ola bilməz.
Lahıc xalçaçıları, Lahıc silahsazları barədə də eyni sözləri demək olar. Həmin
sənət sahələrinin tarixi uzun illərdir ki, araĢdırılır və yəqin ki, bundan sonra da
araĢdırılacaqdır. Uzun illərdir ki, Lahıc ustalarının ayrı-ayrı tarixi dövrlərdə
istehsal etdikləri zəngin və rəngarəng çeĢidli sənətkarlıq məmulatının, o cümlədən
dünyanın bir çox ölkələrindəki muzeylərin, Ģəxsi kolleksiyaların yaraĢığına
çevrilmiĢ nadir sənət incilərinin bədii-texniki və sənətkarlıq xüsusiyyətləri ilə bağlı
tədqiqatlar aparılır və sözsüz ki, bundan sonra da aparılacaqdır. Əfsuslar olsun ki,
hələlik Lahıc ərazisində arxeoloji tədqiqat iĢləri aparılmayıb. Bunsuz isə Lahıcın
tarixini dərindən və hərtərəfli araĢdırmaq qeyri-mümkündür.
KÜRDÜVAN
Kürdüvan Basqal və Mücü çayları arasında, ġamaxıdan Qəbələyə gedən
yolun üstündə yerləĢən qədim yaĢayıĢ yeridir. Adı ilk dəfə X əsrə aid anonim
mənbə olan «Hüdud əl-aləm» əsərində xatırlanır. Orada deyilir ki, ġirvanda
Kürdüvan adlı kiçik, abadan və nemətli bir Ģəhər vardır [651]. XII əsrə aid
mənbədə gürcü çarı IV Davidin 1120-ci ildə ġirvana hücumu zamanı Lahıcla
bərabər Kürdüvanı da talan etdiyi bildirilir [353, 37]. XV əsr müəllifi Bədr
ġirvaninin «Divan» əsərində də Kürdüvanın adı xatırlanır [212]. V.F.Minorskinin
orta əsr mənbələrinə istinadən yazdığına görə, LayzanĢah Əbu Tahirin nəvəsi Əbül
Heysəm (vaxtı ilə o, Tabasaran Ģahı olub) Kürdüvanda dəfn olunub [523, 50].
Kürdüvan və ona bitiĢik ərazilərdə antik dövrdən baĢlayaraq intensiv həyat
olub [550, 48-50]. Kürdüvanla yanaĢı olan Xankəndi ərazisində orta əsrlərə aid
çoxsaylı tikinti qalıqları mövcuddur. Orada vətəndaĢlar öz Ģəxsi həyətlərində quyu
və ya xəndək yeri qazarkən tez-tez daĢdan və ya biĢmiĢ kərpicdən inĢa edilmiĢ
tikinti qalıqları üzə çıxır. Kəndin mərkəzi hissəsində olan qala-saray kompleksin
qalıqları bu gün də qalmaqdadır [50, 202-203]. Əlbəttə, qeyd olunan ərazidə bu cür
zəngin maddi-mədəniyyət qalıqlarının mövcud olması orada daha qədim dövrə aid
yaĢayıĢ izlərinin olduğunu ehtimal etməyə əsas verirdi. Çünki, kifayət qədər geniĢ
ərazini əhatə edən və daha çox elitar təbəqə üçün xarakterik olan mədəniyyət
bünövrəsi və ənənəsi olmadan konkret ərazi daxilində birdən-birə formalaĢa
bilməzdi. 1976-cı ildə sel sularının Kürdüvan yaxınlığında açmıĢ olduğu dərin
yarğanlarda üzə çıxan antik dövr və erkən orta əsrlərə aid zəngin maddi-
mədəniyyət qalıqları bunu bir daha təsdiq etdi. Həmin ərazidə arxeoloq
F.L.Osmanov tərəfindən aparılan müĢahidə və kəĢfiyyat axtarıĢları zamanı qalınlığı
3 m-ə çatan, yaĢayıĢ izləri və qəbir nümunələri ilə zəngin olan mədəni təbəqə
olduğu müəyyənləĢdirilib. Mədəni təbəqənin üstü təqribən 2 m qalınlıqda olan
çınqıl və qarıĢıq torpaqdan ibarət lal təbəqə ilə örtülüb. Bu isə onu göstərir ki, e.ə. I
əsrdən eramızın V əsrinədək intensiv həyat olan həmin ərazi təqribən 1500 il
113
bundan öncə sel suları altında qalıb [550, 22-24]. Beləliklə, eramızın V əsrinin
sonlarında həmin ərazidə həyat dayanıb. Sakinlər isə yaxınlıqdakı su tutmayan,
nisbətən hündür ərazilərə köçüb. Basqal və Xankəndi ətrafında ilkin yaĢayıĢ yerləri
məhz bu zəmində meydana gəlib [104].
Müxtəlif vaxtlarda Kürdüvan ərazisində baĢ verən təbii dağıntılar və
təsərrüfat iĢləri zamanı zəngin və rəngarəng maddi-mədəniyyət qalıqları üzə
çıxmıĢdır. Həmin tapıntılar içərisində dulus dəzgahından istifadə olunmadan
istehsal edilən Ģirsiz keramika məmulatı, müxtəlif növ metallardan hazırlanmıĢ
bıçaq, xəncər, qılınc, üzük, bilərzik, boyunbağı və ĢüĢə qab nümunələri, heyvan və
insan sümükləri, ocaq və kömür qalıqları olduğu diqqəti cəlb edir.
F.L.Osmanovun fikrincə, Kürdüvandan tapılan keramika nümunələrinin
xeyli qismi ilk orta əsrlər dövrü üçün xarakterikdir. Bu cəhətdən əllə nisbətən
kobud hazırlanan və ağzının kənarları novĢəkilli olan bardaq tipli qabı nümunə
göstərmək olar. Onun çiyin və boğaz hissəsini birləĢdirən lentĢəkilli qulpu və yastı
oturacağı var [550, 22-24]. Xatırladaq ki, analoji nümunələrə ġamaxı, Qəbələ,
Qalagah və Mingəçevirdə aparılan arxeoloji tədqiqatlar zamanı təsadüf olunub.
HƏSƏN BƏYĠN YURDU
Ġsmayıllı-Muğanlı Ģose yolundan təqribən 400-500 m cənubda, Girdiman
çayının sağ sahilindəki terrasda yerləĢən bu abidə keçən əsrin 80-ci illərinin
ortalarında aĢkar edilib. R.B.GöyüĢov və F.L.Osmanov tərəfindən əraziyə baxıĢ
keçirilərkən orada çoxlu maddi-mədəniyyət qalıqları qeydə alınıb. Bunlar əsasən
qayıqvari formalı dən daĢlarının parçalarından, keramika və biĢmiĢ kərpic
nümunələrindən ibarətdir [199, 11-12]. Ayrı-ayrı sahələrdə müĢahidə olunan daĢ
topaları isə vaxtı ilə orada mövcud olan tikinti qalıqlarının əlaməti kimi izah
olunur. Xatırladaq ki, Tircan kəndinə məxsus olan bu ərazi uzun illərdir ki,
Ģumlanaraq əkilir. 70-ci illərin sonu - 80-ci illərin əvvəllərində isə ora baĢdan-baĢa
plantaj edilərək üzüm bağı salınıb. Bunun nəticəsində də abidənin mədəni təbəqəsi
təqribən 50-60 sm dərinliyədək çox ciddi surətdə dağıntıya məruz qalıb.
YaĢayıĢ yerinin kənarında «Qızılgüllük» adı ilə bəlli olan təpə var. Ora daha
çox kolluq və daĢlıq olduğundan heç vaxt Ģumlanmayıb. Elə bu səbəbdən də orada
mədəni təbəqə nisbətən salamat qalıb [199, 11-12]. Məlumat üçün bildirək ki,
indinin özündə də orada qızılgül kolları qalmaqdadır. Sözsüz ki, bunun özü də
vaxtilə həmin təpədə və ona yaxın ərazidə qədim yaĢayıĢ yeri olduğuna dəlalət
edir. Məlumat üçün bildirək ki, bu abidədən 4-5 km Ģərqdə, Basqal yolunun
üstündəki bağa da xalq arasında «Həsənxan bağı» deyilir. Görünür, bu ərazilər nə
vaxtsa Həsən adlı feodala mənsub olub. Yeri gəlmiĢkən onu da bildirək ki,
«Həsənxan bağı» ətrafındakı ərazilərdə də təsərrüfat iĢləri görülərkən orta əsrlərə
aid maddi-mədəniyyət qalıqları üzə çıxıb. Məhz həmin tapıntılara əsasən,