120
silsiləsinin cənub yamacının ətəklərindəki geniĢ düzlərdə keçid-istehkamlar
axtarmağın özü məntiqsizlikdir. Odur ki, F.V.Qədirovun KələĢ və həmçinin,
Alazan-Həftəran vadisindəki bir sıra digər abidələri keçidlərdə tikilmiĢ hərbi-
müdafiə istehkamları kimi təqdim etməsi fikri ilə razılaĢmaq olmaz. Məlum olduğu
kimi, bu cür istehkamlar, adətən, BaĢ suayrıcında və ona yaxın yerlərdə olan
keçidlərdə tikilib və Ģimaldan, Rusiya çöllərindən axıĢıb gələn köçərilərin basqın
və hücumlarının qarĢısını almaq məqsədi güdüb. Təbiidir ki, yadelli qəsbkarların
hücumlarının qarĢısını dağ keçidlərində kəsmək daha münasib idi. Əksinə, həmin
qüvvələr BaĢ suayrıcını aĢaraq Alazan-Həftəran çökəkliyinə enəndən sonra onların
qarĢısını hər hansı bir sədlə almaq olduqca çətin idi.
QALA VƏ ĠSTEHKAMLAR
Tarixdən bəlli olduğu kimi, erkən orta əsrlər dünyanın nəhəng
imperiyalarının toqquĢduğu, müharibə və hərbi yürüĢlərin, basqın və qarətlərin
tüğyan etdiyi bir dövr olub. Bu dövrdə ġərqlə Qərbin, Avropa ilə Asiyanın
qovĢağında olan Cənubi Qafqaz, o cümlədən Albaniya əraziləri də aramsız hərbi
əməliyyatlar meydanına çevrilib. Belə bir mürəkkəb hərbi-siyasi durumda təbiidir
ki, nəinki ölkələrin və vilayətlərin, hətta ayrı-ayrı Ģəhərlərin və Ģəhər tipli yaĢayıĢ
məntəqələrin müdafiəsini təĢkil etmək zəruriyyəti ön plana çıxıb. Azərbaycan
ərazisindəki qala və istehkamların əksəriyyətinin məhz həmin dövrdə tikilməsi
deyilənlərə sübutdur [143; 461; 462].
Mütəxəssislər qala və istehkam tipli müdafiə tikililərini lokal və ya regional
əhəmiyyət daĢımaları etibarı ilə iki əsas qrupa bölüblər. Gilgilçay, BeĢbarmaq və
Dərbənd sədləri kimi geniĢ əraziləri əhatə edən nəhəng tikililər təbiidir ki, regional
əhəmiyyətli müdafiə tikililəri hesab olunurdu. Bu tikililər daha çox ölkələrarası
müharibələr zamanı müdafiənin təĢkili məqsədinə xidmət etməklə, olduqca böyük
ərazilərin təhlükəsizliyini təmin edirdi. Bu mənada onlar əslində qlobal əhəmiyyətli
müdafiə tikililəri idi [143, 133].
Regional müdafiə sistemindən fərqli olaraq lokal əhəmiyyətli müdafiə
tikililəri daha çox daxili feodal müharibələri zamanı müdafiə sisteminin təĢkilinə
xidmət edirdi. Onların qapalı və ya yığcam quruluĢu əsasən məhdud hərbi
əməliyyatlara hesablanmıĢdır. Bu qəbildən olan tikililər üçün dağ qalaları xüsusilə
xarakterikdir [143, 133]. CavanĢir qalası, Xaçmaz Govur qalası, Xanagah qız
qalası, Bum qalası, Fit qalası, Niyal qalası və bu kimi tikintilər lokal müdafiə
sistemlərinə daxil olan ən xarakterik nümunələr hesab edilə bilər. Əlbəttə, zaman
və Ģəraitdən asılı olaraq bu qalalardan həm də iri, dövlətlərarası hərbi
əməliyyatlarda istifadə olunub. Xatırladaq ki, yaĢayıĢ məntəqələrindən uzaqda,
əsasən dağlıq ərazilərdə, həm də strateji baxımdan olduqca əlveriĢli yerlərdə inĢa
edilən bu qalalar, eyni zamanda o dövrün hərbi bazaları hesab olunurdu. Onlar
ətraf ərazilərin hərbi təhlükəsizliyini təmin etmək funksiyasını yerinə yetirirdilər.
121
Yəni, bu və ya digər qala və orada saxlanan qarnizon ərazisində yerləĢdiyi feodal
mülklərinin və oradan keçən ticarət yollarının təhlükəsizliyini təmin etməyə borclu
idi. Mütəxəssislərin fikrincə, «dağ qalaları özlərinin baĢlıca funksiyasını məhz
ölkənin ən ağır anlarında - yerli hakimlərin və əhalinin sığınacaq yerinə çevriləndə
yetirmiĢ olurdu» [143, 133]. Təbiidir ki, belə vaxtlarda dağ qalaları təkcə passiv
müdafiə məntəqəsi olaraq qalmırdı. Yəni, qalalardakı hərbi qarnizonların gücündən
və imkanlarından asılı olaraq onlar bəzən fəal hərbi əməliyyatlara da qoĢulurdular.
Akademik Z.M.Bünyadovun əl-Təbəri və Ġbn əl-Əsirə istinadən yazdığına görə,
ərəb hücumları zamanı Albaniya mərzbanı Ġsfəndiyar ərəbləri xəbərdar etmiĢdi ki,
bu ölkəni fəth etmək çətin olacaq. Çünki xalq çoxlu qalaları olan dağlara çəkilib və
imkan düĢdükcə oradan ərəblər üzərinə həmlələr edəcək [43, 79].
Qüvvələrin qeyri-bərabər olduğu vaxtlarda mövqeləri tərk edərək daha
keçilməz ərazilərə geri çəkilmək imkanları dağ qalalarının hərbi strateji
əhəmiyyətini daha da artırırdı. Yəni, düĢmən güclü hərbi həmlələr hesabına bu
qalalara daxil olduğu təqdirdə, onların müdafiəçiləri dağlara və meĢələrə çəkilərək,
əlçatmaz yerlərdə müdafiəni təĢkil etmək imkanlarına malik idi. Beləliklə,
dağlardakı müdafiə qalaları əslində özündən daha etibarlı dağlara və təbii
istehkamlara söykənirdi. Bu isə ən ciddi döyüĢlər zamanı belə əhalinin və hərbi
qarnizonun itkilərdən qorunub saxlanması üçün çox mühüm amil idi.
Dağ qalalarının özünümüdafiə imkanları yüksək olduğundan, onlar hətta
uzunmüddətli mühasirələrə belə tab gətirə bilirdilər. Yəni, ətraf əraziləri zəbt edən
düĢmən bəzən aylarla, illərlə bu və ya digər qalanın fəth olunması üçün vaxt və
qüvvə itirməli olurdu. Bəzz qalası, Əlincə qalası, Fit qalası, Gülüstan qalası,
Gələsən-görəsən qalası və neçə-neçə digər qalaların məhz bu cür rəĢadətlə müdafiə
olunduğuna dair orta əsr mənbələrində istənilən qədər məlumatlara rast gəlmək
mümkündür.
Qazan xanın vəziri və dövrünün görkəmli alimi olan RəĢidəddin öz
qeydlərində müdafiə qalalarının əhəmiyyətindən bəhs edərkən, vilayət
hakimlərindən onların tikintisi, bərpası və abad vəziyyətdə saxlanması məqsədilə
vəsait ayırmalarını tələb edirdi. O, məktublarından birində Qara Buğaya hakimi
olduğu vilayətin sığınacaq qalasını möhkəm saxlamağı tövsiyə edərək yazırdı: «Bu
qalanın bürclərinin möhkəmləndirilməsi və xəndəklərinin qazılmasında ən xırda iĢi
belə yaddan çıxarma, çünki dərəbəylik, qarmaqarıĢıqlıq və bədbəxtlik zamanı
gələndə o bizim uĢaqlarımız üçün sığınacaq yeri olar, elə yer ki, (orada) bizim
tərəfdarlarımız və nəvələrimiz qala bilər» [595, 188]. Fikrimizcə, orta əsrlərdə
təkcə Azərbaycan ərazisində deyil, bütövlükdə ġərqdə geniĢ yayılmıĢ olan qız
qalalarının təyinatını da məhz bu yöndən izah etmək daha məqsədəuyğun olardı
[47, 87-93].
Müdafiə qalaları üçün yer seçilərkən bir sıra vacib amillər, xüsusilə də
ərazinin içməli su ilə təchizatı imkanları mütləq nəzərə alınırdı. Girdiman
vilayətindəki müdafiə qalalarının demək olar ki, əksəriyyətinin çay kənarında