84
dan yöndəmsizdir; Babayi-əmir eybəcər, Say Ərən isə çəlim-
sizdir. İnamlarda yöndəmsiz uşaqların o dünyanın varlıqları
ilə əlaqələnməsini xatırlatdıq. Əkizlərin də o dünyanın varlıq-
ları ilə əlaqələnməsini yada salsaq, onda bir gündə doğulan
uşaqlardan birinin yöndəmsiz olmasının səbəbi aydınlaşar.
“Tapdıq” nağılında qəhrəmanın doğuluş və epik taleyi
özünəməxsus xarakter daşıyır. Qəhrəman
oğul həsrətində olan
Süleyman tacirin qarşısına gecə vaxtı göydən
şüa şəklində dü-
şür. Süleyman tacir uşağı götürüb saxlayır. Uşağın adını Tap-
dıq qoyurlar. Tufan div Süleyman tacirin qızını oğurlayır.
Tapdıq oğurlanmış bacısının ardınca Günəş səltənətinə (Gü-
lüstani-baği-İrəmə) gedir. Gün xanımın qızı Şəmsi sevir. Tu-
fan divi əsir edir və ondan bacısını istəyir. Tufan div onun ba-
cısını azad edir. Tapdıq Şəms xanımla evlənmək istəyir. Gün
xanım Tapdığın Şəmslə evlənməsinə icazə vermir. Məlum
olur ki, Tapıq da Gün xanımın oğludur. O, Tufan divlə Gün
xanımın izdivacından doğulub. Gün xanım qızı Şəms xanım-
dan qorxduğu üçün (Şəms xanım Tufan divin anası ilə seviş-
məsinə razı deyil) uşaq doğulanda onu yerə atır. Uşaq Süley-
man tacirin qarşısına çıxır və onun qızını azad etdikdən sonra
Tapdıq Süleyman tacirin qızını alır (10, 37-68).
Son dərəcə qısa şəkildə məzmununu verdiyimiz bu nağıl
daha çox mifoloji xarakterdədir. M.Seyidov göydən yerə şüa
şəklində düşən Tapdığı uyğur “Oğuznamə”sində qurdun, Oğu-
zun arvadının göydən şüa şəklində düşməsi ilə müqayisə et-
məsi tamamilə təbiidir (31, 24-25). Tapdıq yeri demonik var-
lıqlardan təmizləmək üçün göydən yerə atılan tanrı övladları ilə
bağlı epik qəhrəmanlar silsiləsinə daxil olur. Bu tipli qəhrə-
manlar türk və monqol xalqlarının epik folklorunda geniş ya-
yılmışdır. Bu mənada Tapdığın göydən yerə atılmasını məşhur
monqol eposunun qəhrəmanı Qeserin göydən yerə gəlməsi ilə
müqayisə etmək olar. E.M.Meletinski türk-monqol xalqlarının
85
eposunda özünü göstərən bu surətləri ilkin əcdad surətlərinin
nisbətən gec forması kimi götürmüşdür.
Müəllifin fikrinə görə,
qəhrəmanın göydən yerə salınması mədəni qəhrəmanın
ilahiləşdirilib göyə qaldırılması ilə bağlıdır (129, 435, 440-
441). Həqiqətən də, nağılda Tapdığın mədəni qəhrəman
cizgiləri özünü göstərir. Tapdıq müxtəlif demonik varlıqlarla
vuruşur. Heç bir Azərbaycan nağılında müxtəlif möcüzəli
varlıqlarla mübarizə “Tapdıq” nağılındakı kimi geniş xarakter
almır. Tapdıq İldırım tanrısı Tufan divin oğludur. Tufan divin
İldırım tanrısı olması onun bəzi atributlarından bəlli olur.
Tufan div Qəmər xanımı oğurlayanda göy guruldayır, ildırım
çaxır. O, ildırım içindən əl atıb qızı götürür (9, 40). İldırım
çaxan zaman İldırım tanrısnın qız oğurlaması eyni ilə Q. Po-
taninin turfanlar arasında qeydə aldığı bir inamda öz əksini
tapır (150, 299). Tapdıq surətinin bəzi atributları da
bizim fikri-
mizi təsdiq edir. Əvvəla, qeyd etdiyimiz kimi, o, tanrı oğlu ki-
mi göydən yerə atılır və təsadüfən tapıldığı üçün adını “Tap-
dıq” qoyurlar. Maraqlıdır ki, İldırım tanrısının övladları da
tapıldığı üçün onları “Tapdıq” adlandırırlar (150, 299-300).
Tapdıq qeyri-adi səsə-nərəyə malikdir. Nağılda deyilir: “Tap-
dıq qılıncı çəkib elə bir nərə çəkdi ki, tilsim tamam titrədi,
ulduzlar hərəkətə gəldi, onun bu nərəsi həmişə havada qaldı,
ildırım, göy gurultusu oldu” (9, 59). Mətndə belə açıq şəkildə
deyilməsindən asılı olmayaraq, ümumiyyətlə, epik mətndə
qəhrəmanın nərə çəkməsi İldırım tanrısına bağlı olan göy
gurultusu ilə əlaqəlidir. Saqaylar arasında mövcud olan bir
inama görə, tanrı şamanlar və nağıllarda bahadırlar vasitəsilə
insanlara bədbəxtlik gətirən ruhlarla mübarizə aparır. Tanrı
qəzəbli ruhlarla mübarizə aparanda onları od saçan ildırım
oxları ilə öldürür (163, 217). Bu inamda maraqlı cəhət ondadır
ki, tanrılar, şamanlar və bahadırlar eyniləşdirilir. İldırım tan-
rısının od saçan gurultulu oxu ilə bahadırlıq nağıllarında qəh-