112
siyasi hadisələrin fonunda əsərin estetik bir hadisə kimi diqqətdən
yayınması, repertuarda davam gətirməməsi ilə izah etmək lazımdır.
***
Beləliklə, II Fəsildən əldə etdiyimiz qənaətə görə,
1. Bəxtiyar Vahabzadə yalnız müasir mövzulu lirik-psixoloji
pyeslər müəllifi olmayıb, eyni zamanda tarixi dramlar da qələmə
almışdır. Onun tarixi dramlarının qəhrəmanları da, lirik-psixoloji
pyeslərində olduğu kimi, öz hərəkətlərində və düşüncələrində
psixoloji əsasa malikdirlər;
2. B.Vahabzadə psixoloji dram ölçülərini uğurla tarixi
mövzulu dramlarına da gətirə bilir və bununla milli teatrda tarixi
dram ənənələrini inkişaf etdirir. Bir şair kimi yaradıcılığında
yüksək zirvələr fəth edən B.Vahabzadə dramaturq kimi eyni
məqama tarixi dramlarında çatır. Heç təsadüfi deyil ki, tarixi
pyeslərini B.Vahabzadə nəsrlə yanaşı, nəzmlə də yazmış, bununla
da milli teatr ənənələrinə sadiq olduğunu nümayiş etdirmişdir;
3. Bəxtiyar Vahabzadə tarixi mövzuda yazılmış üç pyesin:
“Fəryad” (24.03.1984), “Özümüzü kəsən qılınc” (10.04.1998),
“Dar ağacı” (09.12.2000) əsərlərinin müəllifidir. Onun
dramaturgiyasına xas şərtiliklə tarixiliyin üzvi vəhdəti bu tarixi
dramlarında da təcəssümünü tapır;
4. “Fəryad” pyesi fəlsəfi dram janrına meyl edir. Dramatik
kolliziya əsərdə başlıca olaraq, insanın daxilində, düşüncə və
mühakimələrində gedir. Əsərdə saray çirkabına qarşı duranlar
həqiqət aşiqləridir. Pyesin səhnə yozumunu vermiş Hüseynağa
Atakişiyevin dəqiq, səriştəli quruluşunda, yaxşı seçilmiş aktyor
ansamblının oyununda bu qarşıdurma parlaq şəkildə təcəssüm
tapır. Tamaşa alçalan və alçaldılan insanlıq fəlsəfəsinə qarşı
nəsimiçiliyin qələbəsi ilə bitir. Rejissor təfsiri, aktyor oyunu,
bəstəkar musiqisi, rəssam tərtibatı və ümumən teatrın bütün
kollektivinin işi vəhdət yaradaraq, uzaq keçmişimizi bu
günümüzlə bağlayan gözəl bir tamaşanın ortaya çıxmasına səbəb
olmuşdur;
5. Ölkəmiz müstəqillik əldə etdikdən sonra, milli
vətəndaşlıq
mövqeyi ilə həmişə seçilmiş B.Vahabzadə
113
yaradıcılığında yeni mövzular geniş yer alır. Milli tarixin əvvəllər
qadağa qoyulmuş səhifələrinə baş vuran şair-dramaturq
Azərbaycan varlığınının dərin qatlarına nüfuz edir. İlk tamaşası
1998-ci il aprelin 10-da rejissor Ağakişi Kazımovun quruluşunda
Akademik Milli Dram Teatrında göstərilən “Özümüzü kəsən
qılınc” (“Göytürklər”) tarixi pyesi məhz bu yaradıcılıq
axtarışlarının bəhrəsi kimi meydana gəlmişdir. Tarixi faktlar
əsasında yazılan pyesdə tarixi şəxsiyyət olan Gur Şadın Birinci
Göytürk dövlətinin istiqlalı uğrunda mübarizəsindən söz açılır.
A.Kazımovun monumental üslubda quruluş verdiyi tamaşanın əsas
ideyası özümüzü kəsən gözəgörünməz qılıncların kimlərin əlində
olduğunu üzə çıxarmaqdan ibarətdir;
6. B.Vahabzadə müstəqillik illərində tamaşaya qoyulmuş
“Dar ağacı” tarixi faciəsində vaxtilə C.Cabbarlının “Od gəlini”
pyesində aktuallaşdırdığı Babək mövzusunu yenidən, daha
təfərrüatlı işləməyə imkan tapır. O, xüsusən Aqşinlə bağlı süjetin
açılmasına pyesin ideyasında mühüm əhəmiyyət verir.Rejissor
A.Kazımov “Dar ağacı”nda müəllif fikrinə dəstək olaraq, konkret
tarixi şəraitdə insan xarakterlərinin gücü, həqiqəti, ehtiraslı
çarpışmalarına diqqət yetirmiş, yaradıcılığına xas monumentallıq
nümayiş etdirirmişdir. Tamaşa xalq və Vətən amalına xəyanət
edənlərə mənəvi dar ağacı qurur, onları məhşər ayağına çəkirdi.
7. B.Vahabzadənin tarixlə müasirliyi sintez edən “Atamın
kitabı” pyesi C.Məmmədquluzadənin “Anamın kitabı” əsərinə
nəzirə təsiri bağışlayır. Günün aktual ictimai hadisələrindən
mövzu alan pyes eyni zamanda sanki təkrarlanan tarixdən ibrət
almağa çağırır. Azərbaycan Dövlət Gənclər Teatrında rejissor
Hüseynağa Atakişiyev tərəfindən tamaşaya qoyulmuş pyes
dramaturq sözünün müasirlərimizə çatdırılması missiyasını yerinə
yetirir.
8. B.Vahabzadənin tarixi mövzulu pyeslərinin səhnə həlli
teatrımıza yeni, qəhrəmanlıq və mübarizə ruhu ilə nəfəs alan
tamaşalar bəxş etmiş, milli rejissor və aktyorluq məktəbinin əsaslı
ənənələr üzərində inkişafına daha da rəvac vermişdir.
114
III FƏSĠL
BƏXTĠYAR VAHABZADƏ PYESLƏRĠNĠN SƏHNƏ
COĞRAFĠYASI
3.1. ġair-dramaturqun ilk dram əsərinin Gəncə Teatrında
səhnə təcəssümü
Teatrın inkişafında dramaturgiyanın rolu danılmazdır. Teatr
daim tamaşaçıları cəlb edən müasir repertuarla maraqlıdır.
Yaradıcılığı sırf dramaturgiya ilə bağlı sənətkarlarla yanaşı, digər
şair və yazıçıların da dram janrına müraciəti, yeni-yeni dram
əsərlərinin meydana gəlməsi ümumən teatrın xeyrinə olub,
inkişafına rəvac verir. Ədəbiyyatın aktuallaşdırdığı bir çox
mövzular səhnəyə ayaq açır, müasir tamaşaçı ilə ünsiyyət üçün
yeni imkanlar yaradır.
Yaradıcılığının çiçəkləndiyi, məşhur şair kimi tanındığı bir
dövrdə Bəxtiyar Vahabzadənin dramaturgiyaya üz tutması
bütövlükdə uğurlu alınmış, şair-dramaturqun qələmə aldığı, demək
olar ki, hər bir əsər səhnəyə qoyularaq, ictimaiyyət arasında
marağa səbəb olmuşdur. B.Vahabzadənin ayrı-ayrı dram əsərləri
təkcə Bakıda deyil ölkəmizin müxtəlif teatrlarının səhnəsində
tamaşaya qoyulmuş, bütövlükdə Azərbaycan teatr sənəti və
mədəniyyətinin inkişafında rol oynamışdır. Təbiidir ki, bu uğur
birdən-birə əldə edilməmiş, şair-dramaturqun milli teatrlarımızla
əməkdaşlığı uzun bir yaradıcılıq prosesinin nəticəsində yaranmış,
son halda Azərbaycan teatr repertuarını daim yeni-yeni əsərlərlə
zənginləşdirən püxtə bir dramaturq qazanmışdır.
Bəxtiyar Vahabzadənin ilk dram əsəri olan “Vicdan” (“Alim
olmaq
asandır”)
pyesi
tənqid
tərəfindən
birmənalı
qaşılanmamışdır. Mehdi Məmmədovun bu pyesi “canlı xarakter
yaratmağın, onu baş rola çevirməyin gözəl nümunəsi” (80, 59)
kimi təqdir etməsinə rəğmən, tənqidçi İlham Rəhimli pyesi şair-
dramaturqun ilk qələm təcrübəsi kimi dram sənətinin tələbləri
baxımından o qədər də qənaətbəxş hesab etmirdi. Onun fikrincə,
“Sənətkarın həll etməyə çalışdığı ideya güclüdür. Həmin ideya
məzmun kimi əsərdə əks olunur, ancaq forma hələ tapılmamış,
Dostları ilə paylaş: |