Azərbaycan mühacirət irsi
55
olan bu Brest-Litovsk müqaviləsi “Hər millətin öz müttəfiqlə-
rini ancaq özünün təyin etmək haqqına malik olduğundan” da
bəhs etməkdə idi. Sovet Rusiyası tərəfindən də qəbul və elan
edilən bu prinsipləri irəli sürən Azərbaycan Cumhuriyyət Hö-
kumətinin bu meşru (qanuni) haqqını şiddətlə müdafiə edən
mərhum Tələt Paşa, 23 Sentyabr 1918-ci ildə Almaniya ilə bir
protokol imzalamışdı. Bu protokola görə, hər iki tərəf
Azərbaycanın istiqlalını tanıyır və Osmanlı qüvvələrinin
çəkilməsi şərti ilə bu istiqlalın Rusiyada da tanınması işini
Almaniya öz üzərinə götürürdü. Mondros sülh müqaviləsindən
daha əvvəl Qafqaz İslam Ordusunun aqibəti bəlli idi. Fəqət bu
ordu Azərbaycanda milli bir qüvvə yetişdirmək vəzifəsi ilə də
məşğul idi. Sonralar Qafqaz İslam komandanlığına təyin
olunan
mərhum Nuru Paşa muallim-zabit heyəti başında 4 iyun 1918-
ci il anlaşmasından çox əvvəl may ayının ortalarında bu
məqsədlə Azərbaycana gəlmişdi. Maiyetini (ətrafındakıları)
Mosulda buraxan Nuru Paşa Azərbaycandan Üçüncü Ordu
Komandanı Vehip Paşaya yolladığı bir raportunda burada milli
bir ordu təşkil etmək üçün hər cür imkanın və vəsaitin mövcud
olduğunu, yalnız muallim-zabit kadrına ehtiyac hiss edildiyini
yazır və Mosulda qalan müəllim-zabit heyətinin bir an əvvəl
göndərilməsini rica edirdi. Bilindiyi kimi, bu heyət bir türlü g-
əlib çıxmadı. Gəncədə kiçik zabit məktəbi açılmışsa da, İstiqlal
savaşı bu sahədə əsaslı bir gəlişməyə mane olmuşdu. Əsl
fəaliyyət istiqlal zəfərindən sonra başlayacaqdı. Və Qafqaz İs-
lam Ordusu yerini işğal edəcək bir
Azərbaycan ordusu yaratma-
dan çəkilərsə, siyasi və əsgəri müvazinətin alt-üst olacağı Qaf-
qazda hər şey məhv edilmiş sayılacaq və Azərbaycanın müqəd-
dəratı təhlükəyə düşəcəkdi. Bu durumun nəzakətini təqdir etmiş
olacaq ki, yeni Osmanlı kabinəsi, Qafqaz İslam Ordusunun
Qafqazı tahliye etməsi (boşaltması) üçün verdiyi əmrdən iki
gün sonra, 26. 10. 1918-ci il tarix və 5276 saylı bir əmrnamədə
eyni ilə deyilirdi: “Şimali Qafqazla Azərbaycanda hizmət et-
mək istəyənlər qalacaqdır”.
Azərbaycan mühacirət irsi
57
hökuməti Cənubi Qafqazla şimal-batı İranı tahliye (boşaltmağı)
edir. 15-ci maddəyə görə də Batumla Bakının ingilislər tərəfin-
dən işğalına razılıq göstərirdi. Osmanlı
hökuməti Hərbiyə naziri
24 noyabr 1918-ci ildə 9-cu Orduya bu əmri yollamışdır:
“1. – 28. 10. 1918 və 11. Ş. 5887 saylı əmr, vaziyeti ahire
mucibince mefsühtur (son vəziyyətə görə ləğv edilmişdir). Şi-
mali və cənubi Qafqazda olan bölümün zabit və efrad (fərdilər),
iki ayı keçməmək şərti ilə, 9-cu ordu komandanlığına təyin
ediləcək zaman ərzində 9-cu ordu ilə ittifaq edəcəkdir.
2 – Esliha və cebhane (silah və sursat) daha 9-cu orduya
təslim ediləcəkdir.
3 – Bu əmrə itaət etməyənlər haqqında təqib kampaniyası
qurulacaq və 9-cu ordu komandanlığı bu əmri Nuru Paşaya,
Mürsəl Bəyə və Yusif İzzət Paşaya məsul edəcək və nəticəsini
bildirəcəkdir”.
Buna görə 9-cu ordu komandanı mirliva (albay) Z. Şövqi
bəy “30 dekabr 1938-ci il tarixinə qədər Azərbaycanda və
Şimali Qafqazda heç bir Osmanlı zabit və nəfəri, silah və
cəbbəxanası qalmayacaq” və “qalanlar haqqında təqib icra
ediləcəyi” xüsusunda bir əmr göndərdi. Əmrdə: “Şimendifer
(Dəmiryolu) nəqliyyat hərəkətindəki ademi-kifaye (kifayət
olmayan) və sairə heç bir vəchlə esbabi-taahhür ad və qəbul
edilməyəcəyi də tasrih (izah etmək) edilməkdə idi.
Bu qatı əmrə rəğmən, Azərbaycan hökuməti, Osmanlı
müəllim-zabit kadrının kontrato (müqavilə) gərəyincə qalma-
sını saxlamaq üçün Bakının işğalına hazırlanan İrandakı ingilis
qüvvələri komandanı general Tomson nəzdində təşəbbüs etmiş-
sə də, “Azərbaycan namında bir hökumət tanımadıqları” cava-
bını almışdı. Əslində Mondros müqaviləsində də Azərbaycanın
adı qeyd olunmuş və Osmanlı dövləti ilə Azərbaycan Cumhu-
riyyəti arasındakı muahede (müqavilə) və anlaşçalar heç sayıl-
mışdı.
Noyabr 1918-ci ildə Qafqaz İslam Ordusu Bakını ingilis-
lərə təslim edərək çəkildi. Onlarla bərabər məhdud Azər-