Azərbaycan Respublikası Prezidentinin İşlər İdarəsinin
PREZİDENT KİTABXANASI
──────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────
114
1998-ci il
9 noyabr - ATƏN-ni həmsədri münaqişənin tənzimlənməsi üçün "ümumi dövlət" adlanan yeni plan təklif
etimşdir. Azərbaycan tərəfi bu planın danışıqlar üçün əsas kimi qəbul edilməsindən imtina etmişdir, çünki həm
plan beynəlxalq hüqüqün norma və prinsiplərinə, eləcə də milli qanunvericiliyə müvafiq deyildir. Azərbaycan
münaqişənin addım-addım tənzimlənməsi planı barədə həmsədrin əvvəlki təklifi əsasında ATƏT-in Minsk
Qrupu çərçivəsində danışıqları bərpa etməyə hazır olduğunu təsdiq etmişdir.
1999-2002-ci illər
Azərbaycan və Ermənistan prezidentləri arasında birbaşa danışıqlar. Prezidentlər 20 dəfədən çox görüşmüşlər,
hələlik heç bir nəticə əldə edilməmişdir.
2002-ci il
12 iyul - Avropa İttifaqının və Azərbaycanın qarşılıqlı əlaqələr komitəsinin yekun sənədində Avropa İttifaqının
münaqişənin dinc yolla tənzimlənməsinin əsası kimi Azərbacynın ərazi bütövlüyünü dəstəklədiyini bir daha
təsdiq etmişdir.
2 avqust - Avropa İttifaqı Azərbaycan Respublikasının Dağlıq Qarabağ regionunda qondarma "Prezident
seçkiləri" keçirilməsini pisləmişdir.
2003-cü il
11 dekabr - Genevrədə Azərbaycan Prezidenti cənab İ.Əliyev Ermənistan prezidenti ilə ilk dəfə görüşmüşdür.
2004-cü il
29 oktyabr - BMT Baş Assambleyası özünün Baş Kommitəsinin tövsiyyəsinə müvafiq hərəkət edərək cari
gündəliyə "Azərbaycanın işğıl edilmiş ərazilərində vəziyyət adlı əlavə bənd daxil edilməsi haqqında qərar qəbul
etmişdir. Bu qərarın lehinə 43 səs, əleyhinə bir səs (Ermənistan) verilmiş, 99 dövlət bitərəf qalmışdır".
2005-ci il
25 yanvar - Avropa Şurasının Parlament Assambleyası cənab D.Atkinsonun hesabatına müvafiq olaraq ATƏT-
in Minsk konfransının məşğul olduğu Dağlıq Qarabağ regionunda münaqişə barədə 1416 №li qətnamə qəbul
etmişdir.
25 fevral - ATƏT-in Minsk Qrupu tərəfindən Azərbaycanın işğal edilmiş ərazilərində təhqiqat barədə
missiyanın hesabatı missiyanın rəhbəri xanım Emili Xaber tərəfindən imzalanmışdır.
Xarici İşlər Nazirliyi
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin İşlər İdarəsinin
PREZİDENT KİTABXANASI
──────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────
115
ERMƏNİ İNADI
Selçuk MORGÖZ
"Erməni məsələsi" - erməni millətinin həqiqi xeyirlərindən çox dünya kapitalistlərinin iqtisadi
məqsədlərinə uyğun araşdırılası məsələ Kars Müqaviləsi sayəsində ən doğru həllini tapdı. Əsrlərdən bəri dost
kimi yaşayan iki əməkçi xalqın dostluq əlaqələri yenidən quruldu.
Mustafa Kamal Atatürkün 01.03.1922-ci ildə
TBMM 3-cü toplanış ilində giriş sözündən
Soyqırımı tanıma cəhdi özbaşına bir istək deyil, Qərbi Ermənistanı qurtarma cəhdinin bir növüdür.
Hrant Maskaryan (daşnak lideri)
Ermənilər
"dədə-baba torpaqlarımız" deyə iddia etdikləri Van gölünün ətraf ərazilərində tarix boyu heç
bir dövlət qura bilməmişlər. Bu bölgə böyük istila və köç yeridir.
"Makedoniyalı İsgəndər İranı məğlub edərək
ermənilərin yaşadığı bölgəni ələ keçirdi. İsgəndərin ölümündən sonra Partların əlinə keçən bölgədəki
erməniləri hökmdar II Yezdivard (440-457) zorla atəşpərəst etmək istədi. Erməni başçılarının bir çoxu bu
təklifi qəbul etdilər". [1]
Ermənilər Bizans dövründə də rahat yaşaya bilmədilər.
"Bizanslılar erməniləri aradan qaldırmaq, heç
olmasa, ortodoksal məzhəblərinə qatmaq (qaytarmaq) istəyirdilər. II Yustinyan ortodoksallığı qəbul etməyən
erməniləri zorla Trakya və İstanbula sürgün etmişdi. Konstantinin Şərq səfərində isə ermənilərin İpək Yolundan
əldə etdikləri iqtisadi imkanlar əllərindən alınmış və ermənilər imperatorluğun ayrı-ayrı yerlərinə sürgün olun-
muşdular. IX Konstantin 1045-ci ildə Anini zəbt etməklə Bağdad hakimiyyətinə son qoymuşdu, yepiskopluğu,
monastrları və onların əmlakını talan etdirmişdi. Ortodoks "monopolist"lərin ermənilərə verdikləri əziyyət Səl-
cuqların idarəsini ermənilərin bir xilasedici qüvvə kimi görmələrinə səbəb olmuşdu". [2]
Talandan sonra ermənilərin Konstantinə verdikləri cavab belə olmuşdu:
"Sizə sədaqət andı içmək özümüzü
ölümə və yox olmağa məruz qoymaq deməkdir. Bizi himayə edən, bugünkü sahiblərimiz olan müsəlmanların
(türklərin) ixtiyarına verin". [3]
XI yüzillikdə Anadoluya gələn Səlcuq türkləri erməniləri yüz illər davam edəcək bir səfalətdən qurtaran
və qoruyan bir millət oldular. Türklərin və islamiyyətin geniş dünyadərkı sayəsində ermənilər öz dinlərində
qaldılar, heç yaşadıqları bölgələri də tərk etmədilər. Əgər türklər keçmişdə bu bölgəyə gələnlərin hər biri kimi
onları yaşadıqları bölgələrdən qərbə tərəf sürgün etsəydilər, onda ermənilər Bizans və türklər arasında qalacaq-
dılar və bu dövlətlərin daimi təzyiqindən bir millət kimi yoxa çıxacaqdılar. Bu adi gerçəklik əslində ermənilərin
türklərə can borcu olduğunu göstərir.
Ancaq Səlcuqların idarəçiliyi altında rifah içində yaşayan, Osmanlı dönəmində də türklərdən rahat həyat
sürən ermənilər Böyük Atatürkün ifadə etdiyi kimi, imperialistlərin sözlərinə aldanaraq can-qan borcu olduqları
türk millətini ən çətin, ən pis zamanlarda, min illik bir bərabərliyi, dostluğu yox sayaraq, heç nə olmamış kimi
arxadan vurmuşlar.
MİN İLLİK YAXINLIĞI YOX SAYAN ERMƏNİ KOMİTƏLƏRİ
İlk
komitə 1897-ci ildə İsveçrədə qurulmuşdu. Təşkilatın istəyi Türkiyənin şərqində bir Ermənistan
dövləti qurmaq olmuşdur.
Anadoluda qurulan bir çox cəmiyyət əvvəllər yardım özəyi kimi qurulsa da, sonralar komitəçiliyə
yönəlmişdilər.
"Xeyirsevərlər cəmiyyəti" və
"Fədakarlar cəmiyyəti" həmin təşkilatların öncülləri sayılırdı.
1890-ci ildə İttifaq anlamına dayaqlanan Daşnaksütyun Komitəsi quruldu. Onların istəyi bütün cəmiyyətləri
birləşdirmək və erməni quldur dəstələrinə hərtərəfli yardım göstərməkdən ibarət idi. Komitə
"türkləri hər yerdə
və hərtərəfli şərtlər altında vurmağı, geri çəkilən, sözündən dönən erməni xəfiyyələrini, xainləri öldürməyi və
intiqam almağı əmr edirdi". [4] Bütün bu həqiqətlərə və gerçək qaynaqlarda olan faktlara baxanda, həqiqətən
də, planlı bir soyqırıma məruz qalanların türk olduğunu görməmək üçün kor olmaq lazımdır.
İngiltərənin Ərzurum konsullarından
M.Graves ermeni komitələri haqqında "Nyu-York Herald"
qəzetinin müxbiri Sidney Vitmana bunları söyləmişdir: "Erməni komitələri erməniləri üsyana təhrik
etməsəydilər, nə çarpışmalar olar, nə də bir erməni ölərdi". [5] Tərəfsiz, kənar bir adam tərəfindən söylənən