Azərbaycan Respublikası Prezidentinin İşlər İdarəsinin p r e z I d e n t k I t a b X a n a s I
Yüklə 5,01 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Qarabağın qara günlərinin başlandığı tarix 1805-ci il mayın 14-də Rusiya imperiyası Qarabağ xanlığının müstəqilliyinə son qoydu
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin İşlər İdarəsinin PREZİDENT KİTABXANASI ────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────── 120 vurğulayıb: “Başımıza gələn o qədər faciələrə baxmayaraq ermənilərə kinli münasibət bəsləməmişik. Osmanlı dövlətində heç bir zaman irq əsasına dayanan millətçilik anlayışı olmamışdır”. Başbakanlıq müstəşarı olduğu zaman 1915-ci il Osmanlı arxivlərini açdığını, amma bu arxivlərin ciddi şəkildə öyrənilməsinə baxmayaraq ermənilərin iddia etdiyi “soyqırım” əsasının olmamasının üzə çıxarıldığını bildirib. Qəzetçi-yazar Nihat Gənc isə erməni probleminin tarixi deyil, psixoloji savaş olduğunu söyləyib. Anadolu torpaqlarına İngiltərə, Yunanıstan kimi bir çox dövlətlərin işğal məqsədiylə gəlib-getdiyini söyləyən Nihat Gənc deyib: “Bəziləri bu torpaqları vurdu, dərsini aldı getdi. Bunun acısı yüz ildə çıxmaz. Heç biri burdakı birliyi, düzəni poza bilmədilər”. O, ermənipərəst “üzr diləyirəm” kampaniyasına imza atan və özlərinə ziyalı deyənlərin Şimali Kipr, Şimali İraq və Türkiyənin Avropa Birliyinə üzvlüyü prosesində də eyni addımları atdıqlarını xatırlatdı. Nihat Gəncin fikrincə, bu ziyalılar heç bir əsərə sahib deyillər, ona görə də özlərini günahkar bildiklərindən belə davranırlar. Nihat Gənc öz ailəsinin də Azərbaycandan qaçqın düşdüklərini, ermənilərin qətliamı ilə üzləşdiklərini, nəticədə köç etdiklərini deyib. Ermənilərin Azərbaycanın Laçın rayonunu işğal edən zaman anadan olan oğluna Laçın adı qoyduğunu söyləyib. O, ermənilərin törətdiyi Xocalı qətliamının unutdurulduğu kimi türklərin başlarına gələn bir çox faciələrin unutdurulduğunu söyləyib. Nigde Universitetinin nümayəndəsi, professor, doktor Ozcan Yeniçəri bir nəfərin öz sahəsində mütəxəssis olub, başqa sahələrdə mütəxəssis olmamasına “informatik cəhalət” deyildiyini açıqlayıb. Ermənipərəst imza kampaniyasına qoşulanların da “informatik cəhalət” içində olduqlarını söyləyib. İmperializmin etmənilərlə türklərin arasını vurduğunu Ozcan Yeniçəri “Bu millətin borcu yoxdur, kimsə bu millətdən olmayan alacağını almağa çalışmasın”-deyib. Üzünü salondakı gənclərə tutan professor məsələ ilə bağlı sualları cavablanırmaq məsuliyyəti daşıdıqlarını söyləyib. Həsən Cəlal Gözəl bir tələbənin “Hrant Dink davasının çözülməməsinə bir maneə olub-olmaması” haqqında sualı cavablandırarkən “erməni jurnalistinin öldürülməsinin Türkiyəyə faydadan çox zərər gətirdiyini” bildirib. Eyni zamanda bu olayın arxasında erməni diasporunun durmasına işərə vurub. Suaaları cavablandıran Yusif Halacoğlu deyib ki, birlik və bərabərlik olduğu təqdirdə Türkiyə ən zəngin, ən güclü dövlət olacaq, amma bəziləri bu birlik və bərabərliyi pozmağa çalışır. “Təhdid alırsınızmı”-sualına cavabında isə Halacoğlu “Dəmirdən qorxsam, qatara minmərəm. Fələstini, Yəməni düşünün. Əsrlər boyu, o cümlədən, XX əsrdə millətimiz, dövlətimiz naminə milli mücadiləyə qoşulan insanlarımız qorxsaydılar, Türkiyə bu gün müstəqil olmazdı”-deyib. Göytürk “Xalq Cəbhəsi”. -2008.- 31 dekabr-5 yanvar.-№239.-S.4. Azərbaycan Respublikası Prezidentinin İşlər İdarəsinin PREZİDENT KİTABXANASI ────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────── 121 Qarabağın qara günlərinin başlandığı tarix 1805-ci il mayın 14-də Rusiya imperiyası Qarabağ xanlığının müstəqilliyinə son qoydu 1805-ci ilin mayında, eləcə də ondan əvvəl Azərbaycanın tarixi taleyində baş verən hadisələr faciəvi “Gülüstan” müqaviləsinə gətirib çıxartdı. Nəticədə 1813-cü il oktyabrın 12-də Qarabağın Gülüstan kəndində Azərbaycanın tarixi torpaqları Rusiya və İran arasında bölüşdürüldü. Bu tarix Azərbaycan Türklərinin taleyində ən kədərli günlərdən biridir. Fəlakətli tarixə gəlib çıxıncaya qədər çoxlu itkilərimiz oldu. Heç bir fəlakət birdən- birə yaranmır. Tarixçi-alim Vaqif Abışov deyir: “Həmişə olduğu kimi o dövrdə də dünyada vəziyyət hədsiz gərgin idi. Azərbaycanı bu faciəyə gətirib çıxaran ən başlıca səbəblərdən biri Azərbaycanın vahid dövlətinin olmaması idi”. Vaqif Abışov Türkmənçay müqaviləsinə qədər olan dövrün ictimai-siyasi vəziyyətini belə xarakterizə edir: “O dövrdə Azərbaycanda mövcud olan xanlıqlar 3 qismə bölünmüşdü. Bunların bir qismi İrana meyl edirdi, bir qismi Rusiyaya sığınmağı əhəmiyyətli sayırdı, qalanları isə Osmanlı imperiyasının himayəsini qəbul edirdi. Bu xanlıqların içərisində elə bir güclü siyasətçi yox idi ki, Azərbaycanı vahid bir hakimiyyətdə birləşdirə bilsin. 19-cu yüzilin əvvəllərində Azərbaycan xanlıqlarının Rusiya tərəfindən işğalına başlanıldı. 1804-cü ilin yanvarında Gəncə xanlığı işğal olundu, orada xanlıq sistemi ləğv edildi. Bundan sonra bir çox xanlıqlar Rusiyaya meyl etməyə başladılar, çünki artıq qorxu prinsipi yaranmışdı. Qorxu həm də Qacarlar sarıdan idi. Gəncə xanlığı işğal olunandan sonra Qarabağ, Şəki və Şamaxı xanlıqları Rusiyanın himayəsinə keçmək haqqında razılığa gəlirlər. Azərbaycanın şimal xanlıqları birləşə bilmədilər. Rusiya bu vəziyyətdən məharətlə istifadə etdi, 1-ci Pyotrun vəsiyyətinə uyğun olaraq Azərbaycan xanlıqlarını işğala girişdi. Azərbaycan xanlıqları öz daxili idarəetmələrini qoruyub saxlamaq istəyirdilər, xaricdən isə Rusiyanın himayəsini qəbul edirdilər. 1805-ci il mayın 14-də Qarabağ xanı İbrahimxəlilxan Rusiya ilə Qarabağ xanlığı arasında bağlanan “Kürəkçay” müqaviləsinə əsasən xarici siyasətdən məhrum oldu, daxildə isə xanlığın idarəetməsini qoruyub saxlamış oldu. Habelə ərazisində rus qoşunlarını saxlamağı öhdəsinə götürdü. Səlim xan İbrahimxəlil xanın qohumu idi. Mayın 21-də Şəki xanlığı da Rusiyanın təəbəliyini qəbul etdi. Şirvan xanı Mustafa xan ruslara qarşı bir az müqavimət göstərdi, ancaq o da Rusiya imperiyasından az sonra bərk ehtiyatlandığından 1805-ci il dekabrın 27-də Rusiyanın himayəsini qəbul etdi, “Kürəkçay” müqaviləsinə qoşulduğunu bəyan etdi, öz ərazisində rus qoşunlarını saxlamağa razı oldu. Bu xanlıqlar habelə hər il Rusiya xəzinəsinə rus manatıyla 8 min çervo xərac verməli idilər. Xanların hər birinə çar general-rütbəsi verilir, onlara dövlət büdcəsindən əməkhaqqı kəsilirdi”. Azərbaycan yuxarıda adları sadalanan ölkələrin faktiki döyüş, siyasi mübarizə, hərbi münaqişə meydanına çevrilmişdi. Azərbaycanın tarixi taleyində hədsiz gərgin, təhlükəli bir vəziyyət yaranmışdı. Fəlakətli vəziyyətdən artıq qaçmaq mümkün deyildi: “Təbiidir ki, heç bir dövlət o birinə qətiyyən güzəştə getmək istəmirdi. Bu məqamlarda Azərbaycan xanlıqları artıq vəziyyətdən salamat çıxmaq haqqında da düşünməyə başladılar. Amma bəziləri üçün bu, fəlakətlə nəticələndi. Məsələn, Qarabağ xanı İbrahimxəlil xan ruslar tərəfindən qətlə yetirildi. Bu mənada Türkmənçay fəlakətinə qədər olan mərhələdə Azərbaycan xanlıqlarının daxili vəziyyəti son dərəcə gərgin idi. İqtisadiyyat dağılmışdı, xanlıqların həyat tərzi, daxili qaydaları da istər- istəməz dağınıq bir vəziyyətdə idi. Məhz həmin dövrün siyasi ab-havası, başlıcası isə xalqın müqavimət ruhuna yetkin səviyyədə kökləndirilməməsi böyük mənada mübarizəni mümkünsüz etdi. Azərbaycan ayrı-ayrı xanlıqlara parçalanmışdı, daim xanlıqlar arasında müharibələr gedirdi. Hər bir xanlıq özünü tamamilə müstəqil hesab edirdi. Müqavilədən əvvəl ayrı-ayrı Azərbaycan xanları, konkret olaraq Quba xanı Fətəli xan, Şəki xanı Çələbi xan, Urmiyalı Fətəli xan Əfşar, Qarabağ xanı Pənahəli xan ayrı-ayrılıqda Azərbaycanı birləşdirmək üçün xeyli cəhd etmişdilər. Lakin təəssüf ki, onlar biri-birlərinə mane olublar. Məsələn, Pənahəli xana məqsədini reallaşdırmaqda Güney Azərbaycanda Məhəmməd Həsən xan Qacar, Kərim xan Zənd, eləcə də Şəki xanı Çələbi xan mane olurdu. Hacı Çələbinin Azərbaycanı birləşdirmək istəyinə Pənahəli xan, Gəncə xanlığı, Quba xanlığı mane olublar. Çox təəssüf ki, Azərbaycanın birliyi daxili və xarici səbəblərdən reallaşmadı”. Təəssüf ki, tarixin çox dönəmlərində türklər arasında birlik olmayıb. Babək dövründə, eləcə də sonrakı yüzillərdə, xüsusən Səfəvilər dövründə azərbaycanlıların biri-birinə yadlığının acı nəticələrini görmək mümkündür: “Həmin dövrdə Rusiya nəzərə çarpacaq üstünlüyə malik idi. Onun Cənubi Qafqazda erməni kimi güclü bir dayağı vardı. Ermənilər daim təxribatla məşğul olur, rus hərbi hissələrində xidmət edir, bir sözlə, Rusiya imperiyasının Cənubi Qafqazda qələbələr qazanması üçün əllərindən gələni edirdilər. Azərbaycanın parçalanması 1722-ci ildən Birinci Pyotrun vaxtından üzü bəri başlamışdı. Qarabağ, Şəki, Şamaxı rəsmi şəkildə dinc yolla Rusiyaya birləşdirildi, onlar faktiki olaraq Rusiyanın himayəsini qəbul etdilər, yəni daxildə müstəqil, xarici siyasətdə isə Rusiyadan asılı oldular. Mahiyyətcə belə bir tarixi fəlakət Gülüstan müqaviləsi zamanı reallaşdı. Birinci mərhələdə Azərbaycanın Naxçıvan və İrəvan xanlıqları İranın nəzarətində qalmaq şərtilə, qalan ərazilər Rusiyanın tabeliyinə keçdi. 1813-cü ildən sonra bu tarixi fəlakətə qarşı demək olar, müqavimət olmadı. Yüklə 5,01 Mb. Dostları ilə paylaş:
|