Mübariz Yusifov
тш
lə doydura bilməməsindən, yəni öz məiyyətinin ac və y a la
vac qalmasından bəhs edir:
Bu şah çanaq-çanaq pullar bağışlar
Bir də dəstə-dəstə qullar bağışlar
O camdan ki, Cəmşid qıymaz özünə
Bəxş edər qullardan h ər gün yüzünə.
O bircə fərmanla bir qala alar
Bircə qəsidəyə ölkə bağışlar.
Milçəyi doydursa bizim hökmdar
Mahmudun filindən qüvvətli olar.
L-M, 2004. 42.
Nizami cəmiyyətdə əzab çəkən insanların təəssüratını
onların deyə bilməyəcəyi dil ilə hökmdara çatdırır. Nizami
padşaha xitabda onun əhalini qul etdiyini və insanlann bundan
onlann şad və azad olduğunu elə bədii dil ilə canlandınr ki,
hökmdar bunu məsxərə kimi anlaya bilmir. Ancaq arif
insanlar duyur ki, burada padşah təriflənmir, əksinə onun
riyakarlığı göstərilir:
Günəşin taxtından taxtın ucadır
Cəmşidin taxtından taxtın qocadır.
Sənin idrakınla dünya abaddır
Sənə qul olmaqla insan azaddır.
L-M, 2004, 43.
Bu misralann hər biri hökmdara ağır bir zərbədir. Yəni
ancaq Allahın taxtı günəşin taxtından uca ola bilər, hər hansı
bir hökmdann yox. Axsitanm idrakı dünyanı necə abad edə bi
lər? Əksinə, onun idrakı ilə elə dünya xaraba qalıb. Sonuncu
misrada isə qul və azad təzadı var. Qul olan quldur, necə ola
bilər ki, qul azad olsun?
«Yeddi gözəl» poemasında • hökmdann tərifi oxşar
motivlərlə ifadə olunur. Əvvəl şah təriflənir, sonra isə
eyhamlı fikirlər canlandırılır:
66 2 ^ *
Nizamidi) azorbaycançılıq
O şahın ləqəbi Əlaəddindir
Qoruyub durduğu zaman, zəmindir.
Ölkələr fatehi körpə Arslan şah
Alp Arslandan yüksək, olduqca gümrah
Ondan Ağsunqurun nəsli güc aldı
Əcdad kamala yetdi, ucaldı.
Mehdidir, günəşdir şah bu dünyada
Dövləti qalacaq eldə, obada
Y G . 2004,31.
Şaha təzim xitabında isə Nizami xalqın səsini öz səsinə
qarışdırıb öz daxili hisslərini əsrlərin harayına qovuşdurur:
Nə qədər şah gəlmiş ölkəyə, elə
Bir səxa buludu keçirmiş ələ
Sənin buludunla yaranır bahar
Payız bulududur özgə buludlar
Şahlar süfrə açmaz içməsələr qan
Çörəyi verərlər can alan zaman.
Y G. 2004, 36.
Nizami təriflədiyi hökmdarın daxili aləmini açıq və
aydın şəkildə zamanlar qarşısına çıxarır. Bu şah bulud
kimidir. Bulud qeyri-müəyyənliyin, örtülülüyün rəmzidir.
Buludlu şahın xalqa münasibəti də buludludur. O heç vaxt
rəiyyət qayğısına qalan deyildir. Sonrakı misralarda Nizami
şahlann dövranını daha kəskin şəkildə bildirir: «Şahlar qan
içməsələr süfrə açmazlar; Çörəyi də canı ala-ala, zülmlə
verərlər». Haradadır ədalət, azad fikir və düşüncə, səxavət-
lilik? Nizami hədəfi elə düzgün seçib mənalandırır ki, ona irad
tuta bilmirlər, əksinə, onun şaha təqdim etdiyi bu
ittihamnamələrin müqabilində özünün qələm haqqını da
qoparıb alır.
67
2
^ *
Mübariz Yusifov
«İskəndəmamə» («Şərəfnamə») əsərində N ü srətə d d in
Əbu Bəkr padşah tərif edilir, onun şəni ucalara qaldırılır:
Meydanda açdığı hünərlər ki var
Nə Rüstəm görməmiş, nə İsfəndiyar.
Bəxtiyar bir həyat başladı yerdə
Bu günəş anadan doğan şəhərdə
Altında ağ atı keçsə hər yerdən
Ayağı dəydiyi yer olur gülşən.
Hər yeni nemətdən dağıdır xalqa
Neməti çay kimi axıdır xalqa.
İ, I, 2004, 48-49.
Daha sonra isə sətiraltı mənada şahda ədalət olmadığını
göstərir, ona öyüd-nəsihətli sözlərini, fikir və düşüncələrini
çatdırır:
Sənə bu şahlığı bəxş edən kimsə
Vermişdir ürəyin nə istəmişsə
Şahlıq et, verilmiş sənə ölkələr
Kömək ol, xalqlara ədalət göstər
Çibin qanadını qırmasın tərlan
Fil də qanşqaya verməsin ziyan
Allaha min şükür, min şükür, əlbət,
Şahda yazdığımdan çoxdur ədalət
İ, I, 2004, 52.
Nizami ictimai fikir azadlığını təkcə öz dilindən yox,
həm də xalqın aşağı təbəqəsindən olan insanlann obrazlaş-
dmlmış nümayəndələrinin dilindən də bəyan edilir. Məsələn,
Bəhramla çobanın əhvalatı, vəzir Rast Rövşənin zindana
saldırdığı sadə adamların həqiqəti çatdırması əhvalatı buna
canlı nümunədir. Nizami bu əhvalatları bədiiləşdirməklə
68
Nizamido azərbaycançılıq
sıxıntı içərisindəki doğma vətənində söz və fikir azadlığının
bərqərar olmasını istəyirdi və bu istəyini zamanlara çatdırırdı.
«Yeddi gözəl» poemasında çoban xəyanət etmiş itin
əhvalatını Bəhrama danışır, onu ayıldır. Aydındır ki, çoban
çobandır, şah da şah. Şahın şahlıq təcrübəsi ona çox şey
öyrədir. Çobanı isə nə vaxt dindirsən, sözünün əvvəli də axın
da qoyundan və itdən olacaq, çobanlığm əzablı peşəsindən
olacaq. Burada Nizami onu demək istəmir ki, şahlar
idarəçiliyi çobandan öyrənməlidir.
Nizaminin şahı çoban vasitəsi ilə ayıltmağının mənası
budur ki, böyük sənətkar vəzifəsinin böyük-kiçikliyindən asılı
olmayaraq bütün insanlara bir şəxsiyyət kimi yanaşır. Sadə
peşə adamının şaha nəsihət verməsi isə Nizaminin təcəssüm
etdirdiyi şəxsiyyət azadlığının bariz şəkildə ifadəsidir. Nizami
dövründə əlbəttə ki, heç bir şah çoban məsləhətinə ehtiyac
duymurdu və bunu qəbul etməzdi də. Nizami isə bu hadisəni
Azərbaycan mühitinə gətirərək öz ölkəsində ictimai ədalətin
bərqərar olunmasının reallaşacağına ümid bəsləyirdi. Bu
ictimai ədalət və şəxsiyyət azadlığı arzusu Nizaminin dili ilə
belə ifadə olunur:
Çobanın sözündə vari idi hikmət
Bir arif qocadan şah aldı ibrət
Sözlər işarətdi, anladı, duydu
Bir az yeyən kimi şəhrə üz qoydu
Dedi ki, «Bu işə olmuşam heyran
Şahlığı öyrətdi mənə bir çoban».
Y G . 2004, 271-272.
Bəhramın dustaqlıqdakı adamları dinləməsi və onlara
bəraət verməsi və hətta, mükafatlandırması da ictimai
ədalətin və şəxsiyyət azadlığının bərqərar edilməsinin
təcəssümü idi. Şah birinci məzlumun nahaq zülmə düçar
olduğunu bilib onu azad edir, ikinci məzlumun bağını özünə
qaytarır, üçüncü məzlumun əlindən alınmış varını xain vəzirin
varidatı hesabına özünə qaytarır, dördüncü məzlumun əlindən
69