Mübariz Yusifov
Nizami azad, firavan və daha dəqiq desək, ideal bir
cəmiyyət axtanşına öz qəhrəmanı İskəndərlə birlikdə səfər
edir və onu qeyri-müəyyən bir Şimal ölkəsinə gətirib çıxanr.
Burada, artıq, avtoritar rejim yoxdur, ölkə bir nəfərin İradəsi
nə tabe deyil, burada hər şey insanlara xidmət edir. Bu cəmiy
yətdə xəstələnən də azdır, ölən də. Burada insanın ehtiyacı
üçün hər şey vardır. İnsanlar heç nəyin çətinliyini çəkmir. Öl
kənin sabitliyi isə insanlann düzgün olduğu səbəbindən ilahi
bir qüvvə ilə qorunur. O yerin sakinləri ölkələrinin ictimai qu
ruluşu barədə belə məlumat verirlər:
Bizdə bərabərdir hamının van
Bərabər bölərik bütün mallan
Bizə artıq deyil heç kəsdən heç kəs
Bizdə ağlayana heç kimsə gülməz
Oğrudan qorxmanq biz nə şəhərdə
Keşikçi qoyanq nə də çöllərdə.
Oğurluq eləməz bizdə bir nəfər
Oğurlaya bilməz bizdən özgələr
Nə zəncir, nə qıfıl görər qapılar
Gözətçisiz otlar bizim mal-davar.
Bizim bir qoyuna dəysə canavar
Ordaca gəbərib yerində qalar.
Kim dərsə bir sünbül bizim əkindən
Qəfil bir ox dəyər düz ürəyindən.
Bizdə cavanlardan ölüm uzaqdır
Ölüm çox yaşamış qocaya haqdır.
Ölüyə biz əsla saxlamarıq yas,
Bilirik bu dərdə bir çarə olmaz.
İskəndər bu qayda-qanunu görcək
Duruxub dayandı divanələr tək.
Öz özünə dedi: «Arifsən, əgər
Qoy sənə bir ibrət olsun bu sirlər
Dünyanı gəzmərəm mən daha bəsdir
Hər ovlaqda bir tor qurmaq əbəsdir».
İ, II, 2004, 180-181-182.
82
Nizamidə azərbaycançılıq
Nizaminin belə bir ideal cəmiyyətə gətirib çıxardığı
İskəndər dərk edir ki, bundan sonra onun dünyada görəcəyi
bir iş qalmır. Çünki o elə düşünürdü ki, qılıncla ədalət
yaratmaq mümkündür. Lakin qarşılaşdığı mənzərə göstərdi ki,
hər şeyi qılıncla etmək mümkün deyildir. Bu gün bir qılıncla
yaradılan «Səadət» sabah başqa bir qılıncla da məhv edilə
bilər. Ancaq, ağılla, kamalla, qarşılıqlı etimadla, Allaha sidqlə
qurulan həyat daimi ola bilər. İskəndər birdən-birə qarşılaşdı
ğı mənzərədən mütəəssir olur və hesab edir ki, onun
axtarışları burada bitir. Bu İskəndərin düşüncəsi idi. Nizami
isə bir Azərbaycanlı kimi Azərbaycan məkanında belə dövlət
quruluşunu görmək istəyirdi. Ona görə, Nizaminin azad,
müstəqil, sərbəst cəmiyyət axtanşı da burada başa çatır.
Nizami öz dövrü üçün böyük hadisə olan bir ideya irəli sürür
dü. İnanırdı ki, Azərbaycanda belə bir cəmiyyət yaratmaq
mümkündür. Azərbaycanın indiki azadlığı, müstəqilliyi və
suverenliyi Nizami ideallarının həyata keçməsinin bariz
nümunəsi sayılmalıdır.
Mübariz Yusifov
II BÖLMƏ
VƏTƏNPƏRVƏRLİK İDEYALARI
H ə r bir vətəndaş vətənpərvərlik hissləri
ilə yaşam alıdır və bizim partiyam ız, bütün
d ö vlət orqanları, bütün təbliğatım ız Azərbay
canda dövlətçiliyi in k işa f etdirm ək üçün hər
bir vətəndaşda m illi vətənpərvərlik hisslərini
yaratm alıdır.
Heydər Əliyev
1. Nizaminin məkanı
Milli vətənpərvərlik ideyaları Nizaminin əsərlərində
aparıcı bir xətt təşkil edir. Vətənpərvərlik olmadan, vətənə
sevgi və məhəbbət olmadan nə dövlətçilik barədə, nə də milli
azadlıq və müstəqillik barədə düşünmək mümkün deyildir.
Vətənpərvərlik, vətən sevgisi hər bir vətən övladının
müqəddəs amalına çevrilməlidir. Vətən sevgisi olan yerdə
milli birlikdən və ictimai mütəşəkkillikdən söhbət gedə bilər.
İctimai şüurun formalaşmasına aparan yol, ilk növbədə,
«vətənpərvəriyin
qapısından»
keçir.
İctimai
şüurun
fomalaşması isə milli şüurun oyanmasına aparıb çıxarır.
Tarixlər ərzində ictimai şüur nə qədər erkən oyanırsa, nə
qədər tez milli şüura çevrilə bilirsə o qədər də tez müddətdə
milli, azad, müstəqil, suveren dövlətçilik formalaşır. O başqa
məsələdir ki, müstəqil dövlətçilikdə cəmiyyətin bütün sosial,
ictimai təminatı tam həll oluna bilsin. Ona zaman lazımdır.
Zaman lazımdır ki, cəmiyyət üzvlərinin hər birində, bütün tə
bəqələrində vətənpərvərlik hissi baş qaldırsın, ictimai ədalət
formalaşdınlsm. Bu mərhələ öz reallığını tapdıqda ictimai
firavanlıq haqqında söhbət gedə bilər. Ümummilli liderimiz
Heydər
Əliyev
uzaqgörənliklə
deyirdi
ki,
«Milli
vətənpərvərlik hissləri hər bir vətəndaşda o qədər güclü
84
Nizamidə azərbaycançılıq
olmalıdır ki, hər bir vətəndaş milli mənafeyi öz şəxsi
mənafeyindən, öz şəxsi yaşayışından, öz şəxsi həyatından-hər
şeydər üstün tutsun. Milli vətənpərvərlik, milli qürur hissi
bizim dövlətçiliyimizin yaşaması üçün ən böyük amillərdən
biridir. Şübhəsiz ki, dövlət dövlətçiliyi möhkəmləndirir.
Amma dövlət cəmiyyətə arxalanır. Cəmiyyət insanlardan
ibarətdir. İnsanların isə hər biri gərək əsl vətəndaş olsun,
vətənpərvər vətəndaş olsun, milli qürur hissi ilə yaşayan
vətəndaş olsun. Onda bu vətəndaş dövlətçiliyi inkişaf etdirən
vətəndaş olacaqdır».1
Vətənpərvərlik ilk növbədə cəmiyyət üzvlərinin öz
dilinə, ictimai mənliyinə, milli adət və ənənələrinə, xalqın
ictimai təfəkkürünün məhsulu kimi yaranmış milli-mənəvi
sərvətlərinə, əxlaqi-etik normalarına, yerinə, yurduna, elinə,
obasına, bütün vətən torpağına məhəbbətlə, ehtiramla,
qayğıkeşliklə yanaşması kimi başa düşülməlidir.
Nizami dövründə milli vətənpərvərliyi formalaşdıran
hansı amillər mövcud idi? Azərbaycan ərazisində sərhədlərin
haradan başlanıb harada bitməsi məlum deyildi. Özünün
müstəqil dövləti yox idi. Dövlətçiliyin, milliliyin əsas atributu
olan dilin inkişafı üçün heç bir münbit şərait yox idi. Elit
təbəqə fars dilində danışıb fars dilində yazırdı. Elm ərəb
dilinə möhtac idi. İstehsal ən aşağı səviyyədə idi. Əsas
iqtisadi təminat ticarətlə məhdudlaşırdı. Xırda sənətkarların
əməyi və fəaliyyəti ölkə iqtisadiyyatını dirçəltmək qüvəsində
deyildi. Elm deyəndə, ilk növbədə fəlsəfə, şəriət və şəriətlə
bağlı hüquq sahələri əhatə olunurdu. Fundamental elmlərə
dair müqəddəs «Quranda» çox möhtəşəm ayələr və ciddi
göstəricilər olsa da dünyəvi kəşflər mövcud deyildi. Fikir
azadlığı yox, şəxsiyyət azadlığı yox! Belə bir mühitdə ancaq
aşağı təbəqə öz dilində danışırdı. İctimai təfəkkürdən gələn
etnik-milli keyfiyyətlər ancaq aşağı təbəqə insanlarında
saxlanılırdı. Aşağı təbəqənin hesabına ana dilində danışıq
saxlanılırdı. Lakin dil dövlətçilik ilə tənzim edilmədiyindən,
«Xalq qəzeti», 28 noyabr, 1998.
85 2 ^ *